Την 10η Ιουλίου 2007 συναντήθηκαν, στην Αθήνα, με τους εκπροσώπους τους, οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις, Εθελοντικές Μη Κυβερνητικές και Δίκτυα,και συζήτησαν την προοπτική οργανωτικής συγκρότησης των Μ.Κ.Ο., και με αντικείμενο τον συντονισμό των Εθελοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην χώρα μας, χωρίς κανέναν αποκλεισμό,σε περιφεριακό και θεματικό επίπεδο.Στη συνάντηση, οι παρευρισκόμενοι δεν έλαβαν καμία άλλη απόφαση, πλην της κοινής απόφασης να συνεχιστεί η συλλογική πρωτοβουλία σε μία επόμενη συνάντηση στην οποία θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των προτάσεων για μία κοινή πορεία στο παραπάνω ζήτημα.
Συμφώνησαν ομόφωνα η επόμενη συνάντηση να γίνει στο τέλος Ιουλίου, αναλαμβάνοντας, όλοι οι παρευρισκόμενοι, την ενημέρωση για τον σκοπό αυτό.
Στις 25 ιουλίου μια άλλη πρωτοβουλία του οικολογικού Δικτύου ΠΑΝΔΟΙΚΟ που εγινε στην Αθήνα με ανοικτή πρόσληση και αιτούμενο την οργανωτική ανέλιξη των ΜΚΟ, κατέληξε στο ίδιο πρόταγμα του Συντονισμού των ΜΚΟ,αν και προκλήθηκε ως αντιπερισπασμός στο ζήτημα της πρωτοβουλίας των δικτύων.
Το μάθημα από όλη αυτή την διαδικασία είναι όπως αναδεικνύεται και από το παρακάτω άρθρο ότι οι εξελίξεις δεν μπορουν να γυρίσουν πίσω από την στιγμή που τέθηκε το ζήτημα της γνήσιας περιφεριακής εκπροσώπησης.
Υπάρχουν πλέον συγκλίνουσες πορείες από πολλές πλευρές που αναγκάζουν ακόμη και τους απρόθυμους να δούν το τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα στο χώρο να προσαρμοστούν στο αίτημα των καιρών.
Παρά όμως την συγκλίνουσα πορεία την δεν μπορούμε ν’αποκρύψουμε την κυρίαρχη αντίθεση που υποφώσκει από χρόνια μεταξύ πατρωνίας-ολιγαρχικής αντίληψης και του δημοκρατικού προτάγματος της εκπροσώπησης.
Η κριτική που ασκήθηκε από μας σ’αυτό το επίπεδο εκ του αποτελέσματος μπορούμε να ισχυριστούμε ότι λειτούργησε ανατρεπτικά.
Η αποκάλυψη αυτής της αντίθεσης αφύπνισε συνειδήσεις. σε μία εποχή που οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ζητούν ν αυτοπροσδιοριστούν δημοκρατικά.
Χρειάστηκε κάποιος όπως το μικρό παιδί του του παραμυθιού να πεί ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»στην περίπτωση του σφετρισμού της αντιπροσώπευσης από την καμπάνια των ΜΚΟ.
Η επίσημη αποχώρηση της ομοσπονδίας εθελοντικών οργανώσεων που απαριθμεί 160 περίπου μέλη οργανώσεις από την καμπάνια των ΜΚΟ «Σύνταγμα των 800» και η αποχώρηση πλήθους άλλων οργανώσεων μετά την περιστασιακή συσπείρωση που συμμετείχαν στην αρχική φάση της «καμπάνιας» δεν αποκάλυψε μόνο λάθρα εκπροσώπηση που επιχειρούσε να επιβάλλει με αυτό το σχήμα αλλά,αποκάλυψε και το γεγονός ότι δεν μπορεί να περάσει για πολύ καιρό απαρατήρητη μια τέτοια στάση δίχως δημοκρατική λογοδοσία στην βάση που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει.
Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της «καμπάνιας» πέρα των άλλων αυθαιρεσιών της ότι δεν θέλει να λογοδοτεί πουθενά.
Σε αντίθεση η επιτυχημένη πρωτοβουλία των θεσμοθετημένων δικτύων και ομοσπονδιών των ΜΚΟ για την συγκρότηση «Εθνικού Συντονισμού Συμβουλίου» που είχε στόχο την γνήσια εκπροσώπηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών,μια πρωτοβουλία που βρίσκει ας σημειώσουμε καθολική ανταπόκριση από τη δευτεροβάθμιες οργανώσεις των ΜΚΟ σηματοδοτεί ότι ήλθε η ώρα του δημοκρατικού προτάγματος για τις ΜΚΟ.
Αυτό το νέο στοιχείο και νέο δεδομένο δεν γίνεται πλέον να αγνοηθεί.
Μέχρι τώρα υπήρχε ένα θολό τοπίο και ένας πολυκατακερματισμός της έκφρασης, των εθελοντικών οργανώσεων που εξέφραζε ναι μεν την ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στους τομείς της οικολογίας, του πολιτισμού, αλλά στερούσε την δυνατότήτα σε αυτό το τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο των οργανώσεων να αξιοποιηθεί στο σύνολο της δυναμικής που ως δημιουργικός παράγων της κοινωνίας των πολιτών στη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Η αναρχία, ο κατακερματισμός και η έλλειψη συντονισμού σε μακροκοινωνικές στοχεύσεις φαίνεται καθαρά πλέον ότι εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία , τον κρατισμό και το πολιτικό πελατειακό σύστημα. Κι’αυτή ειναι η παγίδα.
Το τίμημα της οικολογίας για παράδειγμα δεν πρόκειται να αντιμεριστεί ριζικά μόνο με μινιμαλιστικές ακτιβιστικές δράσεις. Απαιτεί μακροκοινωνικές στοχεύσεις για να αντιμετωπιστούν π.χ οι ραγδαίες κλιματολογικές κλιματολογικές αλλαγές. Το ίδιο συμβαίνει και με το σύνολο της κοινωνίας – οικονομίας.
Το όχι της «καμπάνιας» στην δευτεροβάθμια θεσμική συγκρότηση των περιφερειακών δικτύων σημαίνει ναι στο κατακερματισμό και στην υποτέλεια των χιλιάδων μικρών οργανώσεων στην ολιγαρχία και στο μονοπώλιο των λίγων προνομιούχων ΜΚΟ που με ελάχιστες εξαιρέσεις λειτουργούν αντιδημοκρατικά ως μεγάλες επιχειρήσεις που επιδιώκουν την κυριαρχία.
Σημαίνει ανίσχυρη κοινωνία των πολιτών για αντιμετωπίσει με συλλογική ευθύνη μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Και αυτή η πλευρά της «καμπάνιας» , επιχειρούσε προκλητικά μέσα από τις παραπλανητικές μεθοδεύσεις την παρουσίαση ενός εικονικού συσχετισμού δυνάμεων που ποτέ δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν ως συντεταγμένη έκφραση και πορεία με προφανή σκοπό μέσω του κακερματισου την ηγεμόνευση του χώρου.
Ο ένας εκ των δύο συντονιστών της καμπάνιας ο Νίκος Γιαννής παραιτήθηκε ήδη, και πολλοί άλλοι αποστασιοποιήθηκαν διακριτικά μετά την αποκάλυψη της εικονικής εκπροσώπησης,
Ο κ. Λιοναράκης μολαταύτα παραμένει και ισχυρίζεται ακόμη με την 13η επίσημη ανακοίνωση ότι η «καμπάνια» αυξάνεται και πληθύνεται αλλά για όσους γνωρίζουν πράγματι κάποτε θα πρέπει να τελειώσει αυτό το αστείο .
Προς άρση κάθε παρεξήγησης θα πρέπει να διευκρινίσουμε πρώτον ότι δεν θεωρούμε ολες τις μεγάλες ΜΚΟ ολιγαρχικές όταν αυτές αποδεδειγμένα λειτουργούν δημοκρατικά και έχουν μεγάλη συμμετοχική βάση μελών, και δεύτερον δεν θεωρούμε τον καθένα που ενεπλάκη αυθόρμητα και άδολα στο συντονιστικό της καμπάνιας ότι υπηρετεί την ολιγαρχία στο χώρο των ΜΚΟ.
Η «καμπάνια» όμως εξελίχθηκε ως Δούρειος Ίππος αντιδημοκρατικότητας στο χώρο των ΜΚΟ. Όπως συνάγεται από τις εξελίξεις κι’αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί.
ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΠΗΛΕΙΑΣ
«Η καμπάνια των 800 Μ.Κ.Ο. για το Σύνταγμα»
Κανείς από τις εκατοντάδες Μ.Κ.Ο. που συναίνεσαν ηλεκτρονικά σε μια πρωτοβουλία για την αναγνώριση του ρόλου των Μ.Κ.Ο. στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα δεν φανταζόταν ότι αυτή η συναίνεση θα ήταν λευκή επιταγή εκπροσώπησης από τον Κ. Λιοναράκη για κάθε θέμα που απασχολεί τον χώρο των οργανώσεων.
Ασφαλώς στα διάφορα υπουργεία και οργανισμούς δεν γνωρίζουν ότι από τις 800 οργανώσεις που επικαλείται ότι αποτελούν αυτό το πρότυπο «μη όργανο» εικονικής αντιπροσώπευσης δεν υπάρχουν ούτε είκοσι που να λαμβάνουν μέρος σ’ αυτή την διαδικασία. Διαφορετικά δεν θα τον έπαιρνε κανείς στα σοβαρά.
Κι όμως ο Κ.Λιοναράκης με τις ανακοινώσεις επιμένει ότι εκπροσωπεί και τους άλλους 800 ενώ επιχειρηματολογεί από την άλλη πλευρά ότι δεν χρειάζονται δευτεροβάθμιες εκπροσωπήσεις, πλην του ιδίου βεβαίως μέσω της καμπάνιας. .
Κι αυτό γίνεται κάτω από μια επιμελημένη διαστροφή της πραγματικότητας, παρουσιάζονται ως « μη όργανο» την «καμπάνια των 800» για να αντιπαραθέσει μία εικονική αντιπροσώπευση στο αίτημα της γνήσιας εκπροσώπησης.
ΝΑΙ στην δικτύωση των Μ.Κ.Ο.και την οριζόντια επικοινωνία.
ΟΧΙ στα «φέουδα» και στην εικονική εκπροσώπηση
Το άρθρο του Κ. Λιοναράκη ΝΑΙ στην συνεργασία των Μ.Κ.Ο. ΟΧΙ στην δευτεροβάθμια εκπροσώπηση, δεν αφήνει αμφιβολίες και είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων του συγγραφέα , για την πατρωνία που θέλει να επιβάλλει, και είναι ορατός ο στόχος του ώστε να μην υπάρξει ποτέ συντονισμός όλων των Μ.Κ.Ο. για θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Το κενό αυτό της εκπροσώπησης έχει αναλάβει να μας συντονίσει και να μας εκπροσωπήσει ο ίδιος ελέω της «αναρχίας» των Μ.Κ.Ο.
Η επιχειρηματολογία του σε γενικές γραμμές μας λέει ότι είναι αδύνατον να εκπροσωπηθούν όλες οι Μ.Κ.Ο. γιατί :
«Οι ΜΚΟ είναι χιλιάδες. Μόνο οι περιβαλλοντικές, θα πρέπει να ξεπερνούν τις δύο χιλιάδες! Ποιοι θα κληθούν; Ποιοι θα εκφράσουν τον άποψη της κοινωνίας πολιτών; Πού θα καθίσουν; Θα μιλήσουν όλοι; Ποιος θα δεσμευτεί; Θα υπάρξουν ψηφοφορίες; Με πόσες παρούσες υφίσταται πλειοψηφία; Και άλλα πολλά..
Επομένως, είναι προτιμότερο όπως βγαίνει από το συνφραζόμενα να αναλάβει εργολαβικά να μας προωθήσει η «ΜΚΟ των 800»
Έπειτα μας εκθέτει την έρευνα τριών σπουδαστριών για τα δίκτυα για να μας πει στο τέλος ότι, αφού μέχρι τώρα δεν έχουν συντονιστεί μεταξύ τους δεν πρόκειται να συντονιστούν ποτέ.
Στην Ελλάδα, η εμπειρία κατέδειξε, ότι η μόνη μορφή δευτεροβάθμιας έκφρασης, «είναι μάλλον το μοντέλο μιας δικτυακού χαρακτήρα ad hoc συνεργασία», μια συνεργασία που θα μεταβάλλει τη σύνθεσή της ανάλογα με το θέμα και το ενδιαφέρον των πΜΚΟ που θα έχει «περισσότερο τη μορφή ενός ευέλικτου φόρουμ διαλόγου παρά ενός αυστηρά θεσμοθετημένου αντιπροσωπευτικού οργανωτικού σχηματισμού». Μέθοδο που επέλεξαν οι ελληνικές G-8 τον Μάρτιο (WWF, Greenpeace, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία, Μεσόγειος ΣΟΣ, Ορνιθολογική, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης), οι έξι που συνεργάστηκαν για τη χορήγηση ασύλου τον Μάρτιο (Αμνηστία, Άρσις, Δίκτυο, ΕΕΔΑ, ΙΚΑΘΥΒ, Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων), οι 14 για το trafficking τον Φεβρουάριο (Αλληλεγγύη, Γιατροί Κόσμου, Γιατροί χωρίς Σύνορα, Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, Δίκτυο Καταπολέμησης Βίας, Παρατηρητήριο Συμφωνιών Ελσίνκι, Συμβούλιο για Πρόσφυγες, ΚΑΘΒ, Κοινωνική Αρωγή, ΚΕΔΕ, Διεθνής Αμνηστία, ΚΕΣΟ)(2)».
Για την καμπάνια των Μ.Κ.Ο. για το Σύνταγμα μας λέει:ότι είναι «ένα πρότυπο μη όργανο».Οι ΜΚΟ δεν έχουν ανάγκη από δευτεροβάθμια όργανα, ούτε εκπροσώπους. Η καμπάνια μοιάζει, μάλλον με αστερισμούς χωρίς κεντρικό ηλιακό σύστημα.»
Ετσι συμφώνησαν όλοι να διατηρηθεί.» - «ως επιτυχημένος ο σημερινός χαρακτήρας- της «χαλαρής σύμπραξης για ένα και μόνο σκοπό που είναι οι χειρισμοί για το Σύνταγμα και το άνοιγμα των θυρών στα υπουργεία και τις άλλες δημόσιες αρχές», «χωρίς δικές της θέσεις», με «χαλαρό και ανοικτό σε όλους Συντονιστικό», με τους «δύο Συντονιστές που απλώς θα συντονίζουν» και με εμμονή στη πρακτική ότι «μόνοι αρμόδιοι για την όποια διαβούλευση είναι οι ίδιες οι ΜΚΟ του κάθε χώρου, που αυτές θα καλούνται να διαβουλεύονται σε θέματα χρήζοντα αποφάσεων».
Αποκαλύπτεται με αυτό τον τρόπο, ότι τίποτε άλλο δε θέλουν οι εμπνευστές αυτής της παρωδίας παρά μόνον «ν’ ανοίγουν τις πόρτες των υπουργείων» και φυσικά να μπαίνουν πρώτοι μέσα και να διαβουλεύονται με τους υπουργούς. Αθώα πράγματα, δηλαδή;
Ο κ. Λιοναράκης δεν παραλείπει βέβαια να μας πει ότι «μόνο αρμόδιοι είναι οι ΜΚΟ του κάθε χώρου» με τον ίδιο μπροστά μόνον για ν ανοίγει τις πόρτες, αφού ο έτερος των συντονιστών της καμπάνιας ο Κ. Γιαννής παραιτήθηκε για να πολιτευτεί.
Κατ’ τα άλλα δεν θέλουν καμία σχέση με το κράτος. Μόνον που οι πράξεις τους δείχνουν ότι θέλουν την αποκλειστικότητα εάν είναι δυνατόν της διαβούλευσης με το κράτος ειδικότερα εκείνα που έχουν σχέση με προγράμματα και χορηγίες.
Και εμείς οφείλουμε υποτίθεται να τους εμπιστευθούμε, επειδή υποστηρίζουν ότι οι ΜΚΟ από τη φύση τους είναι άναρχες γεγονός που σημαίνει ερμηνευόμενο στην πράξη ότι ορισμένες μεγάλες ΜΚΟ δεν θέλουν δευτεροβάθμια θεσμική συγκρότηση και τη δημοκρατική λογοδοσία γιατί θέλουν πολύ το μεγάλο κομμάτι της κρατικής χορηγίας και κατ’ επέκταση το μονοπώλιο από τους χορηγούς της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης.
Η δημοκρατική συγκρότηση στο χώρο των ΜΚΟ είναι εμπόδιο και απειλεί να σπάσει αυτό το μονοπώλιο που αντικειμενικά δε συμφέρει, την αναρχία των ολίγων.
Το «Έργο Πολιτών» από απειρία (όπως λένε αυτοί) πέρα από το ίδιο περιεχόμενο της χάρτας έκανε το λάθος να ζητήσει ανοικτή διαβούλευση από όλες τις ΜΚΟ κι’ όλα τα δίκτυα, και μ’αυτό τον τρόπο μπορεί να βάλει στο παιγνίδι τους μικρούς και λιγότερο επιτήδιους.
Το «Έργο Πολιτών» έκανε το «ασυγχώρητο» λάθος να βάλει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων τα περιφεριακά δίκτυα μαζί με τους μεγάλους του χώρου.
Ετσι, χωρίς καν ν’ αντιληφθεί την έκταση του εγχειρήματος, «χαλάει την πιάτσα» …. Και γι’ αυτό βέβαια προέκυψε τόσο μεγάλη αντίδραση.
Και ασφαλλώς δεν είναι η «χάρτα» αυτή καθ’ αυτή, αλλά η διαδικασία συμμετοχής στην διαβούλευση που βάζει και ασφαλώς τους ενοχλεί γιατί το περιεχόμενο της «χάρτας»μέσα από την διαδικάςία διαβούλευσης θα μπορούσε να διαφοροποιθεί και ν’αλλάξει.
Το ζήτημα της αξιοπιστίας
Σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα για την κοινωνία των πολιτών που διεξήχθη από την Civicus για την access 2 democracy και ειδικότερα για το χώρο των ΜΚΟ στην Ελλάδα, παρουσιάζεται η εικόνα μιας εγκληματικής έλλειψης οργάνωσης και αντιπροσωπευτικότητας και αχαρακτήριστη εγκατάλειψη της περιφέρειας και των περιφερειακών δικτύων, ως προς την ισηγορία και τη συμμετοχικότητα κ.τ.λ.
Για όσους δε γνωρίζουν πρόεδρος της access democracy είναι ο Αντρίκος Παπανδρέου αδελφός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ασφαλώς, τα στοιχεία αυτά και η εκτίμηση για την Ελλάδα αφορούν πρωτίστως τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών , ( ΜΚΟ ) και τεκμηριώνουν από μία πλευρά την άποψη την οποία έχουμε διατυπώσει στο πρόσφατο άρθρο μας περί σφετερισμού της εκπροσώπησης στο χώρο των Μ.Κ.Ο.
Και από την άλλη την έλλειψη σχετικών πρωτοβουλιών για γνήσια εκπροσώπηση.
Η τεκμηριωμένη αυτή διάγνωση έχει προφανώς αίτια – προεκτάσεις .
Ο τρόπος αντιμετώπισης και η θεραπεία του νοσηρού κλίματος που αναπαράγει την έλλειψη οργάνωσης και αντιπροσωπευτικότητας θα μπορουσε να είναι ακριβώς η υποστήριξη του προτάγματος της αυθεντικής εκπροσώπησης των περιφερειακών δικτύων σε ένα εθνικό συμβούλιο – συντονιστική επιτροπή.
Αυτό όμως μέχρι πρόσφατα δεν ειχε τεθεί από κανένα
Εάν λάβουμε υπόψιν το φαινόμενο της «μαϊμού» εκπροσώπησης που αποκαλύφθηκε σχετικά με τη δραστηριότητα της «Μ.Κ.Ο. Σύνταγμα»
Την επιστολή – δήλωση του κ. Κόπα, μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που υπερασπίζεται αυτού του είδους την εκπροσώπηση έναντι του «Έργου Πολιτών»
Και το γεγονός ότι η Access2democracy εκ των υστέρων προβάλλει ως προϊόν «αυτορρύθμισης» την «χάρτα» «απόπλους» που προέκυψε από τη ΜΚΟ Σύνταγμα.
Τότε οι ευθύνες όλων των εμπλεκομένων ,κράτους, κομμάτων και των ίδιων των ΜΚΟ είναιπολύ μεγάλες.
Κι όμως ορισμένοι εθελοτυφλούν ή προτιμούν να ψαρέψουν στα θολά νερά.
Η επίκληση της «αυτορύθμισης» από εκείνους που «ποδοπατούν» κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας μοιάζει φαρσοκωμοδία , που μόνο υπό το φως της κριτικής μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Τι κάνει όμως πρακτικά η access2democracy και το ΠΑΣΟΚ που θεωρητικά θέλει να αποφύγει στην πελατειακή λογική και το Μηκιο – πατερισμό όταν βρίσκεται απέναντι σε μια αδιάφορη κομματικά Ν.Δ. για το χώρο αυτό.
Υπάρχει διαφοροποίση στην πράξη?
Ποιος βολεύεται με τις αφοριστικές δηλώσεις τύπου Κόππα;
Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή είναι ότι η πραγματική αντιπαράθεση και ανύψωση των διαχωριστικών γραμμών που εμφανίζεται τον τελευταίο καιρό δεν προέκυψε από τη διαφοροποίηση δράσης των κομμάτων, αλλά από την ολιγαρχία ορισμένων μεγάλων ΜΚΟ που θέλουν αποδεδειγμένα την αποκλειστική ηγεμονία στο χώρο και χρησιμοποιούν τα κόμματα εξουσίας που ομολογουμένως δεν επεξεργασμένες πολιτικές για θέματα της κοινωνίας των πολιτών.
Αυτές οι στάσεις που καταγγέλουμε προέκυψαν από τους ολιγάρχες των ΜΚΟ και τα όργανά τους, τους Μηκιοπατέρες που δε θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους από μια διαδικασία στην οποία θα αντιπροσωπεύονται και οι χιλιάδες μικρές περιφερειακές οργανώσεις. Εκείνοι είναι που προσχηματικά ανύψωσαν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ παρέμβασης κράτους και «μη κράτους»στο χώρο των ΜΚΟ. ενώ η πραγματική αντίθεση είναι δημοκρατική συγκρότηση του χώρου ή άναρχη ολιγαρχία.
Το ζήτημα είναι μέχρι πότε θα ανέχονται αυτή την κατάσταση ακομη και εκείνοι που τοποθετούνται στην πλευρά της ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών.
Το «Έργο Πολιτών» ως κρατικός οργανισμός για τον εθελοντισμό βρέθηκε στο στόχαστρο μολονότι, πάσχισε αποδεδειγμένα να συνεργαστεί με όλες τις πλευρές έχοντας μάλιστα αναθέσει στην access2democracy, την διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης μια διαδικασία ανοικτού διαλόγου και ψηφισμάτων.
Στην προκειμένη περίπτωση άν το «Έργο Πολιτών» ήθελε να ποδηγετήσει κομματικά τις ΜΚΟ.δεν θα προωθούσε την διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης ανοικτού διαλόγου με όλες τις πλευρές.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εάν κάποιος θέλει την πατρωνία των ΜΚΟ δεν προάγει την ηλεκτρονική δημοκρατία και την περιφερειακή εκπροσώπηση προς τα κάτω, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο, την ελεγχόμενη εκπροσώπηση από τα πάνω και από τους λίγους εκλεκτούς, εκείνο δηλαδή που προσπαθεί να κάνει και να επιβάλλει η ΜΚΟ «Σύνταγμα» με τη διαδικασία της μαϊμού εκπροσώπησης.
Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας στο χώρο των ΜΚΟ είναι σύμφυτα με τη μονοπώληση της επιρροής και το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η υπεράσπιση λοιπόν της καθεστωτικής «αναρχίας» των ολίγων και της καθυποταγής των πολλών δεν είναι τίποτε άλλο στην πράξη από υπεράσπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και το προκλητικό είναι ότι αυτοί οι κύριοι παρουσιάζονται ως προοδευτικοί.
Δεν είναι παράδοξο ότι αυτή η ολιγαρχία προσέγγισε το «αδιάβαστο» στην προκειμένη περίπτωση ΠΑΣΟΚ.
Για να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του ακριβώς , επειδή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην αντιπολίτευση και με τη λογική ότι οποιαδήποτε δήθεν μαζική καταγγελία προσθέτει βέλη στην αντιπολιτευτική φαρέτρα υιοθετήθηκε κάτι που είναι σύνηθες, στην εκάστοτε αντιπολίτευση χρησιμοποιήθηκε αυτή τη φορά.Χωρίς κανείς να μελετήσει σε βάθος το θέμα.
Είμαστε βέβαιοι όμως ότι μπροστά στην προοπτική μιας ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ των περιφερειακών δικτύων των ΜΚΟ που οργανώνεται από τα ίδια τα δίκτυα με στόχο τη γνήσια αντιπροσώπευση, κανένα κόμμα και ασφαλώς το ΠΑΣΟΚ δε μπορεί να σταθεί αρνητικά στη συμμετοχικότητα όλων των οργανώσεων ΜΚΟ.
Η πανελλήνια συνδιάσκεψη των δικτύων ΜΚΟ και αργότερα ενός συνεδρίου για τις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών είναι ο μόνος τρόπος για να απελευθερώσει από τους αναγχρονισμούς που παρουσιάζονται ως δήθεν προοδευτικοί στο χώρο.
Αυτή την προοπτική φαίνεται ότι φοβούνται και κάνουν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να αποτρέψουν οι ολιγάρχες και μηκιοπατέρες και γι’ αυτό πήραμε εμείς από την πλευρά μας την πρωτοβουλία να αποκαλύψουμε τι κρύβεται πίσω από τον ψευδεπίγραφο συνδικαλισμό της ΜΚΟ «Σύνταγμα» που προτείνει μια άλλη «χάρτα» αυτορρύθμισης με τίτλο «απόπλους».
Είναι παρήγορο όμως ότι η πρωτοβουλία των Δικτύων βρίσκει απήχηση.
Η δική μας άποψη είναι πέρα από τα υφιστάμενα κυρίως θεσμικά δίκτυα να συστηθούν και περιφερειακά δίκτυα κατά περιφέρειες.
Η «Εύγλωττη» αντίδραση της ολιγαρχίας
και των σφετεριστών της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο.
Το άρθρο «ο σφετερισμός της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο» και « Η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα» προκάλεσαν όπως ήταν επόμενο αναστάτωση σε αυτούς που λειτουργούν ως «μη όργανο» για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και παρεπιπτόντως ανοίγουν πόρτες στα υπουργεία για τους «εκλεκτούς» που ποτέ δεν εκλέχθηκαν να μας εκπροσωπούν σε όλα μέσα από το σχήμα της καμπάνιας ΜΚΟ Σύνταγμα.
Για την υπεράσπιση του «μη οργάνου» που λειτουργεί εντούτοις ως όργανο «άτυπα» υπεύθυνος τύπου ανέλαβε κ . Νικόλαος Ραισης, απευθύνοντας επιστολή στους αποδέκτες των επιστολών μας με τα σχετικά άρθρα.
Μας λέει λοιπόν στην επιστολή που κοινοποιεί προς όλους.
«Κάναμε μεγάλη υπομονή και δείξαμε τεραστία ανοχή στις ύβρεις και στις υπερβολές του κ. Τακτικού.
Πράγματι με ξενίζει η εμπάθεια και το μένος με το οποίο αντιμετωπίζει ο κ. Τακτικός τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής της Καμπάνιας για το Σύνταγμα.
Το περιεχόμενο των επιστολών αυτών καθόλου δεν θυμίζει θέσεις δημιουργικές και πρωτίστως ενωτικές και είναι σαφώς έξω από το ηθικό πλαίσιο, που πρέπει να διακρίνει τις ενέργειες των ανθρώπων των ΜΚΟ.
Σίγουρα ο κ. Τακτικός, παρασυρόμενος από την επικαιρότητα, με μεγάλη ευκολία, βαφτίζει σκάνδαλο και πολιτική καπηλειά, την υπερπροσπάθεια, σεβαστού αριθμού ΜΚΟ, διαφορετικού μεγέθους και δραστηριοτήτων, να συντονιστούν, για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα.
Είναι τεράστια η επιτυχία αυτή. Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά άνοιξαν πόρτες Κυβέρνησης , υπουργείων, κομμάτων, κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων. Υπήρξαν και υπάρχουν δηλώσεις αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς των ΜΚΟ και προσκλήσεις για διαβούλευση, από υπουργούς και στελέχη κυβέρνησης, κομμάτων και φορέων.
Αυτά τα γεγονότα ουδόλως είναι τυχαία και σαφώς καταδεικνύουν τη δύναμη της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ.»
Η αλήθεια είναι ότι αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά την ενότητα και το ηθικό πλαίσιο που διακρίνει τις ενέργειες των ανθρώπων των Μ.Κ.Ο.
Για μας ηθική στο χώρο είναι να λέει κανείς την αλήθεια προς το συμφέρον όλων των ΜΚΟ και υπερ της γνήνιας αντιπροσώπευσης, ενώ αντιθέτως για την άτυπη αντιπροσώπευση τύπου «ΜΚΟ Σύνταγμα» από ότι φαίνεται είναι ηθικό να λέει ασύστολα ψέυδη, όπως συμβαίνει στη 13η επίσημη ανακοίνωση της καμπάνιας .
Η ανακοίνωση αυτή λοιπόν μας λέει επισήμως ότι, η ευχάριστη είδηση είναι ότι τα μέλη της καμπάνιας έφτασαν 807, αποσιωπώντας,ότι πέντε μέρες πριν την ανακοίνωση αυτή αποχώρησε επισήμως η «ομοσπονδία» που απαριθμεί 160 μέλη καθώς και πολλά άλλα μέλη ανεξαρτήτων οργανώσεων . \
Μας λέει επίσης ότι αποχώρησε ο Ν. Γιαννής από Συντονιστής της «καμπάνιας» και την θέση του επιλέχθηκε ο Νίκος Κουλούρης αλλά δεν μας λέει από ποιόν επιλέχθηκε και με ποιες διαδικασίες.
Η αλήθεια και πάλι είναι ότι επιλέχθηκε χωρίς καμιά δημοκρατική διαδικασία , χωρίς καμιά λογοδοσία στην βάση των 800 για τα πεπραγμένα ,και χωρίς βέβαια να κληθούν όλα τα μέλη για να εκλέξουν συντονιστή έστω μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. \
Το άλλο ψεύδος του Κ. Ραϊση είανι κλήθηκα και εγώ στην συντονιστική και δεν εμφανίστηκα ενώ το μόνο που άκουσα από τον ίδιο ήταν να κληθώ την επόμενη φορά και ακόμα περιμένω…
Για ποια ηθική και δημοκρατική ευαισθησία μας μιλάει επομένως κ. Νικόλας Ραϊσης εύκολα αντιλαφθεί κανείς.
Είναι ηθική του ψέυδους της υποκρισίας μπροστά στο ζήτημα της γνήσιας εκπροσώπισης,και η αντίδραση των σφετεριστών μπροστά στο αιτήμα του «Εθνικού Συντονιστκού Συμβουλίου ΜΚΟ» που προτείνεται με δημοκρατικές διαδικασίες και που υποστηρίζεται από μια σειρά Δικτυα με θεσμικό χαρακτήρα.
Ο Ν. Γιαννής μάλλον έφυγε νωρίς με εύλογη σιωπή για την τροπή που πήραν τα πράγματα .
Εάν συμφωνούσε με το ¨μη όργανο» της άτυπης και εικονικής εκπροσώπισης στην οποία έχει εξελιχθεί η «καμπάνια» θα έβγαινε να την υποστηρίξει αλλά, είναι πολλοί εκείνοι που έχουν πάρει τις διακριτικές αποστάσεις από το εγχείρημα.
Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο για λόγους ευγενείας να σιωπήσουμε για το πραξικόπημα της λάθρας εκπροσώπησης που επιχειρείται.
Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό αλλά το γεγονός ότι βρέθηκαν κάποιοι να μιλήσουν ανοιχτά για τον «δούρειο ίππο» έστησε η «ΜΚΟ σύνταγμα» για να αλλοιώσει την γνήσια δημοκρατική εκπροσώπιση στον χώρο των ΜΚΟ και αυτό είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για την αυθαίρετη συντονιστική επιτροπή με εκπρόσωπο τύπου τον κ. Ραϊση.
Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας στο χώρο των ΜΚΟ είναι σύμφυτα με τη μονοπώληση της επιρροής και το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η υπεράσπιση λοιπόν της καθεστωτικής «αναρχίας» των ολίγων και της καθυποταγής των πολλών δεν είναι τίποτε άλλο στην πράξη από υπεράσπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και το προκλητικό είναι ότι αυτοί οι κύριοι παρουσιάζονται ως προοδευτικοί.
Για τα υπόλοιπα παραμπένουμε στα ίδια άρθρα ο σφετερισμός της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο» και « η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα» που επισυνάπτονται.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!
Συμφώνησαν ομόφωνα η επόμενη συνάντηση να γίνει στο τέλος Ιουλίου, αναλαμβάνοντας, όλοι οι παρευρισκόμενοι, την ενημέρωση για τον σκοπό αυτό.
Στις 25 ιουλίου μια άλλη πρωτοβουλία του οικολογικού Δικτύου ΠΑΝΔΟΙΚΟ που εγινε στην Αθήνα με ανοικτή πρόσληση και αιτούμενο την οργανωτική ανέλιξη των ΜΚΟ, κατέληξε στο ίδιο πρόταγμα του Συντονισμού των ΜΚΟ,αν και προκλήθηκε ως αντιπερισπασμός στο ζήτημα της πρωτοβουλίας των δικτύων.
Το μάθημα από όλη αυτή την διαδικασία είναι όπως αναδεικνύεται και από το παρακάτω άρθρο ότι οι εξελίξεις δεν μπορουν να γυρίσουν πίσω από την στιγμή που τέθηκε το ζήτημα της γνήσιας περιφεριακής εκπροσώπησης.
Υπάρχουν πλέον συγκλίνουσες πορείες από πολλές πλευρές που αναγκάζουν ακόμη και τους απρόθυμους να δούν το τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα στο χώρο να προσαρμοστούν στο αίτημα των καιρών.
Παρά όμως την συγκλίνουσα πορεία την δεν μπορούμε ν’αποκρύψουμε την κυρίαρχη αντίθεση που υποφώσκει από χρόνια μεταξύ πατρωνίας-ολιγαρχικής αντίληψης και του δημοκρατικού προτάγματος της εκπροσώπησης.
Η κριτική που ασκήθηκε από μας σ’αυτό το επίπεδο εκ του αποτελέσματος μπορούμε να ισχυριστούμε ότι λειτούργησε ανατρεπτικά.
Η αποκάλυψη αυτής της αντίθεσης αφύπνισε συνειδήσεις. σε μία εποχή που οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ζητούν ν αυτοπροσδιοριστούν δημοκρατικά.
Χρειάστηκε κάποιος όπως το μικρό παιδί του του παραμυθιού να πεί ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»στην περίπτωση του σφετρισμού της αντιπροσώπευσης από την καμπάνια των ΜΚΟ.
Η επίσημη αποχώρηση της ομοσπονδίας εθελοντικών οργανώσεων που απαριθμεί 160 περίπου μέλη οργανώσεις από την καμπάνια των ΜΚΟ «Σύνταγμα των 800» και η αποχώρηση πλήθους άλλων οργανώσεων μετά την περιστασιακή συσπείρωση που συμμετείχαν στην αρχική φάση της «καμπάνιας» δεν αποκάλυψε μόνο λάθρα εκπροσώπηση που επιχειρούσε να επιβάλλει με αυτό το σχήμα αλλά,αποκάλυψε και το γεγονός ότι δεν μπορεί να περάσει για πολύ καιρό απαρατήρητη μια τέτοια στάση δίχως δημοκρατική λογοδοσία στην βάση που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει.
Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της «καμπάνιας» πέρα των άλλων αυθαιρεσιών της ότι δεν θέλει να λογοδοτεί πουθενά.
Σε αντίθεση η επιτυχημένη πρωτοβουλία των θεσμοθετημένων δικτύων και ομοσπονδιών των ΜΚΟ για την συγκρότηση «Εθνικού Συντονισμού Συμβουλίου» που είχε στόχο την γνήσια εκπροσώπηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών,μια πρωτοβουλία που βρίσκει ας σημειώσουμε καθολική ανταπόκριση από τη δευτεροβάθμιες οργανώσεις των ΜΚΟ σηματοδοτεί ότι ήλθε η ώρα του δημοκρατικού προτάγματος για τις ΜΚΟ.
Αυτό το νέο στοιχείο και νέο δεδομένο δεν γίνεται πλέον να αγνοηθεί.
Μέχρι τώρα υπήρχε ένα θολό τοπίο και ένας πολυκατακερματισμός της έκφρασης, των εθελοντικών οργανώσεων που εξέφραζε ναι μεν την ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στους τομείς της οικολογίας, του πολιτισμού, αλλά στερούσε την δυνατότήτα σε αυτό το τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο των οργανώσεων να αξιοποιηθεί στο σύνολο της δυναμικής που ως δημιουργικός παράγων της κοινωνίας των πολιτών στη δημοκρατική διακυβέρνηση.
Η αναρχία, ο κατακερματισμός και η έλλειψη συντονισμού σε μακροκοινωνικές στοχεύσεις φαίνεται καθαρά πλέον ότι εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία , τον κρατισμό και το πολιτικό πελατειακό σύστημα. Κι’αυτή ειναι η παγίδα.
Το τίμημα της οικολογίας για παράδειγμα δεν πρόκειται να αντιμεριστεί ριζικά μόνο με μινιμαλιστικές ακτιβιστικές δράσεις. Απαιτεί μακροκοινωνικές στοχεύσεις για να αντιμετωπιστούν π.χ οι ραγδαίες κλιματολογικές κλιματολογικές αλλαγές. Το ίδιο συμβαίνει και με το σύνολο της κοινωνίας – οικονομίας.
Το όχι της «καμπάνιας» στην δευτεροβάθμια θεσμική συγκρότηση των περιφερειακών δικτύων σημαίνει ναι στο κατακερματισμό και στην υποτέλεια των χιλιάδων μικρών οργανώσεων στην ολιγαρχία και στο μονοπώλιο των λίγων προνομιούχων ΜΚΟ που με ελάχιστες εξαιρέσεις λειτουργούν αντιδημοκρατικά ως μεγάλες επιχειρήσεις που επιδιώκουν την κυριαρχία.
Σημαίνει ανίσχυρη κοινωνία των πολιτών για αντιμετωπίσει με συλλογική ευθύνη μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Και αυτή η πλευρά της «καμπάνιας» , επιχειρούσε προκλητικά μέσα από τις παραπλανητικές μεθοδεύσεις την παρουσίαση ενός εικονικού συσχετισμού δυνάμεων που ποτέ δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν ως συντεταγμένη έκφραση και πορεία με προφανή σκοπό μέσω του κακερματισου την ηγεμόνευση του χώρου.
Ο ένας εκ των δύο συντονιστών της καμπάνιας ο Νίκος Γιαννής παραιτήθηκε ήδη, και πολλοί άλλοι αποστασιοποιήθηκαν διακριτικά μετά την αποκάλυψη της εικονικής εκπροσώπησης,
Ο κ. Λιοναράκης μολαταύτα παραμένει και ισχυρίζεται ακόμη με την 13η επίσημη ανακοίνωση ότι η «καμπάνια» αυξάνεται και πληθύνεται αλλά για όσους γνωρίζουν πράγματι κάποτε θα πρέπει να τελειώσει αυτό το αστείο .
Προς άρση κάθε παρεξήγησης θα πρέπει να διευκρινίσουμε πρώτον ότι δεν θεωρούμε ολες τις μεγάλες ΜΚΟ ολιγαρχικές όταν αυτές αποδεδειγμένα λειτουργούν δημοκρατικά και έχουν μεγάλη συμμετοχική βάση μελών, και δεύτερον δεν θεωρούμε τον καθένα που ενεπλάκη αυθόρμητα και άδολα στο συντονιστικό της καμπάνιας ότι υπηρετεί την ολιγαρχία στο χώρο των ΜΚΟ.
Η «καμπάνια» όμως εξελίχθηκε ως Δούρειος Ίππος αντιδημοκρατικότητας στο χώρο των ΜΚΟ. Όπως συνάγεται από τις εξελίξεις κι’αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί.
ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΠΗΛΕΙΑΣ
«Η καμπάνια των 800 Μ.Κ.Ο. για το Σύνταγμα»
Κανείς από τις εκατοντάδες Μ.Κ.Ο. που συναίνεσαν ηλεκτρονικά σε μια πρωτοβουλία για την αναγνώριση του ρόλου των Μ.Κ.Ο. στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα δεν φανταζόταν ότι αυτή η συναίνεση θα ήταν λευκή επιταγή εκπροσώπησης από τον Κ. Λιοναράκη για κάθε θέμα που απασχολεί τον χώρο των οργανώσεων.
Ασφαλώς στα διάφορα υπουργεία και οργανισμούς δεν γνωρίζουν ότι από τις 800 οργανώσεις που επικαλείται ότι αποτελούν αυτό το πρότυπο «μη όργανο» εικονικής αντιπροσώπευσης δεν υπάρχουν ούτε είκοσι που να λαμβάνουν μέρος σ’ αυτή την διαδικασία. Διαφορετικά δεν θα τον έπαιρνε κανείς στα σοβαρά.
Κι όμως ο Κ.Λιοναράκης με τις ανακοινώσεις επιμένει ότι εκπροσωπεί και τους άλλους 800 ενώ επιχειρηματολογεί από την άλλη πλευρά ότι δεν χρειάζονται δευτεροβάθμιες εκπροσωπήσεις, πλην του ιδίου βεβαίως μέσω της καμπάνιας. .
Κι αυτό γίνεται κάτω από μια επιμελημένη διαστροφή της πραγματικότητας, παρουσιάζονται ως « μη όργανο» την «καμπάνια των 800» για να αντιπαραθέσει μία εικονική αντιπροσώπευση στο αίτημα της γνήσιας εκπροσώπησης.
ΝΑΙ στην δικτύωση των Μ.Κ.Ο.και την οριζόντια επικοινωνία.
ΟΧΙ στα «φέουδα» και στην εικονική εκπροσώπηση
Το άρθρο του Κ. Λιοναράκη ΝΑΙ στην συνεργασία των Μ.Κ.Ο. ΟΧΙ στην δευτεροβάθμια εκπροσώπηση, δεν αφήνει αμφιβολίες και είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων του συγγραφέα , για την πατρωνία που θέλει να επιβάλλει, και είναι ορατός ο στόχος του ώστε να μην υπάρξει ποτέ συντονισμός όλων των Μ.Κ.Ο. για θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Το κενό αυτό της εκπροσώπησης έχει αναλάβει να μας συντονίσει και να μας εκπροσωπήσει ο ίδιος ελέω της «αναρχίας» των Μ.Κ.Ο.
Η επιχειρηματολογία του σε γενικές γραμμές μας λέει ότι είναι αδύνατον να εκπροσωπηθούν όλες οι Μ.Κ.Ο. γιατί :
«Οι ΜΚΟ είναι χιλιάδες. Μόνο οι περιβαλλοντικές, θα πρέπει να ξεπερνούν τις δύο χιλιάδες! Ποιοι θα κληθούν; Ποιοι θα εκφράσουν τον άποψη της κοινωνίας πολιτών; Πού θα καθίσουν; Θα μιλήσουν όλοι; Ποιος θα δεσμευτεί; Θα υπάρξουν ψηφοφορίες; Με πόσες παρούσες υφίσταται πλειοψηφία; Και άλλα πολλά..
Επομένως, είναι προτιμότερο όπως βγαίνει από το συνφραζόμενα να αναλάβει εργολαβικά να μας προωθήσει η «ΜΚΟ των 800»
Έπειτα μας εκθέτει την έρευνα τριών σπουδαστριών για τα δίκτυα για να μας πει στο τέλος ότι, αφού μέχρι τώρα δεν έχουν συντονιστεί μεταξύ τους δεν πρόκειται να συντονιστούν ποτέ.
Στην Ελλάδα, η εμπειρία κατέδειξε, ότι η μόνη μορφή δευτεροβάθμιας έκφρασης, «είναι μάλλον το μοντέλο μιας δικτυακού χαρακτήρα ad hoc συνεργασία», μια συνεργασία που θα μεταβάλλει τη σύνθεσή της ανάλογα με το θέμα και το ενδιαφέρον των πΜΚΟ που θα έχει «περισσότερο τη μορφή ενός ευέλικτου φόρουμ διαλόγου παρά ενός αυστηρά θεσμοθετημένου αντιπροσωπευτικού οργανωτικού σχηματισμού». Μέθοδο που επέλεξαν οι ελληνικές G-8 τον Μάρτιο (WWF, Greenpeace, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία, Μεσόγειος ΣΟΣ, Ορνιθολογική, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης), οι έξι που συνεργάστηκαν για τη χορήγηση ασύλου τον Μάρτιο (Αμνηστία, Άρσις, Δίκτυο, ΕΕΔΑ, ΙΚΑΘΥΒ, Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων), οι 14 για το trafficking τον Φεβρουάριο (Αλληλεγγύη, Γιατροί Κόσμου, Γιατροί χωρίς Σύνορα, Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, Δίκτυο Καταπολέμησης Βίας, Παρατηρητήριο Συμφωνιών Ελσίνκι, Συμβούλιο για Πρόσφυγες, ΚΑΘΒ, Κοινωνική Αρωγή, ΚΕΔΕ, Διεθνής Αμνηστία, ΚΕΣΟ)(2)».
Για την καμπάνια των Μ.Κ.Ο. για το Σύνταγμα μας λέει:ότι είναι «ένα πρότυπο μη όργανο».Οι ΜΚΟ δεν έχουν ανάγκη από δευτεροβάθμια όργανα, ούτε εκπροσώπους. Η καμπάνια μοιάζει, μάλλον με αστερισμούς χωρίς κεντρικό ηλιακό σύστημα.»
Ετσι συμφώνησαν όλοι να διατηρηθεί.» - «ως επιτυχημένος ο σημερινός χαρακτήρας- της «χαλαρής σύμπραξης για ένα και μόνο σκοπό που είναι οι χειρισμοί για το Σύνταγμα και το άνοιγμα των θυρών στα υπουργεία και τις άλλες δημόσιες αρχές», «χωρίς δικές της θέσεις», με «χαλαρό και ανοικτό σε όλους Συντονιστικό», με τους «δύο Συντονιστές που απλώς θα συντονίζουν» και με εμμονή στη πρακτική ότι «μόνοι αρμόδιοι για την όποια διαβούλευση είναι οι ίδιες οι ΜΚΟ του κάθε χώρου, που αυτές θα καλούνται να διαβουλεύονται σε θέματα χρήζοντα αποφάσεων».
Αποκαλύπτεται με αυτό τον τρόπο, ότι τίποτε άλλο δε θέλουν οι εμπνευστές αυτής της παρωδίας παρά μόνον «ν’ ανοίγουν τις πόρτες των υπουργείων» και φυσικά να μπαίνουν πρώτοι μέσα και να διαβουλεύονται με τους υπουργούς. Αθώα πράγματα, δηλαδή;
Ο κ. Λιοναράκης δεν παραλείπει βέβαια να μας πει ότι «μόνο αρμόδιοι είναι οι ΜΚΟ του κάθε χώρου» με τον ίδιο μπροστά μόνον για ν ανοίγει τις πόρτες, αφού ο έτερος των συντονιστών της καμπάνιας ο Κ. Γιαννής παραιτήθηκε για να πολιτευτεί.
Κατ’ τα άλλα δεν θέλουν καμία σχέση με το κράτος. Μόνον που οι πράξεις τους δείχνουν ότι θέλουν την αποκλειστικότητα εάν είναι δυνατόν της διαβούλευσης με το κράτος ειδικότερα εκείνα που έχουν σχέση με προγράμματα και χορηγίες.
Και εμείς οφείλουμε υποτίθεται να τους εμπιστευθούμε, επειδή υποστηρίζουν ότι οι ΜΚΟ από τη φύση τους είναι άναρχες γεγονός που σημαίνει ερμηνευόμενο στην πράξη ότι ορισμένες μεγάλες ΜΚΟ δεν θέλουν δευτεροβάθμια θεσμική συγκρότηση και τη δημοκρατική λογοδοσία γιατί θέλουν πολύ το μεγάλο κομμάτι της κρατικής χορηγίας και κατ’ επέκταση το μονοπώλιο από τους χορηγούς της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης.
Η δημοκρατική συγκρότηση στο χώρο των ΜΚΟ είναι εμπόδιο και απειλεί να σπάσει αυτό το μονοπώλιο που αντικειμενικά δε συμφέρει, την αναρχία των ολίγων.
Το «Έργο Πολιτών» από απειρία (όπως λένε αυτοί) πέρα από το ίδιο περιεχόμενο της χάρτας έκανε το λάθος να ζητήσει ανοικτή διαβούλευση από όλες τις ΜΚΟ κι’ όλα τα δίκτυα, και μ’αυτό τον τρόπο μπορεί να βάλει στο παιγνίδι τους μικρούς και λιγότερο επιτήδιους.
Το «Έργο Πολιτών» έκανε το «ασυγχώρητο» λάθος να βάλει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων τα περιφεριακά δίκτυα μαζί με τους μεγάλους του χώρου.
Ετσι, χωρίς καν ν’ αντιληφθεί την έκταση του εγχειρήματος, «χαλάει την πιάτσα» …. Και γι’ αυτό βέβαια προέκυψε τόσο μεγάλη αντίδραση.
Και ασφαλλώς δεν είναι η «χάρτα» αυτή καθ’ αυτή, αλλά η διαδικασία συμμετοχής στην διαβούλευση που βάζει και ασφαλώς τους ενοχλεί γιατί το περιεχόμενο της «χάρτας»μέσα από την διαδικάςία διαβούλευσης θα μπορούσε να διαφοροποιθεί και ν’αλλάξει.
Το ζήτημα της αξιοπιστίας
Σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα για την κοινωνία των πολιτών που διεξήχθη από την Civicus για την access 2 democracy και ειδικότερα για το χώρο των ΜΚΟ στην Ελλάδα, παρουσιάζεται η εικόνα μιας εγκληματικής έλλειψης οργάνωσης και αντιπροσωπευτικότητας και αχαρακτήριστη εγκατάλειψη της περιφέρειας και των περιφερειακών δικτύων, ως προς την ισηγορία και τη συμμετοχικότητα κ.τ.λ.
Για όσους δε γνωρίζουν πρόεδρος της access democracy είναι ο Αντρίκος Παπανδρέου αδελφός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ασφαλώς, τα στοιχεία αυτά και η εκτίμηση για την Ελλάδα αφορούν πρωτίστως τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών , ( ΜΚΟ ) και τεκμηριώνουν από μία πλευρά την άποψη την οποία έχουμε διατυπώσει στο πρόσφατο άρθρο μας περί σφετερισμού της εκπροσώπησης στο χώρο των Μ.Κ.Ο.
Και από την άλλη την έλλειψη σχετικών πρωτοβουλιών για γνήσια εκπροσώπηση.
Η τεκμηριωμένη αυτή διάγνωση έχει προφανώς αίτια – προεκτάσεις .
Ο τρόπος αντιμετώπισης και η θεραπεία του νοσηρού κλίματος που αναπαράγει την έλλειψη οργάνωσης και αντιπροσωπευτικότητας θα μπορουσε να είναι ακριβώς η υποστήριξη του προτάγματος της αυθεντικής εκπροσώπησης των περιφερειακών δικτύων σε ένα εθνικό συμβούλιο – συντονιστική επιτροπή.
Αυτό όμως μέχρι πρόσφατα δεν ειχε τεθεί από κανένα
Εάν λάβουμε υπόψιν το φαινόμενο της «μαϊμού» εκπροσώπησης που αποκαλύφθηκε σχετικά με τη δραστηριότητα της «Μ.Κ.Ο. Σύνταγμα»
Την επιστολή – δήλωση του κ. Κόπα, μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που υπερασπίζεται αυτού του είδους την εκπροσώπηση έναντι του «Έργου Πολιτών»
Και το γεγονός ότι η Access2democracy εκ των υστέρων προβάλλει ως προϊόν «αυτορρύθμισης» την «χάρτα» «απόπλους» που προέκυψε από τη ΜΚΟ Σύνταγμα.
Τότε οι ευθύνες όλων των εμπλεκομένων ,κράτους, κομμάτων και των ίδιων των ΜΚΟ είναιπολύ μεγάλες.
Κι όμως ορισμένοι εθελοτυφλούν ή προτιμούν να ψαρέψουν στα θολά νερά.
Η επίκληση της «αυτορύθμισης» από εκείνους που «ποδοπατούν» κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας μοιάζει φαρσοκωμοδία , που μόνο υπό το φως της κριτικής μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Τι κάνει όμως πρακτικά η access2democracy και το ΠΑΣΟΚ που θεωρητικά θέλει να αποφύγει στην πελατειακή λογική και το Μηκιο – πατερισμό όταν βρίσκεται απέναντι σε μια αδιάφορη κομματικά Ν.Δ. για το χώρο αυτό.
Υπάρχει διαφοροποίση στην πράξη?
Ποιος βολεύεται με τις αφοριστικές δηλώσεις τύπου Κόππα;
Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή είναι ότι η πραγματική αντιπαράθεση και ανύψωση των διαχωριστικών γραμμών που εμφανίζεται τον τελευταίο καιρό δεν προέκυψε από τη διαφοροποίηση δράσης των κομμάτων, αλλά από την ολιγαρχία ορισμένων μεγάλων ΜΚΟ που θέλουν αποδεδειγμένα την αποκλειστική ηγεμονία στο χώρο και χρησιμοποιούν τα κόμματα εξουσίας που ομολογουμένως δεν επεξεργασμένες πολιτικές για θέματα της κοινωνίας των πολιτών.
Αυτές οι στάσεις που καταγγέλουμε προέκυψαν από τους ολιγάρχες των ΜΚΟ και τα όργανά τους, τους Μηκιοπατέρες που δε θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους από μια διαδικασία στην οποία θα αντιπροσωπεύονται και οι χιλιάδες μικρές περιφερειακές οργανώσεις. Εκείνοι είναι που προσχηματικά ανύψωσαν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ παρέμβασης κράτους και «μη κράτους»στο χώρο των ΜΚΟ. ενώ η πραγματική αντίθεση είναι δημοκρατική συγκρότηση του χώρου ή άναρχη ολιγαρχία.
Το ζήτημα είναι μέχρι πότε θα ανέχονται αυτή την κατάσταση ακομη και εκείνοι που τοποθετούνται στην πλευρά της ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών.
Το «Έργο Πολιτών» ως κρατικός οργανισμός για τον εθελοντισμό βρέθηκε στο στόχαστρο μολονότι, πάσχισε αποδεδειγμένα να συνεργαστεί με όλες τις πλευρές έχοντας μάλιστα αναθέσει στην access2democracy, την διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης μια διαδικασία ανοικτού διαλόγου και ψηφισμάτων.
Στην προκειμένη περίπτωση άν το «Έργο Πολιτών» ήθελε να ποδηγετήσει κομματικά τις ΜΚΟ.δεν θα προωθούσε την διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης ανοικτού διαλόγου με όλες τις πλευρές.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εάν κάποιος θέλει την πατρωνία των ΜΚΟ δεν προάγει την ηλεκτρονική δημοκρατία και την περιφερειακή εκπροσώπηση προς τα κάτω, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο, την ελεγχόμενη εκπροσώπηση από τα πάνω και από τους λίγους εκλεκτούς, εκείνο δηλαδή που προσπαθεί να κάνει και να επιβάλλει η ΜΚΟ «Σύνταγμα» με τη διαδικασία της μαϊμού εκπροσώπησης.
Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας στο χώρο των ΜΚΟ είναι σύμφυτα με τη μονοπώληση της επιρροής και το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η υπεράσπιση λοιπόν της καθεστωτικής «αναρχίας» των ολίγων και της καθυποταγής των πολλών δεν είναι τίποτε άλλο στην πράξη από υπεράσπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και το προκλητικό είναι ότι αυτοί οι κύριοι παρουσιάζονται ως προοδευτικοί.
Δεν είναι παράδοξο ότι αυτή η ολιγαρχία προσέγγισε το «αδιάβαστο» στην προκειμένη περίπτωση ΠΑΣΟΚ.
Για να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του ακριβώς , επειδή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην αντιπολίτευση και με τη λογική ότι οποιαδήποτε δήθεν μαζική καταγγελία προσθέτει βέλη στην αντιπολιτευτική φαρέτρα υιοθετήθηκε κάτι που είναι σύνηθες, στην εκάστοτε αντιπολίτευση χρησιμοποιήθηκε αυτή τη φορά.Χωρίς κανείς να μελετήσει σε βάθος το θέμα.
Είμαστε βέβαιοι όμως ότι μπροστά στην προοπτική μιας ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ των περιφερειακών δικτύων των ΜΚΟ που οργανώνεται από τα ίδια τα δίκτυα με στόχο τη γνήσια αντιπροσώπευση, κανένα κόμμα και ασφαλώς το ΠΑΣΟΚ δε μπορεί να σταθεί αρνητικά στη συμμετοχικότητα όλων των οργανώσεων ΜΚΟ.
Η πανελλήνια συνδιάσκεψη των δικτύων ΜΚΟ και αργότερα ενός συνεδρίου για τις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών είναι ο μόνος τρόπος για να απελευθερώσει από τους αναγχρονισμούς που παρουσιάζονται ως δήθεν προοδευτικοί στο χώρο.
Αυτή την προοπτική φαίνεται ότι φοβούνται και κάνουν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να αποτρέψουν οι ολιγάρχες και μηκιοπατέρες και γι’ αυτό πήραμε εμείς από την πλευρά μας την πρωτοβουλία να αποκαλύψουμε τι κρύβεται πίσω από τον ψευδεπίγραφο συνδικαλισμό της ΜΚΟ «Σύνταγμα» που προτείνει μια άλλη «χάρτα» αυτορρύθμισης με τίτλο «απόπλους».
Είναι παρήγορο όμως ότι η πρωτοβουλία των Δικτύων βρίσκει απήχηση.
Η δική μας άποψη είναι πέρα από τα υφιστάμενα κυρίως θεσμικά δίκτυα να συστηθούν και περιφερειακά δίκτυα κατά περιφέρειες.
Η «Εύγλωττη» αντίδραση της ολιγαρχίας
και των σφετεριστών της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο.
Το άρθρο «ο σφετερισμός της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο» και « Η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα» προκάλεσαν όπως ήταν επόμενο αναστάτωση σε αυτούς που λειτουργούν ως «μη όργανο» για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και παρεπιπτόντως ανοίγουν πόρτες στα υπουργεία για τους «εκλεκτούς» που ποτέ δεν εκλέχθηκαν να μας εκπροσωπούν σε όλα μέσα από το σχήμα της καμπάνιας ΜΚΟ Σύνταγμα.
Για την υπεράσπιση του «μη οργάνου» που λειτουργεί εντούτοις ως όργανο «άτυπα» υπεύθυνος τύπου ανέλαβε κ . Νικόλαος Ραισης, απευθύνοντας επιστολή στους αποδέκτες των επιστολών μας με τα σχετικά άρθρα.
Μας λέει λοιπόν στην επιστολή που κοινοποιεί προς όλους.
«Κάναμε μεγάλη υπομονή και δείξαμε τεραστία ανοχή στις ύβρεις και στις υπερβολές του κ. Τακτικού.
Πράγματι με ξενίζει η εμπάθεια και το μένος με το οποίο αντιμετωπίζει ο κ. Τακτικός τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής της Καμπάνιας για το Σύνταγμα.
Το περιεχόμενο των επιστολών αυτών καθόλου δεν θυμίζει θέσεις δημιουργικές και πρωτίστως ενωτικές και είναι σαφώς έξω από το ηθικό πλαίσιο, που πρέπει να διακρίνει τις ενέργειες των ανθρώπων των ΜΚΟ.
Σίγουρα ο κ. Τακτικός, παρασυρόμενος από την επικαιρότητα, με μεγάλη ευκολία, βαφτίζει σκάνδαλο και πολιτική καπηλειά, την υπερπροσπάθεια, σεβαστού αριθμού ΜΚΟ, διαφορετικού μεγέθους και δραστηριοτήτων, να συντονιστούν, για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα.
Είναι τεράστια η επιτυχία αυτή. Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά άνοιξαν πόρτες Κυβέρνησης , υπουργείων, κομμάτων, κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων. Υπήρξαν και υπάρχουν δηλώσεις αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς των ΜΚΟ και προσκλήσεις για διαβούλευση, από υπουργούς και στελέχη κυβέρνησης, κομμάτων και φορέων.
Αυτά τα γεγονότα ουδόλως είναι τυχαία και σαφώς καταδεικνύουν τη δύναμη της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ.»
Η αλήθεια είναι ότι αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά την ενότητα και το ηθικό πλαίσιο που διακρίνει τις ενέργειες των ανθρώπων των Μ.Κ.Ο.
Για μας ηθική στο χώρο είναι να λέει κανείς την αλήθεια προς το συμφέρον όλων των ΜΚΟ και υπερ της γνήνιας αντιπροσώπευσης, ενώ αντιθέτως για την άτυπη αντιπροσώπευση τύπου «ΜΚΟ Σύνταγμα» από ότι φαίνεται είναι ηθικό να λέει ασύστολα ψέυδη, όπως συμβαίνει στη 13η επίσημη ανακοίνωση της καμπάνιας .
Η ανακοίνωση αυτή λοιπόν μας λέει επισήμως ότι, η ευχάριστη είδηση είναι ότι τα μέλη της καμπάνιας έφτασαν 807, αποσιωπώντας,ότι πέντε μέρες πριν την ανακοίνωση αυτή αποχώρησε επισήμως η «ομοσπονδία» που απαριθμεί 160 μέλη καθώς και πολλά άλλα μέλη ανεξαρτήτων οργανώσεων . \
Μας λέει επίσης ότι αποχώρησε ο Ν. Γιαννής από Συντονιστής της «καμπάνιας» και την θέση του επιλέχθηκε ο Νίκος Κουλούρης αλλά δεν μας λέει από ποιόν επιλέχθηκε και με ποιες διαδικασίες.
Η αλήθεια και πάλι είναι ότι επιλέχθηκε χωρίς καμιά δημοκρατική διαδικασία , χωρίς καμιά λογοδοσία στην βάση των 800 για τα πεπραγμένα ,και χωρίς βέβαια να κληθούν όλα τα μέλη για να εκλέξουν συντονιστή έστω μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. \
Το άλλο ψεύδος του Κ. Ραϊση είανι κλήθηκα και εγώ στην συντονιστική και δεν εμφανίστηκα ενώ το μόνο που άκουσα από τον ίδιο ήταν να κληθώ την επόμενη φορά και ακόμα περιμένω…
Για ποια ηθική και δημοκρατική ευαισθησία μας μιλάει επομένως κ. Νικόλας Ραϊσης εύκολα αντιλαφθεί κανείς.
Είναι ηθική του ψέυδους της υποκρισίας μπροστά στο ζήτημα της γνήσιας εκπροσώπισης,και η αντίδραση των σφετεριστών μπροστά στο αιτήμα του «Εθνικού Συντονιστκού Συμβουλίου ΜΚΟ» που προτείνεται με δημοκρατικές διαδικασίες και που υποστηρίζεται από μια σειρά Δικτυα με θεσμικό χαρακτήρα.
Ο Ν. Γιαννής μάλλον έφυγε νωρίς με εύλογη σιωπή για την τροπή που πήραν τα πράγματα .
Εάν συμφωνούσε με το ¨μη όργανο» της άτυπης και εικονικής εκπροσώπισης στην οποία έχει εξελιχθεί η «καμπάνια» θα έβγαινε να την υποστηρίξει αλλά, είναι πολλοί εκείνοι που έχουν πάρει τις διακριτικές αποστάσεις από το εγχείρημα.
Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο για λόγους ευγενείας να σιωπήσουμε για το πραξικόπημα της λάθρας εκπροσώπησης που επιχειρείται.
Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό αλλά το γεγονός ότι βρέθηκαν κάποιοι να μιλήσουν ανοιχτά για τον «δούρειο ίππο» έστησε η «ΜΚΟ σύνταγμα» για να αλλοιώσει την γνήσια δημοκρατική εκπροσώπιση στον χώρο των ΜΚΟ και αυτό είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για την αυθαίρετη συντονιστική επιτροπή με εκπρόσωπο τύπου τον κ. Ραϊση.
Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας στο χώρο των ΜΚΟ είναι σύμφυτα με τη μονοπώληση της επιρροής και το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η υπεράσπιση λοιπόν της καθεστωτικής «αναρχίας» των ολίγων και της καθυποταγής των πολλών δεν είναι τίποτε άλλο στην πράξη από υπεράσπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και το προκλητικό είναι ότι αυτοί οι κύριοι παρουσιάζονται ως προοδευτικοί.
Για τα υπόλοιπα παραμπένουμε στα ίδια άρθρα ο σφετερισμός της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο» και « η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα» που επισυνάπτονται.
