Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

Η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα στο χώρο των Μ.Κ.Ο.

Την 10η Ιουλίου 2007 συναντήθηκαν, στην Αθήνα, με τους εκπροσώπους τους, οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις, Εθελοντικές Μη Κυβερνητικές και Δίκτυα,και συζήτησαν την προοπτική οργανωτικής συγκρότησης των Μ.Κ.Ο., και με αντικείμενο τον συντονισμό των Εθελοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην χώρα μας, χωρίς κανέναν αποκλεισμό,σε περιφεριακό και θεματικό επίπεδο.Στη συνάντηση, οι παρευρισκόμενοι δεν έλαβαν καμία άλλη απόφαση, πλην της κοινής απόφασης να συνεχιστεί η συλλογική πρωτοβουλία σε μία επόμενη συνάντηση στην οποία θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των προτάσεων για μία κοινή πορεία στο παραπάνω ζήτημα.
Συμφώνησαν ομόφωνα η επόμενη συνάντηση να γίνει στο τέλος Ιουλίου, αναλαμβάνοντας, όλοι οι παρευρισκόμενοι, την ενημέρωση για τον σκοπό αυτό.

Στις 25 ιουλίου μια άλλη πρωτοβουλία του οικολογικού Δικτύου ΠΑΝΔΟΙΚΟ που εγινε στην Αθήνα με ανοικτή πρόσληση και αιτούμενο την οργανωτική ανέλιξη των ΜΚΟ, κατέληξε στο ίδιο πρόταγμα του Συντονισμού των ΜΚΟ,αν και προκλήθηκε ως αντιπερισπασμός στο ζήτημα της πρωτοβουλίας των δικτύων.

Το μάθημα από όλη αυτή την διαδικασία είναι όπως αναδεικνύεται και από το παρακάτω άρθρο ότι οι εξελίξεις δεν μπορουν να γυρίσουν πίσω από την στιγμή που τέθηκε το ζήτημα της γνήσιας περιφεριακής εκπροσώπησης.
Υπάρχουν πλέον συγκλίνουσες πορείες από πολλές πλευρές που αναγκάζουν ακόμη και τους απρόθυμους να δούν το τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα στο χώρο να προσαρμοστούν στο αίτημα των καιρών.
Παρά όμως την συγκλίνουσα πορεία την δεν μπορούμε ν’αποκρύψουμε την κυρίαρχη αντίθεση που υποφώσκει από χρόνια μεταξύ πατρωνίας-ολιγαρχικής αντίληψης και του δημοκρατικού προτάγματος της εκπροσώπησης.
Η κριτική που ασκήθηκε από μας σ’αυτό το επίπεδο εκ του αποτελέσματος μπορούμε να ισχυριστούμε ότι λειτούργησε ανατρεπτικά.
Η αποκάλυψη αυτής της αντίθεσης αφύπνισε συνειδήσεις. σε μία εποχή που οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ζητούν ν αυτοπροσδιοριστούν δημοκρατικά.
Χρειάστηκε κάποιος όπως το μικρό παιδί του του παραμυθιού να πεί ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»στην περίπτωση του σφετρισμού της αντιπροσώπευσης από την καμπάνια των ΜΚΟ.
Η επίσημη αποχώρηση της ομοσπονδίας εθελοντικών οργανώσεων που απαριθμεί 160 περίπου μέλη οργανώσεις από την καμπάνια των ΜΚΟ «Σύνταγμα των 800» και η αποχώρηση πλήθους άλλων οργανώσεων μετά την περιστασιακή συσπείρωση που συμμετείχαν στην αρχική φάση της «καμπάνιας» δεν αποκάλυψε μόνο λάθρα εκπροσώπηση που επιχειρούσε να επιβάλλει με αυτό το σχήμα αλλά,αποκάλυψε και το γεγονός ότι δεν μπορεί να περάσει για πολύ καιρό απαρατήρητη μια τέτοια στάση δίχως δημοκρατική λογοδοσία στην βάση που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει.
Και αυτό είναι το χαρακτηριστικό της «καμπάνιας» πέρα των άλλων αυθαιρεσιών της ότι δεν θέλει να λογοδοτεί πουθενά.
Σε αντίθεση η επιτυχημένη πρωτοβουλία των θεσμοθετημένων δικτύων και ομοσπονδιών των ΜΚΟ για την συγκρότηση «Εθνικού Συντονισμού Συμβουλίου» που είχε στόχο την γνήσια εκπροσώπηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών,μια πρωτοβουλία που βρίσκει ας σημειώσουμε καθολική ανταπόκριση από τη δευτεροβάθμιες οργανώσεις των ΜΚΟ σηματοδοτεί ότι ήλθε η ώρα του δημοκρατικού προτάγματος για τις ΜΚΟ.

Αυτό το νέο στοιχείο και νέο δεδομένο δεν γίνεται πλέον να αγνοηθεί.
Μέχρι τώρα υπήρχε ένα θολό τοπίο και ένας πολυκατακερματισμός της έκφρασης, των εθελοντικών οργανώσεων που εξέφραζε ναι μεν την ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στους τομείς της οικολογίας, του πολιτισμού, αλλά στερούσε την δυνατότήτα σε αυτό το τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο των οργανώσεων να αξιοποιηθεί στο σύνολο της δυναμικής που ως δημιουργικός παράγων της κοινωνίας των πολιτών στη δημοκρατική διακυβέρνηση.

Η αναρχία, ο κατακερματισμός και η έλλειψη συντονισμού σε μακροκοινωνικές στοχεύσεις φαίνεται καθαρά πλέον ότι εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία , τον κρατισμό και το πολιτικό πελατειακό σύστημα. Κι’αυτή ειναι η παγίδα.

Το τίμημα της οικολογίας για παράδειγμα δεν πρόκειται να αντιμεριστεί ριζικά μόνο με μινιμαλιστικές ακτιβιστικές δράσεις. Απαιτεί μακροκοινωνικές στοχεύσεις για να αντιμετωπιστούν π.χ οι ραγδαίες κλιματολογικές κλιματολογικές αλλαγές. Το ίδιο συμβαίνει και με το σύνολο της κοινωνίας – οικονομίας.
Το όχι της «καμπάνιας» στην δευτεροβάθμια θεσμική συγκρότηση των περιφερειακών δικτύων σημαίνει ναι στο κατακερματισμό και στην υποτέλεια των χιλιάδων μικρών οργανώσεων στην ολιγαρχία και στο μονοπώλιο των λίγων προνομιούχων ΜΚΟ που με ελάχιστες εξαιρέσεις λειτουργούν αντιδημοκρατικά ως μεγάλες επιχειρήσεις που επιδιώκουν την κυριαρχία.
Σημαίνει ανίσχυρη κοινωνία των πολιτών για αντιμετωπίσει με συλλογική ευθύνη μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Και αυτή η πλευρά της «καμπάνιας» , επιχειρούσε προκλητικά μέσα από τις παραπλανητικές μεθοδεύσεις την παρουσίαση ενός εικονικού συσχετισμού δυνάμεων που ποτέ δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν ως συντεταγμένη έκφραση και πορεία με προφανή σκοπό μέσω του κακερματισου την ηγεμόνευση του χώρου.
Ο ένας εκ των δύο συντονιστών της καμπάνιας ο Νίκος Γιαννής παραιτήθηκε ήδη, και πολλοί άλλοι αποστασιοποιήθηκαν διακριτικά μετά την αποκάλυψη της εικονικής εκπροσώπησης,
Ο κ. Λιοναράκης μολαταύτα παραμένει και ισχυρίζεται ακόμη με την 13η επίσημη ανακοίνωση ότι η «καμπάνια» αυξάνεται και πληθύνεται αλλά για όσους γνωρίζουν πράγματι κάποτε θα πρέπει να τελειώσει αυτό το αστείο .

Προς άρση κάθε παρεξήγησης θα πρέπει να διευκρινίσουμε πρώτον ότι δεν θεωρούμε ολες τις μεγάλες ΜΚΟ ολιγαρχικές όταν αυτές αποδεδειγμένα λειτουργούν δημοκρατικά και έχουν μεγάλη συμμετοχική βάση μελών, και δεύτερον δεν θεωρούμε τον καθένα που ενεπλάκη αυθόρμητα και άδολα στο συντονιστικό της καμπάνιας ότι υπηρετεί την ολιγαρχία στο χώρο των ΜΚΟ.
Η «καμπάνια» όμως εξελίχθηκε ως Δούρειος Ίππος αντιδημοκρατικότητας στο χώρο των ΜΚΟ. Όπως συνάγεται από τις εξελίξεις κι’αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί.

ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΠΗΛΕΙΑΣ
«Η καμπάνια των 800 Μ.Κ.Ο. για το Σύνταγμα»

Κανείς από τις εκατοντάδες Μ.Κ.Ο. που συναίνεσαν ηλεκτρονικά σε μια πρωτοβουλία για την αναγνώριση του ρόλου των Μ.Κ.Ο. στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα δεν φανταζόταν ότι αυτή η συναίνεση θα ήταν λευκή επιταγή εκπροσώπησης από τον Κ. Λιοναράκη για κάθε θέμα που απασχολεί τον χώρο των οργανώσεων.

Ασφαλώς στα διάφορα υπουργεία και οργανισμούς δεν γνωρίζουν ότι από τις 800 οργανώσεις που επικαλείται ότι αποτελούν αυτό το πρότυπο «μη όργανο» εικονικής αντιπροσώπευσης δεν υπάρχουν ούτε είκοσι που να λαμβάνουν μέρος σ’ αυτή την διαδικασία. Διαφορετικά δεν θα τον έπαιρνε κανείς στα σοβαρά.
Κι όμως ο Κ.Λιοναράκης με τις ανακοινώσεις επιμένει ότι εκπροσωπεί και τους άλλους 800 ενώ επιχειρηματολογεί από την άλλη πλευρά ότι δεν χρειάζονται δευτεροβάθμιες εκπροσωπήσεις, πλην του ιδίου βεβαίως μέσω της καμπάνιας. .
Κι αυτό γίνεται κάτω από μια επιμελημένη διαστροφή της πραγματικότητας, παρουσιάζονται ως « μη όργανο» την «καμπάνια των 800» για να αντιπαραθέσει μία εικονική αντιπροσώπευση στο αίτημα της γνήσιας εκπροσώπησης.


ΝΑΙ στην δικτύωση των Μ.Κ.Ο.και την οριζόντια επικοινωνία.
ΟΧΙ στα «φέουδα» και στην εικονική εκπροσώπηση
Το άρθρο του Κ. Λιοναράκη ΝΑΙ στην συνεργασία των Μ.Κ.Ο. ΟΧΙ στην δευτεροβάθμια εκπροσώπηση, δεν αφήνει αμφιβολίες και είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων του συγγραφέα , για την πατρωνία που θέλει να επιβάλλει, και είναι ορατός ο στόχος του ώστε να μην υπάρξει ποτέ συντονισμός όλων των Μ.Κ.Ο. για θέματα κοινού ενδιαφέροντος.
Το κενό αυτό της εκπροσώπησης έχει αναλάβει να μας συντονίσει και να μας εκπροσωπήσει ο ίδιος ελέω της «αναρχίας» των Μ.Κ.Ο.
Η επιχειρηματολογία του σε γενικές γραμμές μας λέει ότι είναι αδύνατον να εκπροσωπηθούν όλες οι Μ.Κ.Ο. γιατί :
«Οι ΜΚΟ είναι χιλιάδες. Μόνο οι περιβαλλοντικές, θα πρέπει να ξεπερνούν τις δύο χιλιάδες! Ποιοι θα κληθούν; Ποιοι θα εκφράσουν τον άποψη της κοινωνίας πολιτών; Πού θα καθίσουν; Θα μιλήσουν όλοι; Ποιος θα δεσμευτεί; Θα υπάρξουν ψηφοφορίες; Με πόσες παρούσες υφίσταται πλειοψηφία; Και άλλα πολλά..

Επομένως, είναι προτιμότερο όπως βγαίνει από το συνφραζόμενα να αναλάβει εργολαβικά να μας προωθήσει η «ΜΚΟ των 800»
Έπειτα μας εκθέτει την έρευνα τριών σπουδαστριών για τα δίκτυα για να μας πει στο τέλος ότι, αφού μέχρι τώρα δεν έχουν συντονιστεί μεταξύ τους δεν πρόκειται να συντονιστούν ποτέ.
Στην Ελλάδα, η εμπειρία κατέδειξε, ότι η μόνη μορφή δευτεροβάθμιας έκφρασης, «είναι μάλλον το μοντέλο μιας δικτυακού χαρακτήρα ad hoc συνεργασία», μια συνεργασία που θα μεταβάλλει τη σύνθεσή της ανάλογα με το θέμα και το ενδιαφέρον των πΜΚΟ που θα έχει «περισσότερο τη μορφή ενός ευέλικτου φόρουμ διαλόγου παρά ενός αυστηρά θεσμοθετημένου αντιπροσωπευτικού οργανωτικού σχηματισμού». Μέθοδο που επέλεξαν οι ελληνικές G-8 τον Μάρτιο (WWF, Greenpeace, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία, Μεσόγειος ΣΟΣ, Ορνιθολογική, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης), οι έξι που συνεργάστηκαν για τη χορήγηση ασύλου τον Μάρτιο (Αμνηστία, Άρσις, Δίκτυο, ΕΕΔΑ, ΙΚΑΘΥΒ, Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγων), οι 14 για το trafficking τον Φεβρουάριο (Αλληλεγγύη, Γιατροί Κόσμου, Γιατροί χωρίς Σύνορα, Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, Δίκτυο Καταπολέμησης Βίας, Παρατηρητήριο Συμφωνιών Ελσίνκι, Συμβούλιο για Πρόσφυγες, ΚΑΘΒ, Κοινωνική Αρωγή, ΚΕΔΕ, Διεθνής Αμνηστία, ΚΕΣΟ)(2)».
Για την καμπάνια των Μ.Κ.Ο. για το Σύνταγμα μας λέει:ότι είναι «ένα πρότυπο μη όργανο».Οι ΜΚΟ δεν έχουν ανάγκη από δευτεροβάθμια όργανα, ούτε εκπροσώπους. Η καμπάνια μοιάζει, μάλλον με αστερισμούς χωρίς κεντρικό ηλιακό σύστημα.»
Ετσι συμφώνησαν όλοι να διατηρηθεί.» - «ως επιτυχημένος ο σημερινός χαρακτήρας- της «χαλαρής σύμπραξης για ένα και μόνο σκοπό που είναι οι χειρισμοί για το Σύνταγμα και το άνοιγμα των θυρών στα υπουργεία και τις άλλες δημόσιες αρχές», «χωρίς δικές της θέσεις», με «χαλαρό και ανοικτό σε όλους Συντονιστικό», με τους «δύο Συντονιστές που απλώς θα συντονίζουν» και με εμμονή στη πρακτική ότι «μόνοι αρμόδιοι για την όποια διαβούλευση είναι οι ίδιες οι ΜΚΟ του κάθε χώρου, που αυτές θα καλούνται να διαβουλεύονται σε θέματα χρήζοντα αποφάσεων».

Αποκαλύπτεται με αυτό τον τρόπο, ότι τίποτε άλλο δε θέλουν οι εμπνευστές αυτής της παρωδίας παρά μόνον «ν’ ανοίγουν τις πόρτες των υπουργείων» και φυσικά να μπαίνουν πρώτοι μέσα και να διαβουλεύονται με τους υπουργούς. Αθώα πράγματα, δηλαδή;
Ο κ. Λιοναράκης δεν παραλείπει βέβαια να μας πει ότι «μόνο αρμόδιοι είναι οι ΜΚΟ του κάθε χώρου» με τον ίδιο μπροστά μόνον για ν ανοίγει τις πόρτες, αφού ο έτερος των συντονιστών της καμπάνιας ο Κ. Γιαννής παραιτήθηκε για να πολιτευτεί.
Κατ’ τα άλλα δεν θέλουν καμία σχέση με το κράτος. Μόνον που οι πράξεις τους δείχνουν ότι θέλουν την αποκλειστικότητα εάν είναι δυνατόν της διαβούλευσης με το κράτος ειδικότερα εκείνα που έχουν σχέση με προγράμματα και χορηγίες.
Και εμείς οφείλουμε υποτίθεται να τους εμπιστευθούμε, επειδή υποστηρίζουν ότι οι ΜΚΟ από τη φύση τους είναι άναρχες γεγονός που σημαίνει ερμηνευόμενο στην πράξη ότι ορισμένες μεγάλες ΜΚΟ δεν θέλουν δευτεροβάθμια θεσμική συγκρότηση και τη δημοκρατική λογοδοσία γιατί θέλουν πολύ το μεγάλο κομμάτι της κρατικής χορηγίας και κατ’ επέκταση το μονοπώλιο από τους χορηγούς της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης.
Η δημοκρατική συγκρότηση στο χώρο των ΜΚΟ είναι εμπόδιο και απειλεί να σπάσει αυτό το μονοπώλιο που αντικειμενικά δε συμφέρει, την αναρχία των ολίγων.

Το «Έργο Πολιτών» από απειρία (όπως λένε αυτοί) πέρα από το ίδιο περιεχόμενο της χάρτας έκανε το λάθος να ζητήσει ανοικτή διαβούλευση από όλες τις ΜΚΟ κι’ όλα τα δίκτυα, και μ’αυτό τον τρόπο μπορεί να βάλει στο παιγνίδι τους μικρούς και λιγότερο επιτήδιους.
Το «Έργο Πολιτών» έκανε το «ασυγχώρητο» λάθος να βάλει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων τα περιφεριακά δίκτυα μαζί με τους μεγάλους του χώρου.
Ετσι, χωρίς καν ν’ αντιληφθεί την έκταση του εγχειρήματος, «χαλάει την πιάτσα» …. Και γι’ αυτό βέβαια προέκυψε τόσο μεγάλη αντίδραση.
Και ασφαλλώς δεν είναι η «χάρτα» αυτή καθ’ αυτή, αλλά η διαδικασία συμμετοχής στην διαβούλευση που βάζει και ασφαλώς τους ενοχλεί γιατί το περιεχόμενο της «χάρτας»μέσα από την διαδικάςία διαβούλευσης θα μπορούσε να διαφοροποιθεί και ν’αλλάξει.





Το ζήτημα της αξιοπιστίας


Σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα για την κοινωνία των πολιτών που διεξήχθη από την Civicus για την access 2 democracy και ειδικότερα για το χώρο των ΜΚΟ στην Ελλάδα, παρουσιάζεται η εικόνα μιας εγκληματικής έλλειψης οργάνωσης και αντιπροσωπευτικότητας και αχαρακτήριστη εγκατάλειψη της περιφέρειας και των περιφερειακών δικτύων, ως προς την ισηγορία και τη συμμετοχικότητα κ.τ.λ.
Για όσους δε γνωρίζουν πρόεδρος της access democracy είναι ο Αντρίκος Παπανδρέου αδελφός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ασφαλώς, τα στοιχεία αυτά και η εκτίμηση για την Ελλάδα αφορούν πρωτίστως τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών , ( ΜΚΟ ) και τεκμηριώνουν από μία πλευρά την άποψη την οποία έχουμε διατυπώσει στο πρόσφατο άρθρο μας περί σφετερισμού της εκπροσώπησης στο χώρο των Μ.Κ.Ο.
Και από την άλλη την έλλειψη σχετικών πρωτοβουλιών για γνήσια εκπροσώπηση.
Η τεκμηριωμένη αυτή διάγνωση έχει προφανώς αίτια – προεκτάσεις .
Ο τρόπος αντιμετώπισης και η θεραπεία του νοσηρού κλίματος που αναπαράγει την έλλειψη οργάνωσης και αντιπροσωπευτικότητας θα μπορουσε να είναι ακριβώς η υποστήριξη του προτάγματος της αυθεντικής εκπροσώπησης των περιφερειακών δικτύων σε ένα εθνικό συμβούλιο – συντονιστική επιτροπή.
Αυτό όμως μέχρι πρόσφατα δεν ειχε τεθεί από κανένα
Εάν λάβουμε υπόψιν το φαινόμενο της «μαϊμού» εκπροσώπησης που αποκαλύφθηκε σχετικά με τη δραστηριότητα της «Μ.Κ.Ο. Σύνταγμα»
Την επιστολή – δήλωση του κ. Κόπα, μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ που υπερασπίζεται αυτού του είδους την εκπροσώπηση έναντι του «Έργου Πολιτών»
Και το γεγονός ότι η Access2democracy εκ των υστέρων προβάλλει ως προϊόν «αυτορρύθμισης» την «χάρτα» «απόπλους» που προέκυψε από τη ΜΚΟ Σύνταγμα.
Τότε οι ευθύνες όλων των εμπλεκομένων ,κράτους, κομμάτων και των ίδιων των ΜΚΟ είναιπολύ μεγάλες.
Κι όμως ορισμένοι εθελοτυφλούν ή προτιμούν να ψαρέψουν στα θολά νερά.
Η επίκληση της «αυτορύθμισης» από εκείνους που «ποδοπατούν» κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας μοιάζει φαρσοκωμοδία , που μόνο υπό το φως της κριτικής μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Τι κάνει όμως πρακτικά η access2democracy και το ΠΑΣΟΚ που θεωρητικά θέλει να αποφύγει στην πελατειακή λογική και το Μηκιο – πατερισμό όταν βρίσκεται απέναντι σε μια αδιάφορη κομματικά Ν.Δ. για το χώρο αυτό.
Υπάρχει διαφοροποίση στην πράξη?
Ποιος βολεύεται με τις αφοριστικές δηλώσεις τύπου Κόππα;
Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε από την αρχή είναι ότι η πραγματική αντιπαράθεση και ανύψωση των διαχωριστικών γραμμών που εμφανίζεται τον τελευταίο καιρό δεν προέκυψε από τη διαφοροποίηση δράσης των κομμάτων, αλλά από την ολιγαρχία ορισμένων μεγάλων ΜΚΟ που θέλουν αποδεδειγμένα την αποκλειστική ηγεμονία στο χώρο και χρησιμοποιούν τα κόμματα εξουσίας που ομολογουμένως δεν επεξεργασμένες πολιτικές για θέματα της κοινωνίας των πολιτών.

Αυτές οι στάσεις που καταγγέλουμε προέκυψαν από τους ολιγάρχες των ΜΚΟ και τα όργανά τους, τους Μηκιοπατέρες που δε θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους από μια διαδικασία στην οποία θα αντιπροσωπεύονται και οι χιλιάδες μικρές περιφερειακές οργανώσεις. Εκείνοι είναι που προσχηματικά ανύψωσαν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ παρέμβασης κράτους και «μη κράτους»στο χώρο των ΜΚΟ. ενώ η πραγματική αντίθεση είναι δημοκρατική συγκρότηση του χώρου ή άναρχη ολιγαρχία.
Το ζήτημα είναι μέχρι πότε θα ανέχονται αυτή την κατάσταση ακομη και εκείνοι που τοποθετούνται στην πλευρά της ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών.
Το «Έργο Πολιτών» ως κρατικός οργανισμός για τον εθελοντισμό βρέθηκε στο στόχαστρο μολονότι, πάσχισε αποδεδειγμένα να συνεργαστεί με όλες τις πλευρές έχοντας μάλιστα αναθέσει στην access2democracy, την διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης μια διαδικασία ανοικτού διαλόγου και ψηφισμάτων.
Στην προκειμένη περίπτωση άν το «Έργο Πολιτών» ήθελε να ποδηγετήσει κομματικά τις ΜΚΟ.δεν θα προωθούσε την διαδικασία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης ανοικτού διαλόγου με όλες τις πλευρές.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εάν κάποιος θέλει την πατρωνία των ΜΚΟ δεν προάγει την ηλεκτρονική δημοκρατία και την περιφερειακή εκπροσώπηση προς τα κάτω, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο, την ελεγχόμενη εκπροσώπηση από τα πάνω και από τους λίγους εκλεκτούς, εκείνο δηλαδή που προσπαθεί να κάνει και να επιβάλλει η ΜΚΟ «Σύνταγμα» με τη διαδικασία της μαϊμού εκπροσώπησης.
Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας στο χώρο των ΜΚΟ είναι σύμφυτα με τη μονοπώληση της επιρροής και το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η υπεράσπιση λοιπόν της καθεστωτικής «αναρχίας» των ολίγων και της καθυποταγής των πολλών δεν είναι τίποτε άλλο στην πράξη από υπεράσπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και το προκλητικό είναι ότι αυτοί οι κύριοι παρουσιάζονται ως προοδευτικοί.
Δεν είναι παράδοξο ότι αυτή η ολιγαρχία προσέγγισε το «αδιάβαστο» στην προκειμένη περίπτωση ΠΑΣΟΚ.
Για να εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του ακριβώς , επειδή το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην αντιπολίτευση και με τη λογική ότι οποιαδήποτε δήθεν μαζική καταγγελία προσθέτει βέλη στην αντιπολιτευτική φαρέτρα υιοθετήθηκε κάτι που είναι σύνηθες, στην εκάστοτε αντιπολίτευση χρησιμοποιήθηκε αυτή τη φορά.Χωρίς κανείς να μελετήσει σε βάθος το θέμα.
Είμαστε βέβαιοι όμως ότι μπροστά στην προοπτική μιας ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ των περιφερειακών δικτύων των ΜΚΟ που οργανώνεται από τα ίδια τα δίκτυα με στόχο τη γνήσια αντιπροσώπευση, κανένα κόμμα και ασφαλώς το ΠΑΣΟΚ δε μπορεί να σταθεί αρνητικά στη συμμετοχικότητα όλων των οργανώσεων ΜΚΟ.
Η πανελλήνια συνδιάσκεψη των δικτύων ΜΚΟ και αργότερα ενός συνεδρίου για τις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών είναι ο μόνος τρόπος για να απελευθερώσει από τους αναγχρονισμούς που παρουσιάζονται ως δήθεν προοδευτικοί στο χώρο.
Αυτή την προοπτική φαίνεται ότι φοβούνται και κάνουν οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους για να αποτρέψουν οι ολιγάρχες και μηκιοπατέρες και γι’ αυτό πήραμε εμείς από την πλευρά μας την πρωτοβουλία να αποκαλύψουμε τι κρύβεται πίσω από τον ψευδεπίγραφο συνδικαλισμό της ΜΚΟ «Σύνταγμα» που προτείνει μια άλλη «χάρτα» αυτορρύθμισης με τίτλο «απόπλους».

Είναι παρήγορο όμως ότι η πρωτοβουλία των Δικτύων βρίσκει απήχηση.
Η δική μας άποψη είναι πέρα από τα υφιστάμενα κυρίως θεσμικά δίκτυα να συστηθούν και περιφερειακά δίκτυα κατά περιφέρειες.


Η «Εύγλωττη» αντίδραση της ολιγαρχίας
και των σφετεριστών της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο.




Το άρθρο «ο σφετερισμός της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο» και « Η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα» προκάλεσαν όπως ήταν επόμενο αναστάτωση σε αυτούς που λειτουργούν ως «μη όργανο» για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και παρεπιπτόντως ανοίγουν πόρτες στα υπουργεία για τους «εκλεκτούς» που ποτέ δεν εκλέχθηκαν να μας εκπροσωπούν σε όλα μέσα από το σχήμα της καμπάνιας ΜΚΟ Σύνταγμα.

Για την υπεράσπιση του «μη οργάνου» που λειτουργεί εντούτοις ως όργανο «άτυπα» υπεύθυνος τύπου ανέλαβε κ . Νικόλαος Ραισης, απευθύνοντας επιστολή στους αποδέκτες των επιστολών μας με τα σχετικά άρθρα.

Μας λέει λοιπόν στην επιστολή που κοινοποιεί προς όλους.

«Κάναμε μεγάλη υπομονή και δείξαμε τεραστία ανοχή στις ύβρεις και στις υπερβολές του κ. Τακτικού.
Πράγματι με ξενίζει η εμπάθεια και το μένος με το οποίο αντιμετωπίζει ο κ. Τακτικός τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής της Καμπάνιας για το Σύνταγμα.
Το περιεχόμενο των επιστολών αυτών καθόλου δεν θυμίζει θέσεις δημιουργικές και πρωτίστως ενωτικές και είναι σαφώς έξω από το ηθικό πλαίσιο, που πρέπει να διακρίνει τις ενέργειες των ανθρώπων των ΜΚΟ.
Σίγουρα ο κ. Τακτικός, παρασυρόμενος από την επικαιρότητα, με μεγάλη ευκολία, βαφτίζει σκάνδαλο και πολιτική καπηλειά, την υπερπροσπάθεια, σεβαστού αριθμού ΜΚΟ, διαφορετικού μεγέθους και δραστηριοτήτων, να συντονιστούν, για πρώτη φορά στα ελληνικά δεδομένα.

Είναι τεράστια η επιτυχία αυτή. Είναι γεγονός ότι για πρώτη φορά άνοιξαν πόρτες Κυβέρνησης , υπουργείων, κομμάτων, κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων. Υπήρξαν και υπάρχουν δηλώσεις αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς των ΜΚΟ και προσκλήσεις για διαβούλευση, από υπουργούς και στελέχη κυβέρνησης, κομμάτων και φορέων.
Αυτά τα γεγονότα ουδόλως είναι τυχαία και σαφώς καταδεικνύουν τη δύναμη της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ.»

Η αλήθεια είναι ότι αντιλαμβανόμαστε εντελώς διαφορετικά την ενότητα και το ηθικό πλαίσιο που διακρίνει τις ενέργειες των ανθρώπων των Μ.Κ.Ο.

Για μας ηθική στο χώρο είναι να λέει κανείς την αλήθεια προς το συμφέρον όλων των ΜΚΟ και υπερ της γνήνιας αντιπροσώπευσης, ενώ αντιθέτως για την άτυπη αντιπροσώπευση τύπου «ΜΚΟ Σύνταγμα» από ότι φαίνεται είναι ηθικό να λέει ασύστολα ψέυδη, όπως συμβαίνει στη 13η επίσημη ανακοίνωση της καμπάνιας .

Η ανακοίνωση αυτή λοιπόν μας λέει επισήμως ότι, η ευχάριστη είδηση είναι ότι τα μέλη της καμπάνιας έφτασαν 807, αποσιωπώντας,ότι πέντε μέρες πριν την ανακοίνωση αυτή αποχώρησε επισήμως η «ομοσπονδία» που απαριθμεί 160 μέλη καθώς και πολλά άλλα μέλη ανεξαρτήτων οργανώσεων . \

Μας λέει επίσης ότι αποχώρησε ο Ν. Γιαννής από Συντονιστής της «καμπάνιας» και την θέση του επιλέχθηκε ο Νίκος Κουλούρης αλλά δεν μας λέει από ποιόν επιλέχθηκε και με ποιες διαδικασίες.

Η αλήθεια και πάλι είναι ότι επιλέχθηκε χωρίς καμιά δημοκρατική διαδικασία , χωρίς καμιά λογοδοσία στην βάση των 800 για τα πεπραγμένα ,και χωρίς βέβαια να κληθούν όλα τα μέλη για να εκλέξουν συντονιστή έστω μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. \

Το άλλο ψεύδος του Κ. Ραϊση είανι κλήθηκα και εγώ στην συντονιστική και δεν εμφανίστηκα ενώ το μόνο που άκουσα από τον ίδιο ήταν να κληθώ την επόμενη φορά και ακόμα περιμένω…

Για ποια ηθική και δημοκρατική ευαισθησία μας μιλάει επομένως κ. Νικόλας Ραϊσης εύκολα αντιλαφθεί κανείς.

Είναι ηθική του ψέυδους της υποκρισίας μπροστά στο ζήτημα της γνήσιας εκπροσώπισης,και η αντίδραση των σφετεριστών μπροστά στο αιτήμα του «Εθνικού Συντονιστκού Συμβουλίου ΜΚΟ» που προτείνεται με δημοκρατικές διαδικασίες και που υποστηρίζεται από μια σειρά Δικτυα με θεσμικό χαρακτήρα.

Ο Ν. Γιαννής μάλλον έφυγε νωρίς με εύλογη σιωπή για την τροπή που πήραν τα πράγματα .

Εάν συμφωνούσε με το ¨μη όργανο» της άτυπης και εικονικής εκπροσώπισης στην οποία έχει εξελιχθεί η «καμπάνια» θα έβγαινε να την υποστηρίξει αλλά, είναι πολλοί εκείνοι που έχουν πάρει τις διακριτικές αποστάσεις από το εγχείρημα.

Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο για λόγους ευγενείας να σιωπήσουμε για το πραξικόπημα της λάθρας εκπροσώπησης που επιχειρείται.

Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό αλλά το γεγονός ότι βρέθηκαν κάποιοι να μιλήσουν ανοιχτά για τον «δούρειο ίππο» έστησε η «ΜΚΟ σύνταγμα» για να αλλοιώσει την γνήσια δημοκρατική εκπροσώπιση στον χώρο των ΜΚΟ και αυτό είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό για την αυθαίρετη συντονιστική επιτροπή με εκπρόσωπο τύπου τον κ. Ραϊση.

Τα συμφέροντα της ολιγαρχίας στο χώρο των ΜΚΟ είναι σύμφυτα με τη μονοπώληση της επιρροής και το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Η υπεράσπιση λοιπόν της καθεστωτικής «αναρχίας» των ολίγων και της καθυποταγής των πολλών δεν είναι τίποτε άλλο στην πράξη από υπεράσπιση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και το προκλητικό είναι ότι αυτοί οι κύριοι παρουσιάζονται ως προοδευτικοί.

Για τα υπόλοιπα παραμπένουμε στα ίδια άρθρα ο σφετερισμός της εκπροσώπισης στο χώρο των Μ.Κ.Ο» και « η ολιγαρχία, ο κατακερματισμός και το δημοκρατικό πρόταγμα» που επισυνάπτονται.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

Ο σφετερισμός της εκπροσώπησης στο χώρο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων ( ΜΚΟ)

Πέρα από το κλίμα της διάχυτης καχυποψίας μεταξύ Μ.Κ.Ο. , κράτους και κομμάτων που διαπιστώνουμε τελευταία σε διάφορες σχετικές διαβουλεύσεις υπάρχει και κάτι χειρότερﴨ ο σφετερισμός της εκπροσώπησης από το φαινόμενο των «Μηκιο-πατέρων» που κυριαρχούν σε αυτές τις διαβουλεύσεις ερήμην των Μ.Κ.Ο. που ισχυρίζονται τελικά πως εκφράζουν.Αυτοί που χρόνια τώρα αρνούνται τον θεσμό της εκπροσώπησης στις Μ.Κ.Ο. και τα δίκτυα σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, και πράγματι κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, για να μην υπάρχει έκφραση των δικτύων, τους είδαμε να μας αντιπροσωπεύουν σε διάφορα υπουργεία, κάτω από την «ομπρέλα» Μ.Κ.Ο. Σύνταγμα των 800 ως «συντονιστές», χωρίς ποτέ κανείς να τους εκλέξει και να τους ζητήσει αυτή την αποστολή.

Τους είδαμε αυτούς που παρουσιάζονται ως προοδευτικοί αντικρατιστές και διακηρύσσουν την «αυτορρύθμιση» των Μ.Κ.Ο. , να παζαρεύουν σε υπουργεία και κόμματα θεσμούς, την ίδια «αυτορρύθμιση» έναντι προνομίων σε θέσεις και εκλογικές λίστες, εκφράζοντας βέβαια με αυτόν τον τρόπο και στο χώρο των Μ.Κ.Ο το «κραταιό» πελατειακό σύστημα, το οποίο έχουν εισάγει με αυτόν τον τρόπο και στις λεγόμενες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Από την μία μεριά, μας λένε ότι δεν πιστεύουν στην εκπροσώπηση, αλλά στην αυτονομία των Μ.Κ.Ο. και από την άλλη παρουσιάζονται ως χρισμένοι συντονιστές που δεν εκλέχθηκαν βέβαια από τις 800 Μ.Κ.Ο. , αλλά τις 50 πρώτες που πήραν την αρχική πρωτοβουλία και έκτοτε μας εκπροσωπούν για όλα τα θέματα στο κράτος, στα υπουργεία στην ΚΕΔΚΕ κ.τ.λ.

Όταν τους ρωτήσαμε το αυτονόητο μπροστά σ’αυτή την αντίφαση γιατί δεν κινούν την διαδικασία αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών τουλάχιστον μέσω του διαδυκτίου αφού δεν πιστεύουν στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία ώστε να αποφασίσουν οι ίδιες οι Μ.Κ.Ο., τότε μας απάντησαν ότι υπάρχουν διάφορες κατηγορίες από εξειδικευμένες Μ.Κ.Ο και δεν ενδιαφέρονται να βρεθούν όλες μαζί.
ΟΥΤΕ συζήτηση Βέβαια δέχονται για ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ των Μ.Κ.Ο. προφανώς γιατί αντιλαμβάνονται τους εθελοντές ως χομπίστες.

Τότε , γιατί οι Κύριοι «Συντονιστές» Μ.Κ.Ο. Σύνταγμα , των 800 οργανώσεων μάζεψαν κάθε καρυδιάς καρύδια-ακόμη αθλητικές και επαγγελματικές οργανώσεις τις οποίες παρουσιάζουν «καταχρηστικά» ως κοινωνική δύναμη που εκπροσωπούν, κραδαίνοντας αυτή τη λίστα προς Υπουργεία, κόμματα ως διαπραγματευτικό μέσον ?

Πότε ρώτησαν όλους εμάς που μπήκαμε ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά στην λίστα τα ων 800 για την τροποποίηση του Συντάγματος, εάν συμφωνούμε για όλα που κάνουν καταχρηστικά και δήθεν μας εκπροσωπούν συντονιστικά .

Αν αυτό δεν είναι ψευτοεκπροσώπηση και υποκρισία τότε τι είναι υποκρισία ?

Οφείλουμε να αποκαλύψουμε ότι αυτή είναι τελικά η καμπάνια για την «αυτορρύθμιση» από τους «εθελοντές συντονιστές» που παρουσιάζονται με τον μανδύα των Μη κρατιστών , των ανεξάρτητων από κόμματα, την ίδια στιγμή που ως « Μηκιο-Πατέρες» και «ειδικοί» προσπαθούν να ποδηγετήσουν και τα κόμματα στα οποία κρυφίως ανήκουν και ασφαλώς διεκδικούν κρατικές θέσεις όπως άλλωστε έκαναν και στο παρελθόν.

Θα μπορούσε κανείς να μας αντιτάξει το επιχείρημα ότι διεκδικούν όχι ως αντιπρόσωποι, αλλά ως προσωπικότητες και ειδήμονες του χώρου κι’ αυτό είναι κάτι που είναι θεμιτό και το δικαιούνται.

Ναι, αλλά πού τη βλέπουν τότε τη διαδικασία της «αυτορρύθμισης» του χώρου και τι σχέση έχει με τη δική τους δραστηριότητα, αφού δε λειτουργούν ως αντιπρόσωποι κάποιας συλλογικότητας.
Είναι δυνατόν να υπάρξει αυτορρύθμιση χωρίς έκφραση της συλλογικότητας του χώρου με θεσμικό τρόπο;
Γιατί επικαλούνται αυτορρύθμιση λοιπόν;
Η απάντηση είναι απλή.
Για να ρίξουν στάχτη στα μάτια σε ένα κατακερματισμένο και ανοργάνωτο χώρο που ο κάθε επιτήδειος σφετεριστής της αντιπροσώπευσης βρίσκει έδαφος για μια κούφια ρητορική που εκπορεύεται εκ μέρους των «αυτοχρισμένων» συντονιστών που «ευδοκιμούν» αυτή την περίοδο.
Η ρητορική αυτή μας λέει συνεχώς για επιτεύγματα, πόσο σπουδαίο ρόλο παίζουν οι Μ.Κ.Ο. στη σύγχρονη διακυβέρνηση.
Πόσο καταλυτική είναι η παρουσία των Μ.Κ.Ο. στην Κοινωνία των Πολιτών και πόσο οι κυβερνήσεις λαμβάνουν υπόψιν τις προτάσεις των Μ.Κ.Ο., οι οποίες είναι έτοιμες σχεδόν να επιβάλλουν την άμεση δημοκρατία.
Την ίδια στιγμή όμως οι Μ.Κ.Ο. στην Ελλάδα με πασιφανές το πρόβλημα του δημοκρατικού ελλείμματος, όχι μόνον δεν μπορούν να εφαρμόσουν την εσωτερική άμεση δημοκρατία στη βάση του διαδικτύου, αλλά ούτε μία διαδικασία αυθεντικής εκπροσώπησης στις διαβουλεύσεις με το κράτος.
Ενώ είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να εφαρμοστεί τεχνικά η εσωτερική δημοκρατία στο επίπεδο των Μ.Κ.Ο. καθώς όλες διαθέτουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και με αυτό τον τρόπο εκφράζονται με συχνές ψηφοφορίες σε θέματα που απασχολούν την Κοινωνία των Πολιτών. Αυτό όμως έγινε προσχηματικά μόνο μια φορά να επιβληθούν κάποιοι ως εκπρόσωποι – συντονιστές των Μ.Κ.Ο.
Στην παγίδα του προσωπείου περί δήθεν ανεξάρτητης έκφρασης των Μ.Κ.Ο. και του αιτήματος της «αυτορρύθμισης» έχουν πέσει στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων συμπεριλαμβανομένου και του Συνασπισμού οι οποίοι εμφανίζονται ως συνήγοροι των κομματικά ανεξάρτητων Μ.Κ.Ο.
Και εδώ γεννάται η φαρσο-κωμωδία και η υποκριτική που παίζεται τον τελευταίο καιρό που εν τέλει αποκαλύπτει την διακομματική συμφωνία των «Μηκιο-πατέρων» με κομματικούς συνηγόρους της «καμπάνιας» των 800 και από τις δύο πλευρές.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση και η δήλωση της κ. Κόππα.
Που ανέλαβε να υπερασπίσει τον ρόλο της καμπάνιας.

Βεβαίως η κ. Κόππα ούτε φαντάστηκε πως προέκυψε η λίστα των «800 για το Σύνταγμα» , όπως δεν το φαντάστηκε προ μηνών ο υπουργός κ. Αβραμόπουλος που ενδεχομένως είχε την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη λίστα εκφράζει την μαζικότητα του κινήματος των Μ.Κ.Ο. και τους δέχθηκε ως συνομιλητές επιπέδου τριτοβάθμιου οργάνου.
Τι θα γίνει όμως τώρα που άνοιξαν τα κομματικά πυρά από όλες τις πλευρές , ποιος θα καλύψει τους επί της ουσίας «Μηκιο-πατέρες» ?
Ας δούμε το κείμενο το οποίο υπαγόρευσαν οι γνωστοί – άγνωστοι ακομμάτιστοι κατά τα άλλα και το οποίο προδίδει συγκεκριμένο ύφος- κείμενο, που εκφωνήθηκε ως δήλωση από το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Κοππά ως έκφραση υπεράσπισης των ανεξάρτητων Μ.Κ.Ο.


Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Κας ΜΑΡΙΛΕΝΑΣ ΚΟΠΠΑ
18.06.2007
Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει τις ΜΚΟ :
Αναβάθμιση της στρατηγικής της και κρατικό έλεγχο επί των μη κρατικών εθελοντικών οργανώσεων, επιχειρεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας!
Ο κρατικός οργανισμός για τον εθελοντισμό, το «Έργο Πολιτών», με μηδενικό έργο επί της ουσίας και αντιμετωπίζοντας την παγερή αδιαφορία της συντριπτικής πλειοψηφίας των πραγματικά ανεξάρτητων ΜΚΟ, ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του.
Στην αρχή μηχανεύτηκε ένα σχέδιο ποδηγέτησης των οργανώσεων.
Με πρόφαση την επεξεργασία αρχών «κοινωνικής υπευθυνότητας» των ΜΚΟ (δικαίωμα που αποκτήθηκε με βάση το ηθικό ανάστημα που δίνει στην κυβέρνηση η τήρηση ανάλογων αρχών για τα ομόλογα, για τα σκάνδαλα των «κουμπάρων» κ.λ.π. ), ανέλαβε να καθοδηγήσει «ηθικά» και «υπεύθυνα» τις ΜΚΟ! Δηλαδή, να τις ελέγχει και να τους χορηγεί πιστοποιητικά, ότι «πράγματι είναι ΜΚΟ». Πως, όμως, θα ήταν εξασφαλισμένη η προέλευση των οργανώσεων που όλα αυτά τα χρόνια δεν θέλουν να ακούσουν για «Έργο Πολιτών»; Το κόλπο ήταν σατανικό και καλοστημένο. Μόνο οι οργανώσεις που θα είχαν πιστοποιητικό από αυτό το «γαλάζιο μαγαζί», θα είχαν πρόσβαση σε προγράμματα Υπουργείων και δημόσιων οργανισμών. Ο εκβιασμός στο αποκορύφωμά του!
Το σχέδιο σχεδιάστηκε καλά, αλλά απέτυχε. Και αιτία στάθηκε η καθολική αντίδραση των ΜΚΟ, καθώς και η άρνηση πολλών υπουργών να δεχτούν την πατρωνία του «Έργου Πολιτών».
Τότε μπήκε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου. Η αναβαθμισμένη του εκδοχή. Να δημιουργηθούν κυβερνητικές «μη κυβερνητικές» οργανώσεις! Για να ελεγχθεί, μέσω αυτών, ο χώρος.
Ο πρόεδρος του οργανισμού, Στέλιος Συρμόγλου, - κρατικός υπάλληλος ο ίδιος- ούτε λίγο-ούτε πολύ, έχρισε αυτός τους «εκπροσώπους της Κοινωνίας των Πολιτών»! Και έτσι οι αναρίθμητες, ανεξάρτητες και αυτόνομες ΜΚΟ της χώρας πληροφορήθηκαν, ότι κάποια «Ομοσπονδία Εθελοντικών ΜΚΟ» - που ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή της και ακόμα λιγότεροι τη δράση της- χειροτονήθηκε ως «εκπρόσωπός» τους! Και έμαθαν, ότι το χρίσμα του «εκπροσώπου» των μη κυβερνητικών, δόθηκε στον πρόεδρο της εν λόγω «Ομοσπονδίας», ο οποίος τυγχάνει και ... έμμισθο στέλεχος του κυβερνητικού «Έργου Πολιτών»! Για να είναι απολύτως ανεξάρτητος ...
Πληροφορήθηκαν, επίσης, από το στόμα του κ. Συρμόγλου, ότι διαθέτουν και έτερο αρχηγό και «εκπρόσωπό». Ανεσύρθη, λοιπόν, από τη ναφθαλίνη ένα παντελώς ανύπαρκτο όργανο, με την επωνυμία «Εθνικό Συμβούλιο Οργανώσεων Νέων» και εχρίσθη από την κυβέρνηση ως «δεύτερος εκπρόσωπος της ελληνικής Κοινωνίας των Πολιτών».
Αυτά δεν γίνονταν ούτε επί χούντας. Ούτε στα καθεστώτα με ηγέτες τους Μπρέζνιεφ και Τσαουσέσκου.
Η διαδικασία ποδηγέτησης των εθελοντικών οργανώσεων, δεν θα περάσει! Όχι μόνο εξ αιτίας της αντίδρασης του ΠΑΣΟΚ και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως εξ αιτίας της αντίδρασης των ίδιων των ΜΚΟ. Οι ίδιες γνωρίζουν πως θα αντιδράσουν. Και ο χώρος των ΜΚΟ, στις τέσσερεις γωνιές της Ελλάδας, είναι έτοιμος να εκραγεί!
Το ΠΑΣΟΚ, πάντως, που σέβεται στην πράξη την αυτονομία των ΜΚΟ, δηλώνει, επισήμως, ότι η κυβέρνησή του θα καταργήσει, αμέσως, τον οργανισμό «Έργο Πολιτών». Δηλώνει, επίσης, ότι οι μόνοι αρμόδιοι για να θέσουν αρχές αυτορρύθμισης είναι οι ίδιες οι ΜΚΟ. Ενώ οι υπουργοί του θα συνεργάζονται με όλες ανεξαιρέτως τις οργανώσεις, μέσω θεσμοθετημένων Αρχών, που θα προκύψουν μέσα από διαβούλευση και θα εντάσσονται στο πλαίσιο μιας σύγχρονης αντίληψης συμμετοχικής δημοκρατίας.


Σχολιάζοντας την παραπάνω δήλωση φαίνεται ότι δεν πέρασε ούτε καν από το νου της κας Κοππά ότι με αυτή την κομματική πρόκληση αναγκαστικά θα σπάσει η κρυφή «διακομματική» συμφωνία των «Μηκιο-πατέρων» που ακουμπούν στις «πλάτες» των δύο μεγάλων κομμάτων και τότε αναγκαστικά θα γίνει κομμάτια και θρύψαλα η «καμπάνια» των 800 ΜΚΟ για το Σύνταγμα και το ψευδεπίγραφο των ανεξάρτητων ΜΚΟ. (κάτι που έγινε λίγες μέρες μετά με την αποχώρηση Νίκου Γιαννή ,ενός από τους συντονιστές της Καμπάνιας).
Εδώ φαίνεται καθαρά πόσο πραγματική σχέση και γνώση έχει η κ. Κοππά με τον χώρο των ΜΚΟ.
Πιστεύουμε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου με αποδεδειγμένη πολιτική ευαισθησία για τον χώρο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων , καμία σχέση και καμία ενημέρωση δεν έχει σχετικά με το θέμα και ασφαλώς δεν συνηγορεί στην «μαϊμού» αντιπροσώπευση των 800 ΜΚΟ για το Σύνταγμα , κάτι που έκανε με τη δήλωσή της η κ. Κοππά.
Πιστεύουμε επίσης ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε καμία περίπτωση δεν είναι αντίθετος στην γνήσια αντιπροσώπευση των ΜΚΟ και στην ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ , που προγραμματίζεται με πρωτοβουλία και την συμμετοχή όλων των θεματικών και περιφερειακών δικτύων.

Θα ήταν εξ’ άλλου όχι μόνον περίεργο αλλά και εντελώς ανακόλουθο να υποστηρίξει μία πολιτική στάση διαμετρικά αντίθετη από την έννοια της συμμετοχικής δημοκρατίας. Για αυτό και δεν μπορεί να χρεωθεί συνολικά στην αξιωματική αντιπολίτευση η παραπάνω επιστολή.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

Που εκκολάπτεται η διαφορά στο δημόσιο και που η συσκότιση και σκανδαλολογία

Οι μέρες είναι πονηρές. Ο πετροπόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ των διαπλεκόμενων μέσων μαζικής επικοινωνίας με την εξουσία για σκάνδαλα και σκανδολογια, βγάζει πολλά στην επιφάνεια που διαφορετικά για χρόνια περνούσαν απαρατήρητα .
Το σόου reality της πολιτικής που μας προέκυψε με απρόβλεπτη την πλοκή και προεκτάσεις του συμπαρασύρει το σε αλληλοκαρφώματα και αλληλοαποκαλύψεις.Οι συμπωματικές αποκαλύψεις ύστερα από την υπόθεση Ζαχόπουλου έδειξαν μόνον την κορυφή του παγόβουνου της διαφθοράς στο δημόσιο που για όλους τους εμπλεκόμενους είναι κοινό μυστικό. Ποιος δεν γνώριζε για παράδειγμα το κοινό μυστικό στον χώρο των ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους ότι οι επιχορηγήσεις του υπουργείου γίνονταν ανέκαθεν με κομματικά και πελατειακά κριτήρια σταόια της νομιμότητας και χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια.
Ποιος δεν γνώριζε ότι η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου άλλοτε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό χρησιμοποιούσε τους συγκεκριμένους πόρους του Υπουργείου από το λαχείο για τους ευνοούμενους της κυβερνούσας παράταξης, με ευθύνη των πολιτικών προϊσταμένων του υπουργείου.
Ωστόσο από την πρώτη στιγμή που αναδείχτηκε η υπόθεση Ζαχόπουλου επιχειρήθηκε από ορισμένα μέσα συστηματικός αποπροσανατολισμός.
Με τον γνώριμο τρόπο άλλωστε που επιδιώκουν πάντοτε οι ισχυροί να υπάρχει ένα θολό τοπίο γύρω από την αμαρτωλή σχέση ΜΜΕ, πολιτικό χρήμα και εξουσία.
Δημοσιεύτηκε έτσι,μια λίστα 1600 Συλλόγων ιδρυμάτων ΜΚΟ εκκλησιαστικών και ιερών ναών που χρηματοδοτήθηκαν την τελευταία περίοδο από το υπουργείο πολιτισμού και μ’ αυτό τον τρόπο παρουσιάστηκε μια εικόνα ότι το πρόβλημα οφείλεται στην ύπαρξη των ΜΚΟ που θεσμικά αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Πρόκειται για μια ισοπεδωτική άποψη που ασφαλώς επιχειρεί να αποκρύψει άλλες και σοβαρότερες διαστάσεις για το που εκκολάπτεται η διαφθορά στο δημόσιο, με στόχοκαι την κατασυκοφάντηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών,πέραν εκείνων βέβαια που πράγματι έχουν στηθεί και συστηθεί από το στενό περιβάλλον της διαπλοκής
Ατυχώς για τους συστηματικούς συκοφάντες των θεσμών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών των θεσμών των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στις λίστες υπήρχαν εκατοντάδες ιδρύματα- ναοί και εθνικοτοπικοί Σύλλογοι που μπορεί μεν να ήσαν στην πλειονότητα τους φίλα προσκείμενοι στην κυβερνητική παράταξη αλλά σε καμία περίπτωση δεν ιδρύθηκαν στη συγκεκριμένη κυβερνητική περίοδο για να χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από το κράτος.

Εάν πάμε μάλιστα μια τετραετία πίσω θα δούμε ότι υπάρχει το ίδιο σύστημα. Χιλιάδες φορείς που χρηματοδοτήθηκαν εκείνη την περίοδο και δεν χρηματοδοτήθηκαν στην παρούσα. Υπάρχει όμως μια ουσιαστική διαφορά.
Αυτοί που εμφανίζονται σταθεροί πελάτες είναι ιδρύματα και φορείς που χρηματοδοτήθηκαν σε κάθε περίοδο και σε πολλές περιπτώσεις κρύβονται πίσω ισχυρά Μ.Μ.Ε.

Η ισοπεδωτική επίθεση λοιπόν που δέχεται στο σύνολο του ο θεσμός των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ)μόνον αθώα δεν είναι. Αντιθέτως υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες, συσκότιση και φαρισαισμό της μιντιοκρατίας.

Σκοπός ήταν βέβαιανα δυσφημίστούν και να συκοφαντηθούν στην κοινή γνώμη οι χιλιάδες ΜΚΟ που δεν έχουν καμία σχέση με την υπόθεση της διαφθοράς στο δημόσιο, και ασφαλώς εκείνες που κατά καιρούς δείχνουν προσαρμοστικότητα στο κομματικό σύστημα για να πάρουν 3.000 και με 5.000 ευρώ από το κράτος,τα οποία δεν αρκούν ούτε για τα βασικά ετήσια λειτουργικά έξοδα, ενοίκια και τηλέφωνα.

Μ’ αυτό τον τρόπο υποκρίνονται ορισμένα μέσα ότι αποκαλύπτουν την διαφθορά, βάζοντας στο ίδιο επίπεδο αυτές τις ΜΚΟ που επιχορηγούνται με ελάχιστα ποσά για στοιχειώδες ανάγκες ,με εκείνες που επιχορηγήθηκαν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Ανάλογα, υποβολιμαία δημοσιεύματα έγιναν και για τις Μ.Κ.Ο. που τους εγκρίθηκαν σχέδια δράσης με αξιολόγηση κριτηρίων από το υπουργείο απασχόλησης και με πόρους του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου έχοντας την υποχρέωση να προσλάβουν έναν εργαζόμενο για κάθε σχέδιο δράσης ύψους 25.000 ευρώ.

Σ’ αυτή την περίπτωση ο επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης δεν είναι απλά δυσφημιστικός για το σύνολο των Μ.Κ.Ο. και το τεράστιο κοινωνικό και οικολογικό έργο που προσφέρουν αλλά κάτι πολύ περισσότερο εγκληματικός.

Γιατί η χρηματοδότηση αυτή την Μ.Κ.Ο. που προέρχεται από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο δεν είναι χρήματα που αφαιρούνται από κάποιο άλλο κοινωνικό τομέα, αλλά με βάση κοινοτική οδηγία.
Πρόκειται για το 0,5 του συγκεκριμένου προϋπολογισμού που αναγκαστικά προορίζεται να το διαχειριστούν Μ.Κ.Ο και μάλιστα για την αντιμετώπιση της ανεργίας μέσα από σχέδια δράσης στο περιβάλλον, το πολιτισμό και τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Έτσι είναι εμφανής η προσπάθεια μετάθεσης του προβλήματος και της πηγής της διαφθοράς στο Θεσμό των ΜΚΟ ενώ η πραγματικότητα όπως έδειξαν στην συνέχεια οι εξελίξεις βρίσκεται αλλού. Η εκκόλαψη της διαφθοράς κατά κύριο λόγο, γίνεται στους κόλπους της μιντιοκρατίας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

ΟΙ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Η μεγάλη σημασία της οριζόντιας επικοινωνίας και δικτύωσης των χιλιάδων εθελοντικών οργανώσεων στην Ελλάδα είναι ένα ζήτημα που μόλις τελευταία αναδεικνύεται στον δημόσιο διάλογο. Από την στιγμή που άρχισε αυτή η καθημερινή επικοινωνία, η συνεργασία και η ανταλλαγή ύλης μεταξύ των οργανώσεων, οι εξελίξεις είναι εντυπωσιακές. Η προοπτική ενός επικοινωνιακά ενοποιημένου χώρου συνεγείρει όχι μόνο τις ίδιες τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις να αναζητήσουν νέα επίπεδα συνεργασίας, αλλά και ένα πλήθος από συλλογικότητες της ελληνικής κοινωνίας.Ο συνδυασμός μάλιστα επικοινωνιακής δράσης των εθελοντικών οργανώσεων με το δίκτυο περιφερειακών Μ.Μ.Ε. αναδεικνύει μια τεράστια κοινωνική δυναμική, η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από τα πολιτικά κόμματα, που είναι αναγκασμένα πλέον να προσαρμοστούν στις νέα μορφές επικοινωνίας και συμμετοχικότητας των πολιτών.
Έχοντας την εμπειρία από το δίκτυο «ΑΝΑΔΡΑΣΗ» και τους «Εθελοντές Δημοσιογράφους για την Κοινωνία των Πολιτών», μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αυτή η κινητικότητα αρχίζει να σπάει το μονοπώλιο της πολιτικής επικοινωνίας των κομμάτων.
Η οριζόντια επικοινωνία των εθελοντικών οργανώσεων, χωρίς πολιτικολογίες, εξουσιαστικές αναφορές και επιδιώξεις, διαμορφώνει μιαν άλλη συνιστώσα της πολιτικής των πολιτών, με κύρια πεδία αναφοράς τους θεσμούς αλληλεγγύης, την οικολογία, τον πολιτισμό, το κίνημα καταναλωτών και την κοινωνική οικονομία.
Φυσικά η πρωτογενής δυναμική αυτού του χώρου διαμορφώθηκε και πολλαπλασιάστηκε σταδιακά τα τελευταία 15 χρόνια, όταν χιλιάδες νέες οργανώσεις δημιουργήθηκαν και έχουν να επιδείξουν συγκεκριμένα αποτελέσματα στις τοπικές κοινωνίες. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι μόλις τώρα αρχίζει η διαδικτυακή συνεργασία των επιμέρους θεματικών δικτύων με μια συνολική προοπτική.
Από την άλλη πλευρά δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία οι ηγέτες των δυο μεγάλων κομμάτων αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την θεσμική συγκρότηση πολιτικής στον χώρο των εθελοντικών οργνώσεων.
Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός και υπουργός Πολιτισμού Κ. Καραμανλής ανακοίνωσε νέο οργανισμό στήριξης για τις εθελοντικές οργανώσεις, μια πράξη που έρχεται ως συνακόλουθο των προεκλογικών θέσεων της Ν.Δ. για την Κοινωνία των Πολιτών.
Και να θυμίσουμε την φράση από την ομιλία του στις 26/2/2004 ότι «το κράτος αποδεικνύεται ανεπαρκές να ανταποκριθεί στη νέα πολύπλοκη πραγματικότητα». Δεσμεύτηκε δε τότε πως «οι Μ.Κ.Ο. θα αποτελέσουν συνεργάτη της κυβέρνησης της Ν.Δ.».
Πρόσφατα επίσης, μετά το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου όρισε, για πρώτη φορά στο κόμμα του, τομέα εθελοντικών οργανώσεων και θεσμών αλληλεγγύης. Μια πράξη, η οποία είναι συνεπής με παλαιότερες δηλώσεις του ότι «η συμμετοχική δημοκρατία» αποτελεί στην ουσία το ιδεολογικό πλαίσιο για την συνύπαρξη και συνεργασία κομμάτων, κράτους και Μ.Κ.Ο.
Παρ’ όλο όμως τον προσανατολισμό των δύο ηγετών και τις σχετικές πολιτικές πράξεις τους, εκείνο που μπορούμε εδώ να σημειώσουμε είναι ότι μέχρι τώρα οι κομματικοί μηχανισμοί ουδόλως συμμερίζονται στην πράξη αυτόν τον προσανατολισμό, προσπαθώντας να διατηρήσουν το μονοπώλιο της πολιτικής εκπροσώπησης της κοινωνίας και την απόλυτη ηγεμονία στον δημόσιο χώρο.
Γι’ αυτό, παρά τις εκφρασμένες προθέσεις, δεν μπορούν να υπάρξουν αυταπάτες ότι οι εθελοντικές οργανώσεις και η Κοινωνία των Πολιτών μπορούν να ενισχυθούν εκ των άνω, εάν δεν υπάρχει ταυτόχρονα συλλογική δημιουργία, κινητικότητα και οριζόντια επικοινωνία των εθελοντικών οργανώσεων εκ των κάτω.
Σε ένα επόμενο άρθρο θα αναλύσουμε πώς οι κομματικές γραφειοκρατίες και ο κρατισμός ακυρώνουν ακόμα και τις πιο αγαθές προθέσεις των ηγετών, όταν αυτές δεν συνοδεύονται από την διεκδικητικότητα και συμμετοχή της κοινωνικής βάσης.
Σε αυτό εδώ μπορούμε να περιοριστούμε στην παρατήρηση της σημασίας των αντανακλάσεων της οριζόντιας επικοινωνίας των εθελοντικών οργανώσεων στο πολιτικό σύστημα, που εμφανίζεται τελευταία, ακριβώς όταν υφίσταται η ανάλογη κινητικότητα και πίεση της κοινωνίας εκ των κάτω. Και αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, αλλά συνέπεια μιας άλλης στρατηγικής επικοινωνίας, που έχει σχέση με το όραμα της Κοινωνίας των Πολιτών, ένα όραμα που προωθείται μέσα από τον «Διαδικτυακό Επικοινωνίακό Σύνδεσμο Εθελοντικών Οργανώσεων (Δ.Ε.Σ.Ε.Ο.)».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

Για τον εθελοντισμό , την οικοπροστασία, την οικοανάπτυξη και τους θεσμούς αλληλεγγύης με βάση τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.

Οι πυρκαγιές και υψηλές θερμοκρασίες αυτό το καλοκαίρι, πέρα από τις αδυναμίες και ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, μέσα από τις στάχτες της καταστροφής ανέδειξαν και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: Την αφύπνιση των πολιτών και την αύξηση του εθελοντισμού και της συμμετοχής στις συλλογικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.Υπάρχει πλέον ένα νέο σημαντικό «κοινωνικό κεφάλαιο» για καλύτερη οργάνωση για τους θεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χιλιάδες εθελοντές γράφτηκαν αυτό το διάστημα σε μεγάλες και μικρές οργανώσεις αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι η κοινωνία των πολιτών μπορεί να γυρίσει σελίδα , να αναλάβει τις ευθύνες και να μην τα περιμένει όλα από το κράτος.


Καθώς όμως οι ενεργοί πολίτες πληθαίνουν μια άλλη αναγκαιότητα μπαίνει στην ημερησία διάταξη, η δημοκρατική οργάνωση.

Και ο συντονισμός των ΜΚΟ σε περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο ώστε να γίνει εφικτή η αξιοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου των εθελοντών σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Γιατί η δημοκρατική οργάνωση και η γνήσια εκπροσώπιση όλων των ΜΚΟ είναι ζωτικής σημασίας για της οικολογία και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών .
Είναι φανερό πλέον ότι μπροστά στα μεγάλα οικολογικά προβλήματα της εποχής μας, στις ραγδαίες κλιματικές αλλαγές οι μεμονωμένες δράσεις των ΜΚΟ οργανώσεων δεν επαρκούν για να αντιστρέψουν τιςς αρνητικές εξελίξεις.

Δεν επαρκούν οι μεμονωμένοι ακτιβιστές ακόμη και εάν γίνουν ήρωες , να αντιμετωπίσουν ακραία καιρικά φαινόμενα .

Δεν επαρκούν ούτε ορισμένα φωτεινά παραδείγματα ΜΚΟ μέσα στο διάχυτο κατακερματισμό και τον ατομικό που αποσυντονίζει την προοπτική μεγαλύτερων κινητοποιήσεων για να γίνουμε όλοι εθελοντές μιας μακροσκοπικής οικολογίας της οικολογικής δημοκρατίας και της οικοανάτυξης .


Γιατί δεν κινδυνεύουν μόνο κάποια σπάνια είδη προς εξαφάνιση , κινδυνεύουμε όλοι και όλα από την διοχέτευση άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ακόμη και οι μεγιστάνες κινδυνεύουν τα επομένα χρόνια από την επερχόμενη υπερθέρμανση του πλανήτη , την «λάβα της Πομπoιϊας».

Στον χώρο των επιχειρήσεων υπάρχει μια παγκόσμια τάση που εκφράζεται με την μορφή της περιβαλλοντικής ευθύνης.

Όμως δεν επαρκεί μια αναιμική και αδιαφανής κοινωνική εταιρική ευθύνη των επιχειρήσεων που πολλές φορές λειτουργεί ως πρόσχημα και άλλοθι περιβαλλοντικών εγκλημάτων.
Χρειάζεται ουσιαστική ενίσχυση ολόκληρου του κινήματος των εθελοντικών οργανώσεων.

Χρειάζεται παράλληλα με την τοπική δράση –ενιαία περιφερειακή και πανελλαδική δράση, για την υλοποίηση μεγάλων προγραμμάτων αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Όπως χρειάζονται και μεγάλες πρωτοβουλίες και προγράμματα για την καταπολέμιση της φτώχειας.

Συνακόλουθα η ενιαία περιφερειακή δράση προϋποθέτει δημοκρατική οργάνωση και εκπροσώπηση, κάθε άλλος ισχυρισμός ατομικού φιλελευθερισμού είναι ύποπτος πομπός σφετερισμού και καιροσοπισμού στο χώρο των ΜΚΟ που δεν απαντά στην ρίζα των προβλημάτων.

Για αυτό απαντείται, μια μεγάλη συντονισμένη ενότητα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών σε πανελλήνια και παγκόσμια κλίμακα.

Μια μεγάλη δικτυακή οριζόντια οργάνωση συμμετοχικής οικοδημοκρατίας οικοπροστασίας , οικοανάπτυξης και κοινωνικής οικονομίας των πολιτών.

Μια αποκεντρωμένη θεσμική εξουσία της κοινωνίας απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία που με τις επιλογές της απειλεί με οικολογική καταστροφή ολόκληρο τον πλανήτη.

Δεν μπορούν να υπάρξουν σημαντικές αξιώσεις από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε ένα χώρο που κυριαρχούνται από χομπιστικές-απολιτικές λογικές για την οικολογία και την φιλανθρωπία της ελεημοσύνης.

Η ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη από τα κόμματα δράση των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών δεν μπορεί να σημαίνει απολιτική και αντιδημοκρατική λειτουργία στην εκπροσώπηση των ΜΚΟ.

Μια τέτοια λογική αγγυλώνει την συλλογική δυναμική των οργανώσεων.

Ο εθελοντισμός ως χώρος κοινωνικής δράσης δεν εξαιρείται της δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας, όπως δεν εξαιρείται ο πολιτισμός, η οικολογία και οι θεσμοί αλληλεγγύης.

Αντιθέτως απαιτείται δημοκρατική οργάνωση και αντιπροσώπευση για να καλυφθεί το δημοκρατικό έλλειμμα του παρουσιάζουν θεσμοί του κράτους.


Η πρωτοβουλία για τον συντονισμό και την θεσμική συγκρότηση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Ελλάδα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Είναι ένα σημαντικό βήμα για το μεταχσχηματισμό της δημοκρατίας σε αμεσότερες μορφές δημοκρατίας , είναι ένα βήμα ώστε «Να διευρύνουμε το πολιτικά εφικτό» σύμφωνα με την ορολογία του Αλ Γκορ στο πολιτικά αναγκαίο για τη διάσωση του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη.


Σχετικά με τα όρια τα οποία πρέπει να κινούνται οι ΜΚΟ , η διαχωριστική γραμμή από τα κόμματα είναι ότι οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών δεν διεκδικούν εξουσία και δεν λαμβάνουν μέρος σε εκλογές.
Ωστόσο απαιτούν καλύτερες πολιτικές για το περιβάλλον και την κοινωνική οικονομία και την καταπολέμιση της φτώχειας.


Έτσι, ο χώρος της κοινωνίας των πολιτών μπορεί απαιτητικά να διευρύνει το «πολιτικά εφικτό» στην οικολογία, επειδή συνειδητά προωθεί και κατευθύνει την ενίσχυση της κοινωνικής – οικονομίας , της πράσινης και πολιτιστικής επιχειρηματικότητας.

Και αυτό γιατί για να μετασχηματίσει τον εθελοντισμό σε κοινωνικό κεφάλαιο – και το κεφάλαιο αυτό σε κοινωνική μέριμνα και προστασία, εκεί που το κράτος αδυνατεί να φθάσει και να καλύψει.

Ο εθελοντισμός ως κοινωνικό κεφάλαιο μπορεί να κατευθύνει επενδύσεις προς αυτούς τους σκοπούς, να κατευθύνει επενδύσεις πάνω στην πράσινη οικονομία και τις ήπιες μορφές ενέργειας.

Σε μια μεταβατική και εξελισσόμενη κοινωνία, μεταξύ αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην οποια κυριαρχούν τα κόμματα και αναδυόμενης της κοινωνίας των πολιτών μέσω των οργανώσεων ΜΚΟ, με πρωτοβουλία των Μ.Κ.Ο. δεν θα πρέπει υπάρχουν ασυμβατότητες συνεργασίας μεταξύ κράτους ΜΚΟ και κομμάτων όταν πρόκειται να ενισχυθεί η κοινωνική οικονομία.

Για την προώθηση αυτής της συνεργασίας , προτεινόμενες μορφές οργάνωσης στην Κοινωνική Βάση είναι οι Τοπικές Εθελοντικές Ενότητες με την συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης των Μ.Κ.Ο. των κομμάτων και της πολιτείας.

Το δημοκρατικό πρόταγμα της συντονισμένης πανελλαδικής δικτύωσης των ΜΚΟ προβάλλεται με πλήρη συνείδηση ότι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκαθίδρυση νέων θεσμών όπως οι τοπικές εθελοντικές ενότητες για την οικολογία, τον πολιτισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη.

Τα δίκτυα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών έχουν ήδη συμφωνήσει για τον συντονισμό και την γνήσια εκπροσώπιση των ΜΚΟ θα ήταν όμως πολύ περισσότερο γόνιμη η διαδικασία για την ενίσχυση του ρόλου τους σε αυτή τη βάση . η προώθηση της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, με την ψήφιση αρχών από όλες τις οργανώσεις.

Η δημιουργία μίας διαρκούς συνόδου μέσω του διαδυκτίου διαβούλευσης.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ (Μ.Κ.Ο.) ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ

Η επέκταση της δραστηριότητας των Μ.Κ.Ο. σε παγκόσμια κλίμακα δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις, που νιώθουν ολοένα και περισσότερο τις αντανακλάσεις αυτής της δραστηριότητας στο πολιτικό επίπεδο.Από την μία μεριά το πνεύμα της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού, που πρεσβεύουν σε μεγάλο βαθμό αυτές οι οργανώσεις και που διεγείρει την κοινωνία και από την άλλη η ανάπτυξη του τρίτου τομέα της οικονομίας που προκύπτει από την δραστηριότητά τους αναγκάζουν τα κόμματα να συζητήσουν τις σχέσεις που θέλουν να έχουν με αυτές τις Μ.Κ.Ο., αλλά και το επίπεδο συνεργασίας που είναι αναγκαίο για την αποτελεσματικότητά τους.

Αναφερόμαστε στον εθελοντισμό ως δημιουργική σχέση και κινητήρια δύναμη στον εμπλουτισμό της πολιτικής των κομμάτων, γιατί οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στον 21ο αιώνα αναμένεται να έχουν την σημασία που είχε ο συνδικαλισμός στον 20ο αιώνα.

Υπάρχουν όμως αντινομίες και αμοιβαία καχυποψία στις σχέσεις κομμάτων και Μ.Κ.Ο., γεγονός που δυσχεραίνει την πρόοδο αυτών των σχέσεων, και πρέπει να τις εξηγήσουμε, πριν καταλήξουμε σε πρακτικές προτάσεις.

Στις Μ.Κ.Ο., παρά την έκταση του φαινομένου και την σημασία του, υπάρχει ένας κατακερματισμός της έκφρασης, μέσα από ένα τεράστιο μωσαϊκό της εθελοντικής δράσης, χωρίς την απαραίτητη δικτύωση και επικοινωνία μεταξύ τους, ο οποίος μειώνει δυσανάλογα την πολιτική σημασία των οργανώσεων αυτών. Αυτό το γεγονός παρουσιάζει και το μειονέκτημα, σε σχέση με το πολιτικό κόμμα, ότι δεν ενοποιεί τις δυνάμεις που έχουν ως όραμα την Κοινωνία των Πολιτών.

Από την άλλη πλευρά, τα κόμματα μέχρι τώρα παρουσιάζονται ενοποιημένα στις επιδιώξεις τους μόνο σε σχέση με το κράτος και την εξουσία και όχι σε σχέση με το εθελοντικό κίνημα. Στα κόμματα αντικειμενικά έχουμε μια δικτύωση κρατικών στελεχών, μια δικτύωση στελεχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του συνδικαλισμού και απουσία δικτύωσης στελεχών που ασχολούνται με τις εθελοντικές οργανώσεις. Αυτό το μεγάλο έλλειμμα στην δικτύωση και την επικοινωνία θα πρέπει κατ’ αρχήν να καλυφθεί.

Ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα ιστορικά είναι ένας θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ενώ οι Μ.Κ.Ο. ανταποκρίνονται περισσότερο στην Κοινωνία των Πολιτών. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να επιτευχθεί μια ενότητα αντιθέτων και αυτό απαιτεί βαθιά τομή και επεξεργασία στα σύγχρονα πολιτικά συστήματα.

Η σύζευξη, αν και είναι εκ των πραγμάτων αναγκαία, είναι ταυτοχρόνως και επαναστατική, γιατί τα κόμματα πρέπει να σεβαστούν την αυτονομία των Μ.Κ.Ο. και να μην τις υποτάξουν στην κρατικίστικη και αντιπροσωπευτική λογική που έχουν τα στελέχη τους, αποδεχόμενα τον αυτοπεριορισμό τους. Διαφορετικά, δεν μπορεί να υπάρξει γόνιμη αλληλεπίδραση των δύο θεσμών και ιστορικών φαινομένων.

Η παραδοσιακή λογική, που απλά υιοθετεί οργανωτικά ένα κόμμα, αφομοιώνοντας ένα μέρος των αυτόνομων κινήσεων και τέλος οικειοποιούμενο μια καινούργια τάση της κοινωνίας, όπως είναι η ανάπτυξη των Μ.Κ.Ο., μπορεί να αποφέρει πρόσκαιρα οργανωτικά οφέλη στα κόμματα, αλλά δεν έχει μακρόπνοη προοπτική, γιατί θα ξεσπάσουν αργά ή γρήγορα εσωτερικές αντιθέσεις που θα θέσουν σε δοκιμασία την σχέση, εάν η σχέση περιοριστεί στα πλαίσια των «πελατειακών σχέσεων» του κομματικού κρατισμού.

Οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μακροπρόθεσμων δημιουργικών σχέσεων κομμάτων και Μ.Κ.Ο. πρέπει να έχουν βασική πυξίδα την ενίσχυση της αυτονομίας των Μ.Κ.Ο., ως συστατικό στοιχείο της συμμετοχικής δημοκρατίας και της ύπαρξης του εθελοντισμού, και εμμέσως μόνο πρέπει να επιδιώκεται η πολιτική και οργανωτική ανταποδοτικότητα, ως αποτέλεσμα προσφοράς μέσα από κοινότητες ιδεών και γνώσης.

Άρα, για την Ελλάδα και όπως έχουν σήμερα οι συνθήκες, θα πρέπει να θέσουμε ορισμένους άξονες πολιτικής, που είναι:

• Ενίσχυση της δικτύωσης και της οριζόντιας επικοινωνίας των Μ.Κ.Ο., την οποία έχουν ανάγκη.
• Δημιουργία ανεξάρτητης αρχής πιστοποίησης των Μ.Κ.Ο. στην Ελλάδα. Όχι στην κομματική και κρατική πιστοποίηση, την οποία απορρίπτουν άλλωστε οι ίδιες οι Μ.Κ.Ο.
• Τα κόμματα, από την πλευρά τους, μπορούν να οργανώσουν περιφερειακά παρατηρητήρια και δεξαμενές σκέψης για την ενίσχυση του έργου των Μ.Κ.Ο., χωρίς όμως την οργανωτική χειραγώγηση.
• Παρ’ όλα τα πιθανά προβλήματα, πρέπει να πούμε ναι σε μια θαρραλέα οργανωτική πολιτική του κόμματος, υποστηρικτική για τις Μ.Κ.Ο.

Τονίζουμε την υποστηρικτική σχέση και όχι κορπορατιβιστική. Δεν μπορούμε ασφαλώς να αφαιρέσουμε από τα κόμματα το δικαίωμα να έχουν οργανωτικές καταστατικές διατάξεις για τις Μ.Κ.Ο., πρέπει όμως να οριοθετήσουμε τι είναι γόνιμο και τι προβληματικό.

Θεωρούμε ότι είναι θεμιτό και επιθυμητό να έχουν τα κόμματα, από την μεριά τους, και οργανωτικές στοχεύσεις μέσα στο αναπτυσσόμενο εθελοντικό κίνημα, κάτι που επιβάλλεται και από την ανταγωνιστικότητα των κομμάτων να επηρεάσουν κάθε κοινωνική ομάδα και σύνολο, και στην προκειμένη περίπτωση τις Μ.Κ.Ο, ανταγωνιστικότητα την οποία δεν θα αποφύγουμε στο άμεσο μέλλον, καθώς ήδη αρχίζουν να εμπλέκονται όλα τα κόμματα.

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε όμως και τα προβλήματα, τα οποία θα ανακύψουν σε κάθε περίπτωση, εάν επικρατήσει η λογική του ελέγχου και της κομματικής πατερναλιστικής πιστοποίησης των υφιστάμενων οργανώσεων με τις κομματικοποιημένες Μ.Κ.Ο. Εδώ θα πρέπει να αποφευχθούν πάση θυσία οι παρενέργειες από την ανάδειξη νέων πελατειακών σχέσεων με συμπτώματα εξαρτημένων - από το κόμμα και το κράτος - Μ.Κ.Ο.

Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η σύνδεση κομμάτων και Μ.Κ.Ο. και η σύζευξη δεν θα γίνει με κάποιον αυθόρμητο αυτοματισμό, όταν ωριμάσουν περισσότερο οι συνθήκες. Ασφαλώς, τα κόμματα θα πρέπει να φροντίσουν για την δημιουργία ενός μεγαλύτερου και πιο γόνιμου πολιτικού περιβάλλοντος με ποιοτικές και καινοτόμες πολιτικές στον χώρο των Μ.Κ.Ο.

Αυτές όμως οι πολιτικές θα πρέπει να περιορίζονται στην οργανωτική επικοινωνία και την επιμόρφωση και να μην καταλήγουν στον παραδοσιακό εκλογοθηρικό χαρακτήρα, γιατί διαφορετικά θα γίνουν απωθητικές και για τις Μ.Κ.Ο. και για την κοινωνία.

Προτείνεται με άλλα λόγια η μέση οδός. Όχι στον κορπορατιβισμό και τον πατερναλιστικό ρόλο των κομμάτων, όχι όμως και στην παθητική στάση, με το πρόσχημα ότι ο χρόνος δουλεύει για μας, με προοδευτική ανακλαστικότητα υπέρ της συνεργασίας των κομμάτων με τις Μ.Κ.Ο. Η συνεργασία, για να αναπτυχθεί, απαιτεί το κατάλληλο πολιτικό περιβάλλον, επεξεργασία θέσεων και υποστηρικτικές δομές.
Συμπερασματικά


Στα σύγχρονα ανοικτά κόμματα στην κοινωνία, ταιριάζει η υποστήριξη της αυτονομίας των Μ.Κ.Ο. και ο στόχος της ανεξάρτητης αρχής πιστοποίησης. Όχι όμως και η απολίτικη συμπεριφορά, ο θρυμματισμός της έκφρασης και η έλλειψη συντονισμού που υπάρχει σήμερα στον χώρο του εθελοντικού κινήματος στην Ελλάδα. Γιατί αν θέσουμε το ερώτημα ποιος ευνοείται από αυτόν τον κατακερματισμό και την έλλειψη δικτύωσης, η απάντηση είναι ότι ευνοείται ο σφετερισμός της εκπροσώπησης και μια ολιγαρχία στον χώρο των Μ.Κ.Ο. των μεγάλων οργανώσεων, που λειτουργούν καθαρά επιχειρηματικά – επαγγελματικά και θέλουν να είναι προνομιακοί συνομιλητές με την πολιτική ηγεσία εις βάρος της πλειονότητας των συλλογικών οργανώσεων.
Δεν υποβαθμίζουμε με αυτήν την άποψη τον θετικό ρόλο που μπορούν να έχουν οι μεγάλες και διεθνείς Μ.Κ.Ο., ακόμα και οι επιχειρήσεις που αναλαμβάνουν την εταιρική ευθύνη. Απλά επισημαίνουμε ότι δεν μπορεί να είναι αποδεκτές σε ένα ανοικτό κόμμα οι μονοπωλιακές καταστάσεις στην αντιπροσώπευση και στην διαβούλευση.
Η επιδίωξη λοιπόν δημιουργικών σχέσεων θα πρέπει να έχει προσανατολισμό να εκφράσει το σύνολο των εθελοντικών οργανώσεων, την δικτύωση και την οριζόντια επικοινωνία όλων, προσφέροντας την οργανωτική δικτύωση των κομμάτων στην υπηρεσία της αυτόνομης ανάπτυξης του εθελοντικού κινήματος στην Ελλάδα. Αυτή η προοπτική συμβαδίζει με το πρόταγμα της ενίσχυσης της κοινωνικής δημοκρατίας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

Αλληλέγγυα Οικονομία και Απασχόληση

Η αλληλέγγυα οικονομία είναι ένας άλλος χώρος οικονομικής δραστηριότητας πέρα από την ανταγωνιστική οικονομία και μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά για την απασχόληση/ για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της δυσπραγίας της φτώχειας και από τους έχοντες πολύ μικρά εισοδήματα.

Η αλληλέγγυα οικονομία με τη μορφή συνεργατισμού των μη κερδοσκοπικών εταιριών μπορεί να έχει αντικείμενο δραστηριότητας την προστασία του περιβάλλοντος, την ανθρωπιστική δραστηριότητα και υπηρεσίες υγείας.
Να παρέχει αμοιβές απασχόλησης και εισοδήματα σε τομείς που δεν υπάρχει αντικειμενικά κίνητρο του κέρδους αλλά το κίνητρο της συνδυασμένης εθελοντικής προσφοράς και κοινωνικής ευθύνης.

Ο όρος ‘αλληλέγγυα οικονομία‘ είναι η μετάφραση του economia solidária (Πορτογαλικά), economía solidaria (Ισπανικά), économie solidaire (Γαλλικά) και solidarity economy (Αγγλικά). Σε γενικές γραμμές, ορίζει μια μορφή συνεργατικής οικονομικής που λειτουργεί σε όλο τον κόσμο, ξεκινάει από τα κάτω και εργάζεται για να συνδέσει μαζί τις χιλιάδες τοπικές εναλλακτικές ώστε να δημιουργήσει μεγάλης κλίμακας, ορατά, δημιουργικά δίκτυα αντίστασης στην οικονομία που βάζει πάνω από όλα τα κέρδη το όφελος της κοινωνικής οικονομίας.

Οργανώσεις ενοικιαστών, ομάδες ανέργων, συνεργατικά φυτώρια/παιδικοί σταθμοί/λαχανόκηποι, καταναλωτικοί συνεταιρισμοί/ομάδες, οργανώσεις αλληλέγγυας πίστωσης, τοπικά νομίσματα, και άλλα: όλες αυτές οι δραστηριότητες μοιράζονται ένα κοινό χαρακτηριστικό, στρέφονται συνειδητά ενάντια στο κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο, δίνουν προτεραιότητα στις τοπικές λύσεις, δένουν την οικονομική δραστηριότητα με το περιβάλλον. Είναι νέες, ελεύθερα επιλεγμένες και δημοκρατικά ελεγχόμενες μορφές αναδιανομής του πλούτου, που εστιάζουν στις ανάγκες των ανδρών και των γυναικών.’ – Inter-Reseaux de l’Economie Solidaire, France



. Συστήματα τοπικών μη χρηματικών ανταλλαγών (LETS)

Στις παραδοσιακές αγροτικές οικονομίες υπήρχε πάντα μια άτυπη μορφή ανταλλαγών σε είδος, εργασία και μέσα παραγωγής, που διευκόλυνε τους χωρικούς στις ανταλλαγές τους που είχαν αντικειμενικά πολύ περιορισμένα χρήματα. Αντάλλαζαν έτσι όχι μόνον προϊόντα αλλά και χρόνο εργασίας μεταξύ τους.
Στις σύγχρονες μεταβιομηχανικές κοινωνίες παρουσιάζεται ως λύση, τα συστήματα τοπικών μη χρηματικών ανταλλαγών με την μορφή λέσχης, σ΄αυτούς που δυσκολεύονται να βρουν ικανοποιητική απασχόληση για να καλύψουν τις ανάγκες κι αυτές οι πρωτοβουλίες αναπτύσσονται από οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. (Μ.Κ.Ο.)
Η δημιουργία μη κερδοσκοπικών εταιριών είναι ένας τρόπος να αποκτήσουν ομάδες πρωτοβουλίας Πολιτών θεσμικό χαρακτήρα στα πλαίσια της αλληλέγγυας οικονομίας.
Τα LETS, δηλαδή Local Exchange Trading Systems (Συστήματα Τοπικών Ανταλλαγών), είναι μια μορφή συναλλαγής, που όμως δεν τοκίζεται, δεν παράγει κέρδος, αλλά βοηθάει τις τοπικές κοινωνίες να αναπνεύσουν, να ζήσουν και να αναπτυχθούν μέσα σε δύσκολες οικονομικά εποχές. Είναι με λίγα λόγια ένας τρόπος να ζεις και να εργάζεσαι χωρίς λεφτά. Η μυθολογία της εποχής θέλει αυτά τα συστήματα να έχουν πάρει το όνομά τους από τα πάρτι που διοργάνωναν οι άνεργοι εκείνη την εποχή, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν ψηλά το ηθικό τους. Το σύνθημα «lets party», που χρησιμοποιούσαν για να αντέξουν τα αδιέξοδα που είχαν εμφανιστεί στις πόλεις τους, αλλά και η προσπάθεια να μαζέψουν κάποια χρήματα μέσα από αυτά τα πάρτι, έγιναν ο νονός αυτών των συστημάτων.



Μια ομάδα ανθρώπων που θέλουν να ανεξαρτητοποιηθούν από το χρήμα και τις τιμές της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς φτιάχνουν ένα ανεξάρτητο σύστημα ανταλλαγής υπηρεσιών. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη. Η ανταλλαγή αφορά αγαθά, υπηρεσίες ή γνώσεις. Ολοι προσφέρουν και όλοι έχουν κάποια στιγμή ανάγκη. Δεν αγοράζουν, όμως, ούτε πουλούν. Ανταλλάσσουν. Τα συστήματα αυτά ονομάζονται LETS (Local Exchange Trading Systems) ή Συστήματα Τοπικών Ανταλλαγών.

Lets υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου. Από την Αυστραλία μέχρι το Εκουαδόρ και από τον Καναδά μέχρι την Ιαπωνία. Στην Ευρώπη το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ολλανδία αλλά και η Ουγγαρία έχουν δημιουργήσει LETS την τελευταία 20ετία. Η Ελλάδα έχει ένα τέτοιο σύστημα, την Τράπεζα Χρόνου Αττικής.



Ανάλογες πρωτοβουλίες έχουν ξεκινήσει και στην χώρα μας και μπορούν να επεκταθούν με την δικτύωση στη λογική της αλληλέγγυας οικονομίας σε ευρύτερο επίπεδο με στόχο την ενίσχυση της απασχόλησης.



Eθελοντές αποταμιεύουν χρόνο προσφοράς υπηρεσιών.

H διαδικασία για να γίνει κάποιος μέλος της τράπεζας είναι εξαιρετικά απλή και τελείως δωρεάν. Αρκεί ένα τηλεφώνημα στο 210-9700.814, στα γραφεία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης στη Δάφνη, το οποίο εφαρμόζει το πρωτοποριακό αυτό πρόγραμμα. Ακολουθεί μια συνάντηση με τις υπεύθυνες του προγράμματος, όπου ο υποψήφιος πελάτης αναγράφει σε μια σχετική λίστα τι θα μπορούσε να κάνει και για πόσο καιρό. Δεν υπάρχει κανένα όριο για τις ώρες προσφοράς ή για το είδος προσφοράς.

Τα πλεονεκτήματα της είναι ότι:
Δημιουργούνται σταθερές – συνεχείς και πιστές σχέσεις αμοιβαιότητας που ενδυναμώνουν τα μέλη.
Σε αντίθεση με τη μισθωτή εργασία βιώνονται ως ελεύθερες και όχι αλλοτριωμένες δραστηριότητες.
Είναι περισσότερο επικοινωνιακές συναναστροφές παρά «απασχόληση»
Βοηθούν τα άτομα να ανακαλύψουν ή να αναπτύξουν νέες ικανότητες και δεξιότητες.
Περιορίζουν τη σπατάλη.
Αναπτύσσουν τοπικούς πόρους.
Ευνοούν την αξιοποίηση πόρων.
Ενισχύουν την οικολογική συνείδηση.
Ενισχύουν την αλληλεγγύη μεταξύ των δύο φύλων αλλά και μεταξύ των γενεών.

Η Τράπεζα Χρόνου αφορά:
Όλες/ους αυτές/ούς που θέλουν αυτοβούλως να συμμετέχουν.
Προσιδιάζει όμως περισσότερο σε άνεργες και άνεργους (που έχουν πολύ χρόνο και όχι χρήμα).
Ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (μετανάστες, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες, αναπήρους κ.α.)
Συνταξιούχους Τράπεζες Χρόνου έχουν λειτουργήσει επιτυχώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως Γερμανία, Αγγλία


ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Δικτύου συλλόγων και Αστικών Μη Κερδοσκοπικών εταιρειών για την Οικοπροστασία της Αττικής
«Πράσινη Πόλη»

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΙΚΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, είναι μια πρωτοβουλία συμμετοχικής οικολογίας που ανταποκρίνεται στη λογική της αλληλέγγυας οικονομίας.
Σκοπός του Δικτύου είναι ο συντονισμό κοινής δράσης για την ανάπτυξη του πρασίνου στο αστικό περιβάλλον της Αττικής, τον περιορισμό και την καταπολέμηση της ρύπανσης και της ρυπογόνου ενέργειας και την ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας και επιχειρηματικότητας.
Πρόκειται για ένωση των προσπαθειών, συνεργασία και δικτύωση μεταξύ των συλλογικών εθελοντικών οργανώσεων για την οικοπροστασία και την οικοανάπτυξη σε όλη την περιφέρεια της Αττικής,με σκοπό να δημιουργησουν ένα κέντρο υποστήριξης και συμβουλευτικής των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που εργάζονται για αυτό το σκοπό. Ειδικότερα το Δίκτυο θα δραστηριοποιηθεί στο σχεδιασμό και την υλοποίηση περιβαλλοντικών δράσεων για την «Πράσινη Πόλη».
Η προγραμματική συμφωνία, στο επίπεδο των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, Κρατικών Οργανισμών και Φορέων καθώς της Τοπικής Αυτοδιοίκηση είναι πρωταρχική συνθήκη για το ζήτημα της οικοπραστασίας και του πρασίνου στην Αττική.
Βασικός στόχος του πρωτοκόλλου είναι η επίτευξη προγραμματικής συμφωνίας , στο επίπεδο των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, Κρατικών Οργανισμών και Φορέων καθώς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την από κοινού δράση στο ζήτημα της οικοπραστασίας και του πρασίνου στην Αττική.

.

Στόχος επίσης του Δικτύου είναι η συγκρότηση του διαθέσιμου «κοινωνικού κεφαλαίου» που θα επιτρέψει σε κάθε αρμόδιο Υπουργείο, όπως το Υπουργείο εθνικής οικονομίας, ΠΕΧΩΔΕ, Αγροτικής Ανάπτυξης και το Υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσουν πιλοτικά προγράμματα πρασίνου, ξεκινώντας την πρακτική αυτή από την όψη και λειτουργία των ίδιων των κτιριακών εγκαταστάσεων τους.

Να επικεντρωθεί στην προώθηση του σχεδίου για την κατάρτιση ενός επιχειρησιακού προγράμματος πράσινης πολιτικής στην Αττική.

Να λειτουργήσει ως προωθητικός φορέας σε σχέση με τους ΟΤΑ, τις ιδιωτικές εταιρείες και τις συλλογικές οργανώσεις και ΜΚΟ, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την κινητοποίηση ανθρώπινων πόρων στην ευρύτερη περιοχή.

Να συνεργαστεί με τους Δήμους που μπορούν να συμμετέχουν σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα δράσης εξασφαλίζοντας προϋποθέσεις και άλλες υποστηρικτικές ενέργειες για το πράσινο στην πόλη.
.

Η συμμετοχή σε σχέδια δράσης μπορεί να γίνει μόνον όταν οι φορείς αυτοί συμφωνήσουν σε ειδικό συμφωνητικό εγγράφως για κάθε φορέα ξεχωριστά γνωρίζοντας τους όρους, τις προϋποθέσεις, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.
Επομένως η συμμετοχή τους στην παρούσα φάση έχει διακηρυκτικό χαρακτήρα, οικολογικής κίνησης για την Αττική και για την προώθηση της δικτύωσης.
Επισημαίνεται ότι το ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ συλλόγων και Αστικών Μη Κερδοσκοπικών εταιρειών για την Οικοπροστασία της Αττικής «Πράσινη Πόλη»είναι ανοικτό για την συμμετοχή κάθε συλλογικής οργάνωσης στο δίκτυο εκτός των κομματικών οργανώσεων και καλούμε όλους να συμμετέχουν.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

Ο Αγροτουρισμός ως κοινωνική και οργανωτική υπόθεση

Μια δημιουργική συμπλήρωση της κριτικής που ασκείται σχετικά με την υστέρηση της κρατικής πολιτικής σε θέματα ανάπτυξης του αγροτουρισμού στην Ελλάδα είναι η άσκηση κριτικής στην κοινωνική οργάνωση για την προώθηση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, καθώς και των μορφών συμπληρωματικότητας της κοινωνικής οικονομίας που συντελείται μέσω ανάλογων δράσεων.Ο αγροτουρισμός, όσο είναι για την Ελλάδα κρατική και εθνική υπόθεση, όπως έγραψε πρόσφατα η πρόεδρος του ΕΛ.Κ.Α (Ελληνικό Κέντρο Αγροτουρισμού) κα Παπασταύρου, άλλο τόσο είναι κοινωνική και οργανωτική υπόθεση.
Δεν λείπουν σήμερα τόσο τα οικονομικά κίνητρα για επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα, δεν λείπει ο κεντρικός σχεδιασμός και οι φόρμες των προγραμμάτων, όπως είναι π.χ. το πρόγραμμα «Ανασυγκρότηση της υπαίθρου», το πρόγραμμα Leader και άλλα προγράμματα που λειτουργούν συμπληρωματικά.
Λείπει περισσότερο η κοινωνική οργάνωση, το ανθρώπινο κεφάλαιο και οι καινοτόμες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για την αφομοίωση αυτών των δυνατοτήτων. Λείπει η ικανότητα της δημόσιας διοίκησης προς τα κάτω, στην Περιφέρεια και τους Δήμους, για να δώσει πνοή σε μια τέτοια προοπτική.
Λείπει ακόμα η πληροφόρηση και η κατάρτιση του ανθρώπινου κεφαλαίου και αυτό θα μπορούσαμε βέβαια να το θεωρήσουμε κρατική ευθύνη και υστέρηση, εάν δεν παραλείψουμε να επισημάνουμε την υστέρηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των συνεταιρισμών και άλλων συλλογικών οργανώσεων, που οφείλουν να δουν με περισσότερη ευθύνη το ζήτημα.
Η σημασία άλλωστε του αγροτουρισμού υπερβαίνει την οικονομική σημασία, δημιουργεί κοινωνικά – πολιτιστικά κίνητρα στην ποιότητα ζωής και επομένως χρειάζεται και μια κίνηση εθελοντισμού στον τομέα αυτό των συλλογικών οργανώσεων που αγγίζουν το θέμα.
Άρα αυτή η κοινωνική σημασία δεν αρκεί να κατανοηθεί από το κράτος και τους μηχανισμούς του πρέπει να κατανοηθεί και από τους πολίτες, αυτό που σήμερα ονομάζουμε «κοινωνία των πολιτών» και στο οποίο ιδιαίτερο ρόλο έχουν τα κοινωνικά, επαγγελματικά και επιχειρηματικά δίκτυα. Το θέμα είναι ποιος επενδύει στο μέλλον αυτών των δικτύων.
Από την άλλη πλευρά η κατανόηση, η οργάνωση, η απαίτηση των πολιτών είναι εκείνη που σε τελική ανάλυση πιέζει το κράτος για να διαμορφώσει τις αναγκαίες πολιτικές. Πρέπει να προϋπάρξουν και να οργανωθούν τα κοινωνικά δίκτυα για το περιβάλλον και τον αγροτουρισμό, για να έχουμε καλύτερη πολιτική από το κράτος για τον αγροτουρισμό.

Ένα υπόμνημα ή μια δημοσίευση προς τους πολιτικούς πρέπει να φέρνει πίσω του μια κοινωνική απαίτηση για να γίνει αρκούντως σεβαστό. Οι ενδιαφερόμενοι για την προώθηση του αγροτουρισμού στην Ελλάδα δεν μπορεί να είναι πολιτικά αφελείς.
Η κρατική πολιτική υπολείπεται, όσο δεν υπάρχουν τα κοινωνικά δίκτυα, η οργάνωση κέντρων επικοινωνίας, τα κίνητρα πολιτιστικής ανταλλακτικής σχέσης με την ύπαιθρο.
Επομένως το πρώτο και ουσιαστικό βήμα είναι η οργάνωση του υποκειμένου όλων εκείνων που ενδιαφέρονται, ασχολούνται εθελοντικά ή έχουν πραγματικό συμφέρον για την προώθηση του αγροτουρισμού στην Ελλάδα και η ανάπτυξη ουσιαστικού θεσμοποιημένου διαλόγου, πέρα από την δημιουργία ενός αγροτουριστικού χάρτη για την Ελλάδα, τον οποίο η κα Παπασταύρου έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα μαζί με την αντίστοιχη δημιουργία βάσης δεδομένων για την πληροφόρηση.
Και σε αυτό νομίζουμε μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά το ΕΛ.Κ.Α με την διοργάνωση ενός Συνεδρίου για τον αγροτουρισμό στην Ελλάδα, τα συμπεράσματα του οποίου μπορούν να αποτελέσουν την βάση για την ανάπτυξη μιας περαιτέρω προβληματικής και διαλόγου στο θέμα, αξιοποιώντας επικοινωνιακά και τα ίδια τα πρακτικά του Συνεδρίου.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την εμπειρία των ανεπτυγμένων χωρών, όπως είναι η Γαλλία, η Αυστρία και η Ιταλία, στον αγροτουρισμό, αλλά η ανάπτυξη του αγροτουρισμού στην Ελλάδα δεν είναι ασφαλώς η απλή μεταφορά του μοντέλου, που έχουν αναπτύξει οι χώρες αυτές, στην κρατική πολιτική.
Πάντοτε βασικός συντελεστής μιας κλαδικής οικονομικής πολιτικής, όπως είναι και ο αγροτουρισμός, είναι το διαθέσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο, το θεσμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσεται, η υπάρχουσα οργανωτική κουλτούρα. Και εκεί νομίζουμε ότι πραγματικά υστερούμε. Λείπει το MASTERPLAN για τον αγροτουρισμό, λείπουν οι οργανωτικές μελέτες, λείπει ο συντονισμός των αναπτυξιακών πρωτοβουλιών που υπάρχουν διάσπαρτες στην περιφέρεια.
Το Συνέδριο για τον αγροτουρισμό είναι αναγκαίο για να εξετάσει όλες αυτές τις οργανωτικές ελλείψεις, αλλά και για να αναδείξει μεθόδους, διαδικασίες και στελέχη που θα προωθήσουν τα ζητήματα του αγροτουρισμού στην Ελλάδα.
Μια άλλη προσέγγιση προώθησης του αγροτουρισμού στην Ελλάδα είναι η διαδικασία μέσα από την δημιουργία επικοινωνιακών και πολιτιστικών γεγονότων, όπως είναι οι Εκθέσεις αγροτουριστικών προϊόντων και υπηρεσιών, που συνδυάζονται με την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε τόπου, την αξία της μεσογειακής διατροφής, την ανάπτυξη των βιολογικών προϊόντων. Σε αυτήν την βάση όλη η κοινωνία μπορεί να συμμετέχει κατά κάποιον τρόπο στην αναπτυξιακή προσπάθεια του αγροτουρισμού και αυτό είναι ένα θεμελιακό κίνητρο για εκείνους που θέλουν να αναλάβουν ανάλογες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Ο αγροτουρισμός, όσο είναι για την Ελλάδα κρατι8κή και εθνική υπόθεση, όπως έγραψε πρόσφατα η πρόεδρος του ΕΛ.ΚΑ (Ελληνικό Κέντρο Αγροτουρισμού) κα Παπασταύρου, άλλο τόσο είναι κοινωνική και οργανωτική υπόθεση.
Δεν λείπουν σήμερα τόσο τα οικονομικά κίνητρα για επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα, δεν λείπει ο κεντρικός σχεδιασμός και οι φόρμες των προγραμμάτων, όπως είναι π.χ. το πρόγραμμα «Ανασυγκρότηση της υπαίθρου», το πρόγραμμα Leader και άλλα προγράμματα που λειτουργούν συμπληρωματικά.
Λείπει περισσότερο η κοινωνική οργάνωση, το ανθρώπινο κεφάλαιο και οι καινοτόμες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες για την αφομοίωση αυτών των δυνατοτήτων. Λείπει η ικανότητα της δημόσιας διοίκησης προς τα κάτω, στη Περιφέρεια και τους Δήμους, για να δώσει πνοή σε μια τέτοια προοπτική.
Λείπει ακόμα η πληροφόρηση και η κατάρτιση του ανθρώπινου κεφαλαίου και αυτό θα μπορούσαμε βέβαια να το θεωρήσουμε κρατική ευθύνη και υστέρηση, εάν δεν παραλείψουμε να επισημάνουμε την υστέρηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των συνεταιρισμών και άλλων συλλογικών οργανώσεων, που οφείλουν να δουν με περισσότερη ευθύνη το ζήτημα.
Η σημασία άλλωστε του αγροτουρισμού υπερβαίνει την οικονομική σημασία, δημιουργεί κοινωνικά – πολιτιστικά – κίνητρα στην ποιότητα ζωής και επομένως χρειάζεται και μια κίνηση εθελοντισμού στον τομέα αυτό των συλλογικών οργανώσεων που αγγίζουν το θέμα.
Άρα αυτή η κοινωνική σημασία δεν αρκεί να κατανοηθεί από το κράτος και τους μηχανισμούς του. Πρέπει να κατανοηθεί και από τους πολίτες, αυτό που σήμερα ονομάζουμε «κοινωνία των πολιτών»¨και στο οποίο ιδιαίτερο ρόλο έχουν τα κοινωνικά, επαγγελματικά και επιχειρηματικά δίκτυα. Το θέμα είναι ποιος επενδύει στο μέλλον αυτών των δικτύων.
Μια άλλη προσέγγιση προώθησης του αγροτουρισμού στην Ελλάδα είναι η διαδικασία μέσα από την δημιουργία επικοινωνιακών και πολιτιστικών γεγονότων, όπως είναι οι Εκθέσεις αγροτουριστικών προϊόντων και υπηρεσιών που συνδυάζονται με την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς κάθε τόπου, την αξία της μεσογειακής διατροφής, την ανάπτυξη των βιολογικών προϊόντων., Σε αυτήν την βάση όλη η κοινωνία μπορεί να συμμετέχει κατά κάποιον τρόπο στην αναπτυξιακή προσπάθεια του αγροτουρισμού και αυτό είναι ένα θεμελιακό κίνητρο για εκείνους που θέλουν να αναλάβουν ανάλογες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Τοπικά δίκτυα και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες

Η περιοχή μας το Καρπενήσι ως ορεινή περιοχή ευνοείται από το νέο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον. Ευνοείται ιδιαίτερα για την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού με ενισχύσεις ανάλογων επιχειρηματικών δράσεων και πρωτοβουλιών..
• Δύο πράγματα χρειαζόμαστε να οργανώσουμε καλύτερα. Την ενημέρωση για τα προγράμματα που τρέχουν και τα δίκτυα επικοινωνίας και συνεργασίας αυτών των νέων πρωτοβουλιών.
• Γιατί η ενημέρωση πάνω στα προγράμματα είναι πράγματι περίπλοκη. Οι χρηστικές πληροφορίες δεν είναι εκλαϊκευμένες και δεν φτάνουν εύκολα στον τελικό αποδέκτη για ν’ αναλάβει μια επενδυτική πρωτοβουλία λ.χ. στον αγροτουρισμό για να κάνει τουριστικό αγρόκτημα, για να κάνει ένα λαογραφικό μουσείο, για να κάνει ένα παιδικό σταθμό, οι υπαίθριες πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες.
Σ’ αυτό τον τομέα έχουμε πολλά να κάνουμε γιατί η οργάνωση της κοινωνικής οικονομίας δεν είναι μόνον κρατική αλλά και οργανωτική υπόθεση της τοπικής κοινωνίας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!

ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ: ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Ο «Ερύμανθος» είναι ένας τόπος, ένα ορεινό συγκρότημα στην ενδοχώρα της Πελοποννήσου, αλλά και μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, ένα δίκτυο συλλογικών οργανώσεων, που διοργανώνει κάθε χρόνο την Έκθεση Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Περιβαλλοντικής Δράσης και Αγροτουρισμού Πελοποννήσου. Φέτος η Έκθεση οργανώθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά με συνδιοργανωτή το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης, τον Δήμο Αροανίας και χορηγό επικοινωνίας το Ελληνικό Κέντρο Αγροτουρισμού (ΕΛΛ.Κ.Α.). Παράλληλα, στα πλαίσια της Έκθεσης διοργανώθηκε και το 1ο Περιφερειακό Συνέδριο Αγροτουρισμού Πελοποννήσου με μεγάλη συμμετοχή κόσμου, ενώ εκπροσωπήθηκαν περίπου 15 Δήμοι από την γύρω περιοχή των νομών Ηλείας, Αχαΐας και Αρκαδίας.

Το Συνέδριο ανέδειξε το εύρος και την ποικιλότητα των οικοτόπων και των φυσικών καλλονών σε ποτάμια, δάση, βουνά, την σχέση της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής με το άθικτο φυσικό περιβάλλον, τις δυνατότητες για την ανάπτυξη των βιολογικών ποιοτικών προϊόντων και όλων εκείνων των στοιχείων που συνθέτουν μια ολιστική προσέγγιση στην ανάπτυξη του αγροτουρισμού στην περιοχή με αναφορά στην καλύτερη αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων στην περιοχή.
Στα πλεονεκτήματα της περιοχής συγκαταλέγεται ότι απέχει μόλις 200 έως 250 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 50 έως 100 χιλιόμετρα από την Πάτρα. Αυτό σημαίνει ότι ο κάτοικος των μεγάλων αστικών κέντρων μπορεί εύκολα να επισκεφθεί μια άθικτη από την εκβιομηχάνιση περιοχή, πλούσια σε στοιχεία της αγροτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και υπαίθριες δραστηριότητες αναψυχής, που θα τον ξεκουράσουν από το «ασφυκτικό» περιβάλλον των μεγάλων αστικών κέντρων. Μια περιοχή γεμάτη από γοητευτικούς μύθους και ιστορίες για τα ποτάμια της, τον Ερύμανθο και τον Λάδωνα, τις αρχαίες πόλεις Ψωφίδα και Κλείτορα και τα δάση της, το δρυοδάσος Φολόης – Κάπελης.
Πολύ κοντά άλλωστε βρίσκεται και η αρχαία Ολυμπία και η οργάνωση «ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ» έχει θέσει ως έναν από τους βασικούς στόχους της την διάνοιξη του αρχαίου ολυμπιακού μονοπατιού από την αρχαία Ψωφίδα στην Ολυμπία. Έτσι κάθε χρόνο στις εκδηλώσεις για τα «ΕΡΥΜΑΝΘΕΙΑ», που πραγματοποιούνται τον Μάιο, περιλαμβάνεται και το «πέρασμα του Ερυμάνθου», που είναι ένα οδοιπορικό – πεζοπορία πάνω στα χνάρια του κεντρικού αρχαίου δρόμου προς την Ολυμπία.
Η Έκθεση συγκεντρώνει όλα αυτά τα στοιχεία ανακλαστικά από τους τόπους και τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στην περιοχή, συγκεντρώνει τους φορείς και τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον πολιτισμό και την περιβαλλοντική δράση, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη της πολιτιστικής επιχειρηματικότητας και του αγροτουρισμού.
Ειδικά φέτος ο προσανατολισμός ήταν η συμμετοχή των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή και προώθηση ποιοτικών τοπικών προϊόντων και αγροτουριστικών υπηρεσιών, με στόχο την δημιουργία μιας καλύτερης και βιώσιμης αγροτουριστικής αγοράς και σε αυτό το επίπεδο υπήρχε μια παραδειγματική παρουσία παραγωγών και διδακτική των παραγωγικών πρωτοβουλιών που μπορούν να αναληφθούν στον τομέα των εναλλακτικού τουρισμού.
Στον απόηχο του γεγονότος της «Έκθεσης» και του «Συνεδρίου», μπορούμε να ισχυριστούμε ότι τα αποτελέσματα, τουλάχιστον από την πλευρά της ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης ανθρώπινων πόρων και τοπικών διαβουλεύσεων, ήσαν πολύ σημαντικά.
Καθιερώθηκε πλέον ένας θεσμός συνάντησης όλων των παραγόντων που συνθέτουν τοπικά την συλλογική δημιουργία και την αγορά και μάλιστα ως εξέλιξη ενός παλαιού θεσμού, ενός μεγάλου εμπορικού πανηγυριού που γινόταν για αιώνες στην αρχαία Ψωφίδα.
Παράλληλα, άλλα πολιτιστικά γεγονότα και ημερίδες στην ευρύτερη περιοχή δίνουν μια συνέχεια σε αυτήν την ολιστική προσέγγιση του αγροτουρισμού, όπως η ημερίδα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα, στις 18 Σεπτεμβρίου, στην αρχαία Τριταία με θέμα: «Τοπική Ανάπτυξη της λεκάνης του Ερυμάνθου και αγρουτουρισμός»
Μέσα από αυτά τα γεγονότα υπάρχει ήδη συμφωνία για την σύσταση του Περιφερειακού Δικτύου Αγροτουρισμού Ερυμάνθου με την συμμετοχή των Δήμων Τριταίας, Φαρών, Αροανίας Λαμπείας, Φολόης, Λασιώνος και της κοινότητας Καλεντζίου και αυτή η συμφωνία και συνεργασία στο επίπεδο όλων των Δήμων και των συλλογικών οργανώσεων της περιοχής Ερυμάνθου συνιστά μια πολύ καλή προϋπόθεση για μια ολόπλευρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων για τον αγροτουρισμό που προσφέρει η περιοχή.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο!!