Οι μέρες είναι πονηρές. Ο πετροπόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ των διαπλεκόμενων μέσων μαζικής επικοινωνίας με την εξουσία για σκάνδαλα και σκανδολογια, βγάζει πολλά στην επιφάνεια που διαφορετικά για χρόνια περνούσαν απαρατήρητα .
Το σόου reality της πολιτικής που μας προέκυψε με απρόβλεπτη την πλοκή και προεκτάσεις του συμπαρασύρει το σε αλληλοκαρφώματα και αλληλοαποκαλύψεις.Οι συμπωματικές αποκαλύψεις ύστερα από την υπόθεση Ζαχόπουλου έδειξαν μόνον την κορυφή του παγόβουνου της διαφθοράς στο δημόσιο που για όλους τους εμπλεκόμενους είναι κοινό μυστικό. Ποιος δεν γνώριζε για παράδειγμα το κοινό μυστικό στον χώρο των ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους ότι οι επιχορηγήσεις του υπουργείου γίνονταν ανέκαθεν με κομματικά και πελατειακά κριτήρια σταόια της νομιμότητας και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.
Ποιος δεν γνώριζε ότι η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου άλλοτε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό χρησιμοποιούσε τους συγκεκριμένους πόρους του Υπουργείου από το λαχείο για τους ευνοούμενους της κυβερνούσας παράταξης, με ευθύνη των πολιτικών προϊσταμένων του υπουργείου.
Ωστόσο από την πρώτη στιγμή που αναδείχτηκε η υπόθεση Ζαχόπουλου επιχειρήθηκε από ορισμένα μέσα συστηματικός αποπροσανατολισμός.
Με τον γνώριμο τρόπο άλλωστε που επιδιώκουν πάντοτε οι ισχυροί να υπάρχει ένα θολό τοπίο γύρω από την αμαρτωλή σχέση ΜΜΕ, πολιτικό χρήμα και εξουσία.
Δημοσιεύτηκε έτσι,μια λίστα 1600 Συλλόγων ιδρυμάτων ΜΚΟ εκκλησιαστικών και ιερών ναών που χρηματοδοτήθηκαν την τελευταία περίοδο από το υπουργείο πολιτισμού και μ’ αυτό τον τρόπο παρουσιάστηκε μια εικόνα ότι το πρόβλημα οφείλεται στην ύπαρξη των ΜΚΟ που θεσμικά αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Πρόκειται για μια ισοπεδωτική άποψη που ασφαλώς επιχειρεί να αποκρύψει άλλες και σοβαρότερες διαστάσεις για το που εκκολάπτεται η διαφθορά στο δημόσιο, με στόχοκαι την κατασυκοφάντηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών,πέραν εκείνων βέβαια που πράγματι έχουν στηθεί και συστηθεί από το στενό περιβάλλον της διαπλοκής
Ατυχώς για τους συστηματικούς συκοφάντες των θεσμών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών των θεσμών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στις λίστες υπήρχαν εκατοντάδες ιδρύματα- ναοί και εθνικοτοπικοί Σύλλογοι που μπορεί μεν να ήσαν στην πλειονότητα τους φίλα προσκείμενοι στην κυβερνητική παράταξη αλλά σε καμία περίπτωση δεν ιδρύθηκαν στη συγκεκριμένη κυβερνητική περίοδο για να χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από το κράτος.
Εάν πάμε μάλιστα μια τετραετία πίσω θα δούμε ότι υπάρχει το ίδιο σύστημα. Χιλιάδες φορείς που χρηματοδοτήθηκαν εκείνη την περίοδο και δεν χρηματοδοτήθηκαν στην παρούσα. Υπάρχει όμως μια ουσιαστική διαφορά.
Αυτοί που εμφανίζονται σταθεροί πελάτες είναι ιδρύματα και φορείς που χρηματοδοτήθηκαν σε κάθε περίοδο και σε πολλές περιπτώσεις κρύβονται πίσω ισχυρά Μ.Μ.Ε.
Η ισοπεδωτική επίθεση λοιπόν που δέχεται στο σύνολο του ο θεσμός των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ)μόνον αθώα δεν είναι. Αντιθέτως υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες, συσκότιση και φαρισαισμό της μιντιοκρατίας.
Σκοπός ήταν βέβαιανα δυσφημίστούν και να συκοφαντηθούν στην κοινή γνώμη οι χιλιάδες ΜΚΟ που δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση της διαφθοράς στο δημόσιο, και ασφαλώς εκείνες που κατά καιρούς δείχνουν προσαρμοστικότητα στο κομματικό σύστημα για να πάρουν 3.000 και με 5.000 ευρώ από το κράτος,τα οποία δεν αρκούν ούτε για τα βασικά ετήσια λειτουργικά έξοδα, ενοίκια και τηλέφωνα.
Μ’ αυτό τον τρόπο υποκρίνονται ορισμένα μέσα ότι αποκαλύπτουν την διαφθορά, βάζοντας στο ίδιο επίπεδο αυτές τις ΜΚΟ που επιχορηγούνται με ελάχιστα ποσά για στοιχειώδες ανάγκες ,με εκείνες που επιχορηγήθηκαν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Ανάλογα, υποβολιμαία δημοσιεύματα έγιναν και για τις Μ.Κ.Ο. που τους εγκρίθηκαν σχέδια δράσης με αξιολόγηση κριτηρίων από το υπουργείο απασχόλησης και με πόρους του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου έχοντας την υποχρέωση να προσλάβουν έναν εργαζόμενο για κάθε σχέδιο δράσης ύψους 25.000 ευρώ.
Σ’ αυτή την περίπτωση ο επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης δεν είναι απλά δυσφημιστικός για το σύνολο των Μ.Κ.Ο. και το τεράστιο κοινωνικό και οικολογικό έργο που προσφέρουν αλλά κάτι πολύ περισσότερο εγκληματικός.
Γιατί η χρηματοδότηση αυτή την Μ.Κ.Ο. που προέρχεται από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο δεν είναι χρήματα που αφαιρούνται από κάποιο άλλο κοινωνικό τομέα, αλλά με βάση κοινοτική οδηγία.
Πρόκειται για το 0,5 του συγκεκριμένου προϋπολογισμού που αναγκαστικά προορίζεται να το διαχειριστούν Μ.Κ.Ο και μάλιστα για την αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα από σχέδια δράσης στο περιβάλλον, το πολιτισμό και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Έτσι είναι εμφανής η προσπάθεια μετάθεσης του προβλήματος και της πηγής της διαφθοράς στο Θεσμό των ΜΚΟ ενώ η πραγματικότητα όπως έδειξαν στην συνέχεια οι εξελίξεις βρίσκεται αλλού. Η εκκόλαψη της διαφθοράς κατά κύριο λόγο, γίνεται στους κόλπους της μιντιοκρατίας.
Το σόου reality της πολιτικής που μας προέκυψε με απρόβλεπτη την πλοκή και προεκτάσεις του συμπαρασύρει το σε αλληλοκαρφώματα και αλληλοαποκαλύψεις.Οι συμπωματικές αποκαλύψεις ύστερα από την υπόθεση Ζαχόπουλου έδειξαν μόνον την κορυφή του παγόβουνου της διαφθοράς στο δημόσιο που για όλους τους εμπλεκόμενους είναι κοινό μυστικό. Ποιος δεν γνώριζε για παράδειγμα το κοινό μυστικό στον χώρο των ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους ότι οι επιχορηγήσεις του υπουργείου γίνονταν ανέκαθεν με κομματικά και πελατειακά κριτήρια σταόια της νομιμότητας και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.
Ποιος δεν γνώριζε ότι η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου άλλοτε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό χρησιμοποιούσε τους συγκεκριμένους πόρους του Υπουργείου από το λαχείο για τους ευνοούμενους της κυβερνούσας παράταξης, με ευθύνη των πολιτικών προϊσταμένων του υπουργείου.
Ωστόσο από την πρώτη στιγμή που αναδείχτηκε η υπόθεση Ζαχόπουλου επιχειρήθηκε από ορισμένα μέσα συστηματικός αποπροσανατολισμός.
Με τον γνώριμο τρόπο άλλωστε που επιδιώκουν πάντοτε οι ισχυροί να υπάρχει ένα θολό τοπίο γύρω από την αμαρτωλή σχέση ΜΜΕ, πολιτικό χρήμα και εξουσία.
Δημοσιεύτηκε έτσι,μια λίστα 1600 Συλλόγων ιδρυμάτων ΜΚΟ εκκλησιαστικών και ιερών ναών που χρηματοδοτήθηκαν την τελευταία περίοδο από το υπουργείο πολιτισμού και μ’ αυτό τον τρόπο παρουσιάστηκε μια εικόνα ότι το πρόβλημα οφείλεται στην ύπαρξη των ΜΚΟ που θεσμικά αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Πρόκειται για μια ισοπεδωτική άποψη που ασφαλώς επιχειρεί να αποκρύψει άλλες και σοβαρότερες διαστάσεις για το που εκκολάπτεται η διαφθορά στο δημόσιο, με στόχοκαι την κατασυκοφάντηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών,πέραν εκείνων βέβαια που πράγματι έχουν στηθεί και συστηθεί από το στενό περιβάλλον της διαπλοκής
Ατυχώς για τους συστηματικούς συκοφάντες των θεσμών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών των θεσμών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στις λίστες υπήρχαν εκατοντάδες ιδρύματα- ναοί και εθνικοτοπικοί Σύλλογοι που μπορεί μεν να ήσαν στην πλειονότητα τους φίλα προσκείμενοι στην κυβερνητική παράταξη αλλά σε καμία περίπτωση δεν ιδρύθηκαν στη συγκεκριμένη κυβερνητική περίοδο για να χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από το κράτος.
Εάν πάμε μάλιστα μια τετραετία πίσω θα δούμε ότι υπάρχει το ίδιο σύστημα. Χιλιάδες φορείς που χρηματοδοτήθηκαν εκείνη την περίοδο και δεν χρηματοδοτήθηκαν στην παρούσα. Υπάρχει όμως μια ουσιαστική διαφορά.
Αυτοί που εμφανίζονται σταθεροί πελάτες είναι ιδρύματα και φορείς που χρηματοδοτήθηκαν σε κάθε περίοδο και σε πολλές περιπτώσεις κρύβονται πίσω ισχυρά Μ.Μ.Ε.
Η ισοπεδωτική επίθεση λοιπόν που δέχεται στο σύνολο του ο θεσμός των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ)μόνον αθώα δεν είναι. Αντιθέτως υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες, συσκότιση και φαρισαισμό της μιντιοκρατίας.
Σκοπός ήταν βέβαιανα δυσφημίστούν και να συκοφαντηθούν στην κοινή γνώμη οι χιλιάδες ΜΚΟ που δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση της διαφθοράς στο δημόσιο, και ασφαλώς εκείνες που κατά καιρούς δείχνουν προσαρμοστικότητα στο κομματικό σύστημα για να πάρουν 3.000 και με 5.000 ευρώ από το κράτος,τα οποία δεν αρκούν ούτε για τα βασικά ετήσια λειτουργικά έξοδα, ενοίκια και τηλέφωνα.
Μ’ αυτό τον τρόπο υποκρίνονται ορισμένα μέσα ότι αποκαλύπτουν την διαφθορά, βάζοντας στο ίδιο επίπεδο αυτές τις ΜΚΟ που επιχορηγούνται με ελάχιστα ποσά για στοιχειώδες ανάγκες ,με εκείνες που επιχορηγήθηκαν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Ανάλογα, υποβολιμαία δημοσιεύματα έγιναν και για τις Μ.Κ.Ο. που τους εγκρίθηκαν σχέδια δράσης με αξιολόγηση κριτηρίων από το υπουργείο απασχόλησης και με πόρους του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου έχοντας την υποχρέωση να προσλάβουν έναν εργαζόμενο για κάθε σχέδιο δράσης ύψους 25.000 ευρώ.
Σ’ αυτή την περίπτωση ο επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης δεν είναι απλά δυσφημιστικός για το σύνολο των Μ.Κ.Ο. και το τεράστιο κοινωνικό και οικολογικό έργο που προσφέρουν αλλά κάτι πολύ περισσότερο εγκληματικός.
Γιατί η χρηματοδότηση αυτή την Μ.Κ.Ο. που προέρχεται από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο δεν είναι χρήματα που αφαιρούνται από κάποιο άλλο κοινωνικό τομέα, αλλά με βάση κοινοτική οδηγία.
Πρόκειται για το 0,5 του συγκεκριμένου προϋπολογισμού που αναγκαστικά προορίζεται να το διαχειριστούν Μ.Κ.Ο και μάλιστα για την αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα από σχέδια δράσης στο περιβάλλον, το πολιτισμό και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Έτσι είναι εμφανής η προσπάθεια μετάθεσης του προβλήματος και της πηγής της διαφθοράς στο Θεσμό των ΜΚΟ ενώ η πραγματικότητα όπως έδειξαν στην συνέχεια οι εξελίξεις βρίσκεται αλλού. Η εκκόλαψη της διαφθοράς κατά κύριο λόγο, γίνεται στους κόλπους της μιντιοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου