Για τον εθελοντισμό , την οικοπροστασία, την οικοανάπτυξη και τους θεσμούς αλληλεγγύης με βάση τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
Οι πυρκαγιές και υψηλές θερμοκρασίες αυτό το καλοκαίρι, πέρα από τις αδυναμίες και ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, μέσα από τις στάχτες της καταστροφής ανέδειξαν και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: Την αφύπνιση των πολιτών και την αύξηση του εθελοντισμού και της συμμετοχής στις συλλογικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.Υπάρχει πλέον ένα νέο σημαντικό «κοινωνικό κεφάλαιο» για καλύτερη οργάνωση για τους θεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χιλιάδες εθελοντές γράφτηκαν αυτό το διάστημα σε μεγάλες και μικρές οργανώσεις αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι η κοινωνία των πολιτών μπορεί να γυρίσει σελίδα , να αναλάβει τις ευθύνες και να μην τα περιμένει όλα από το κράτος.
Καθώς όμως οι ενεργοί πολίτες πληθαίνουν μια άλλη αναγκαιότητα μπαίνει στην ημερησία διάταξη, η δημοκρατική οργάνωση.
Και ο συντονισμός των ΜΚΟ σε περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο ώστε να γίνει εφικτή η αξιοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου των εθελοντών σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Γιατί η δημοκρατική οργάνωση και η γνήσια εκπροσώπιση όλων των ΜΚΟ είναι ζωτικής σημασίας για της οικολογία και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών .
Είναι φανερό πλέον ότι μπροστά στα μεγάλα οικολογικά προβλήματα της εποχής μας, στις ραγδαίες κλιματικές αλλαγές οι μεμονωμένες δράσεις των ΜΚΟ οργανώσεων δεν επαρκούν για να αντιστρέψουν τιςς αρνητικές εξελίξεις.
Δεν επαρκούν οι μεμονωμένοι ακτιβιστές ακόμη και εάν γίνουν ήρωες , να αντιμετωπίσουν ακραία καιρικά φαινόμενα .
Δεν επαρκούν ούτε ορισμένα φωτεινά παραδείγματα ΜΚΟ μέσα στο διάχυτο κατακερματισμό και τον ατομικό που αποσυντονίζει την προοπτική μεγαλύτερων κινητοποιήσεων για να γίνουμε όλοι εθελοντές μιας μακροσκοπικής οικολογίας της οικολογικής δημοκρατίας και της οικοανάτυξης .
Γιατί δεν κινδυνεύουν μόνο κάποια σπάνια είδη προς εξαφάνιση , κινδυνεύουμε όλοι και όλα από την διοχέτευση άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ακόμη και οι μεγιστάνες κινδυνεύουν τα επομένα χρόνια από την επερχόμενη υπερθέρμανση του πλανήτη , την «λάβα της Πομπoιϊας».
Στον χώρο των επιχειρήσεων υπάρχει μια παγκόσμια τάση που εκφράζεται με την μορφή της περιβαλλοντικής ευθύνης.
Όμως δεν επαρκεί μια αναιμική και αδιαφανής κοινωνική εταιρική ευθύνη των επιχειρήσεων που πολλές φορές λειτουργεί ως πρόσχημα και άλλοθι περιβαλλοντικών εγκλημάτων.
Χρειάζεται ουσιαστική ενίσχυση ολόκληρου του κινήματος των εθελοντικών οργανώσεων.
Χρειάζεται παράλληλα με την τοπική δράση –ενιαία περιφερειακή και πανελλαδική δράση, για την υλοποίηση μεγάλων προγραμμάτων αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Όπως χρειάζονται και μεγάλες πρωτοβουλίες και προγράμματα για την καταπολέμιση της φτώχειας.
Συνακόλουθα η ενιαία περιφερειακή δράση προϋποθέτει δημοκρατική οργάνωση και εκπροσώπηση, κάθε άλλος ισχυρισμός ατομικού φιλελευθερισμού είναι ύποπτος πομπός σφετερισμού και καιροσοπισμού στο χώρο των ΜΚΟ που δεν απαντά στην ρίζα των προβλημάτων.
Για αυτό απαντείται, μια μεγάλη συντονισμένη ενότητα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών σε πανελλήνια και παγκόσμια κλίμακα.
Μια μεγάλη δικτυακή οριζόντια οργάνωση συμμετοχικής οικοδημοκρατίας οικοπροστασίας , οικοανάπτυξης και κοινωνικής οικονομίας των πολιτών.
Μια αποκεντρωμένη θεσμική εξουσία της κοινωνίας απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία που με τις επιλογές της απειλεί με οικολογική καταστροφή ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν μπορούν να υπάρξουν σημαντικές αξιώσεις από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε ένα χώρο που κυριαρχούνται από χομπιστικές-απολιτικές λογικές για την οικολογία και την φιλανθρωπία της ελεημοσύνης.
Η ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη από τα κόμματα δράση των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών δεν μπορεί να σημαίνει απολιτική και αντιδημοκρατική λειτουργία στην εκπροσώπηση των ΜΚΟ.
Μια τέτοια λογική αγγυλώνει την συλλογική δυναμική των οργανώσεων.
Ο εθελοντισμός ως χώρος κοινωνικής δράσης δεν εξαιρείται της δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας, όπως δεν εξαιρείται ο πολιτισμός, η οικολογία και οι θεσμοί αλληλεγγύης.
Αντιθέτως απαιτείται δημοκρατική οργάνωση και αντιπροσώπευση για να καλυφθεί το δημοκρατικό έλλειμμα του παρουσιάζουν θεσμοί του κράτους.
Η πρωτοβουλία για τον συντονισμό και την θεσμική συγκρότηση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Ελλάδα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Είναι ένα σημαντικό βήμα για το μεταχσχηματισμό της δημοκρατίας σε αμεσότερες μορφές δημοκρατίας , είναι ένα βήμα ώστε «Να διευρύνουμε το πολιτικά εφικτό» σύμφωνα με την ορολογία του Αλ Γκορ στο πολιτικά αναγκαίο για τη διάσωση του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη.
Σχετικά με τα όρια τα οποία πρέπει να κινούνται οι ΜΚΟ , η διαχωριστική γραμμή από τα κόμματα είναι ότι οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών δεν διεκδικούν εξουσία και δεν λαμβάνουν μέρος σε εκλογές.
Ωστόσο απαιτούν καλύτερες πολιτικές για το περιβάλλον και την κοινωνική οικονομία και την καταπολέμιση της φτώχειας.
Έτσι, ο χώρος της κοινωνίας των πολιτών μπορεί απαιτητικά να διευρύνει το «πολιτικά εφικτό» στην οικολογία, επειδή συνειδητά προωθεί και κατευθύνει την ενίσχυση της κοινωνικής – οικονομίας , της πράσινης και πολιτιστικής επιχειρηματικότητας.
Και αυτό γιατί για να μετασχηματίσει τον εθελοντισμό σε κοινωνικό κεφάλαιο – και το κεφάλαιο αυτό σε κοινωνική μέριμνα και προστασία, εκεί που το κράτος αδυνατεί να φθάσει και να καλύψει.
Ο εθελοντισμός ως κοινωνικό κεφάλαιο μπορεί να κατευθύνει επενδύσεις προς αυτούς τους σκοπούς, να κατευθύνει επενδύσεις πάνω στην πράσινη οικονομία και τις ήπιες μορφές ενέργειας.
Σε μια μεταβατική και εξελισσόμενη κοινωνία, μεταξύ αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην οποια κυριαρχούν τα κόμματα και αναδυόμενης της κοινωνίας των πολιτών μέσω των οργανώσεων ΜΚΟ, με πρωτοβουλία των Μ.Κ.Ο. δεν θα πρέπει υπάρχουν ασυμβατότητες συνεργασίας μεταξύ κράτους ΜΚΟ και κομμάτων όταν πρόκειται να ενισχυθεί η κοινωνική οικονομία.
Για την προώθηση αυτής της συνεργασίας , προτεινόμενες μορφές οργάνωσης στην Κοινωνική Βάση είναι οι Τοπικές Εθελοντικές Ενότητες με την συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης των Μ.Κ.Ο. των κομμάτων και της πολιτείας.
Το δημοκρατικό πρόταγμα της συντονισμένης πανελλαδικής δικτύωσης των ΜΚΟ προβάλλεται με πλήρη συνείδηση ότι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκαθίδρυση νέων θεσμών όπως οι τοπικές εθελοντικές ενότητες για την οικολογία, τον πολιτισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Τα δίκτυα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών έχουν ήδη συμφωνήσει για τον συντονισμό και την γνήσια εκπροσώπιση των ΜΚΟ θα ήταν όμως πολύ περισσότερο γόνιμη η διαδικασία για την ενίσχυση του ρόλου τους σε αυτή τη βάση . η προώθηση της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, με την ψήφιση αρχών από όλες τις οργανώσεις.
Η δημιουργία μίας διαρκούς συνόδου μέσω του διαδυκτίου διαβούλευσης.
Οι πυρκαγιές και υψηλές θερμοκρασίες αυτό το καλοκαίρι, πέρα από τις αδυναμίες και ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού, μέσα από τις στάχτες της καταστροφής ανέδειξαν και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: Την αφύπνιση των πολιτών και την αύξηση του εθελοντισμού και της συμμετοχής στις συλλογικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.Υπάρχει πλέον ένα νέο σημαντικό «κοινωνικό κεφάλαιο» για καλύτερη οργάνωση για τους θεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Χιλιάδες εθελοντές γράφτηκαν αυτό το διάστημα σε μεγάλες και μικρές οργανώσεις αναδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο ότι η κοινωνία των πολιτών μπορεί να γυρίσει σελίδα , να αναλάβει τις ευθύνες και να μην τα περιμένει όλα από το κράτος.
Καθώς όμως οι ενεργοί πολίτες πληθαίνουν μια άλλη αναγκαιότητα μπαίνει στην ημερησία διάταξη, η δημοκρατική οργάνωση.
Και ο συντονισμός των ΜΚΟ σε περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο ώστε να γίνει εφικτή η αξιοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου των εθελοντών σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Γιατί η δημοκρατική οργάνωση και η γνήσια εκπροσώπιση όλων των ΜΚΟ είναι ζωτικής σημασίας για της οικολογία και τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών .
Είναι φανερό πλέον ότι μπροστά στα μεγάλα οικολογικά προβλήματα της εποχής μας, στις ραγδαίες κλιματικές αλλαγές οι μεμονωμένες δράσεις των ΜΚΟ οργανώσεων δεν επαρκούν για να αντιστρέψουν τιςς αρνητικές εξελίξεις.
Δεν επαρκούν οι μεμονωμένοι ακτιβιστές ακόμη και εάν γίνουν ήρωες , να αντιμετωπίσουν ακραία καιρικά φαινόμενα .
Δεν επαρκούν ούτε ορισμένα φωτεινά παραδείγματα ΜΚΟ μέσα στο διάχυτο κατακερματισμό και τον ατομικό που αποσυντονίζει την προοπτική μεγαλύτερων κινητοποιήσεων για να γίνουμε όλοι εθελοντές μιας μακροσκοπικής οικολογίας της οικολογικής δημοκρατίας και της οικοανάτυξης .
Γιατί δεν κινδυνεύουν μόνο κάποια σπάνια είδη προς εξαφάνιση , κινδυνεύουμε όλοι και όλα από την διοχέτευση άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ακόμη και οι μεγιστάνες κινδυνεύουν τα επομένα χρόνια από την επερχόμενη υπερθέρμανση του πλανήτη , την «λάβα της Πομπoιϊας».
Στον χώρο των επιχειρήσεων υπάρχει μια παγκόσμια τάση που εκφράζεται με την μορφή της περιβαλλοντικής ευθύνης.
Όμως δεν επαρκεί μια αναιμική και αδιαφανής κοινωνική εταιρική ευθύνη των επιχειρήσεων που πολλές φορές λειτουργεί ως πρόσχημα και άλλοθι περιβαλλοντικών εγκλημάτων.
Χρειάζεται ουσιαστική ενίσχυση ολόκληρου του κινήματος των εθελοντικών οργανώσεων.
Χρειάζεται παράλληλα με την τοπική δράση –ενιαία περιφερειακή και πανελλαδική δράση, για την υλοποίηση μεγάλων προγραμμάτων αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Όπως χρειάζονται και μεγάλες πρωτοβουλίες και προγράμματα για την καταπολέμιση της φτώχειας.
Συνακόλουθα η ενιαία περιφερειακή δράση προϋποθέτει δημοκρατική οργάνωση και εκπροσώπηση, κάθε άλλος ισχυρισμός ατομικού φιλελευθερισμού είναι ύποπτος πομπός σφετερισμού και καιροσοπισμού στο χώρο των ΜΚΟ που δεν απαντά στην ρίζα των προβλημάτων.
Για αυτό απαντείται, μια μεγάλη συντονισμένη ενότητα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών σε πανελλήνια και παγκόσμια κλίμακα.
Μια μεγάλη δικτυακή οριζόντια οργάνωση συμμετοχικής οικοδημοκρατίας οικοπροστασίας , οικοανάπτυξης και κοινωνικής οικονομίας των πολιτών.
Μια αποκεντρωμένη θεσμική εξουσία της κοινωνίας απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία που με τις επιλογές της απειλεί με οικολογική καταστροφή ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν μπορούν να υπάρξουν σημαντικές αξιώσεις από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε ένα χώρο που κυριαρχούνται από χομπιστικές-απολιτικές λογικές για την οικολογία και την φιλανθρωπία της ελεημοσύνης.
Η ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη από τα κόμματα δράση των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών δεν μπορεί να σημαίνει απολιτική και αντιδημοκρατική λειτουργία στην εκπροσώπηση των ΜΚΟ.
Μια τέτοια λογική αγγυλώνει την συλλογική δυναμική των οργανώσεων.
Ο εθελοντισμός ως χώρος κοινωνικής δράσης δεν εξαιρείται της δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας, όπως δεν εξαιρείται ο πολιτισμός, η οικολογία και οι θεσμοί αλληλεγγύης.
Αντιθέτως απαιτείται δημοκρατική οργάνωση και αντιπροσώπευση για να καλυφθεί το δημοκρατικό έλλειμμα του παρουσιάζουν θεσμοί του κράτους.
Η πρωτοβουλία για τον συντονισμό και την θεσμική συγκρότηση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Ελλάδα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Είναι ένα σημαντικό βήμα για το μεταχσχηματισμό της δημοκρατίας σε αμεσότερες μορφές δημοκρατίας , είναι ένα βήμα ώστε «Να διευρύνουμε το πολιτικά εφικτό» σύμφωνα με την ορολογία του Αλ Γκορ στο πολιτικά αναγκαίο για τη διάσωση του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη.
Σχετικά με τα όρια τα οποία πρέπει να κινούνται οι ΜΚΟ , η διαχωριστική γραμμή από τα κόμματα είναι ότι οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών δεν διεκδικούν εξουσία και δεν λαμβάνουν μέρος σε εκλογές.
Ωστόσο απαιτούν καλύτερες πολιτικές για το περιβάλλον και την κοινωνική οικονομία και την καταπολέμιση της φτώχειας.
Έτσι, ο χώρος της κοινωνίας των πολιτών μπορεί απαιτητικά να διευρύνει το «πολιτικά εφικτό» στην οικολογία, επειδή συνειδητά προωθεί και κατευθύνει την ενίσχυση της κοινωνικής – οικονομίας , της πράσινης και πολιτιστικής επιχειρηματικότητας.
Και αυτό γιατί για να μετασχηματίσει τον εθελοντισμό σε κοινωνικό κεφάλαιο – και το κεφάλαιο αυτό σε κοινωνική μέριμνα και προστασία, εκεί που το κράτος αδυνατεί να φθάσει και να καλύψει.
Ο εθελοντισμός ως κοινωνικό κεφάλαιο μπορεί να κατευθύνει επενδύσεις προς αυτούς τους σκοπούς, να κατευθύνει επενδύσεις πάνω στην πράσινη οικονομία και τις ήπιες μορφές ενέργειας.
Σε μια μεταβατική και εξελισσόμενη κοινωνία, μεταξύ αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην οποια κυριαρχούν τα κόμματα και αναδυόμενης της κοινωνίας των πολιτών μέσω των οργανώσεων ΜΚΟ, με πρωτοβουλία των Μ.Κ.Ο. δεν θα πρέπει υπάρχουν ασυμβατότητες συνεργασίας μεταξύ κράτους ΜΚΟ και κομμάτων όταν πρόκειται να ενισχυθεί η κοινωνική οικονομία.
Για την προώθηση αυτής της συνεργασίας , προτεινόμενες μορφές οργάνωσης στην Κοινωνική Βάση είναι οι Τοπικές Εθελοντικές Ενότητες με την συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης των Μ.Κ.Ο. των κομμάτων και της πολιτείας.
Το δημοκρατικό πρόταγμα της συντονισμένης πανελλαδικής δικτύωσης των ΜΚΟ προβάλλεται με πλήρη συνείδηση ότι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εγκαθίδρυση νέων θεσμών όπως οι τοπικές εθελοντικές ενότητες για την οικολογία, τον πολιτισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Τα δίκτυα των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών έχουν ήδη συμφωνήσει για τον συντονισμό και την γνήσια εκπροσώπιση των ΜΚΟ θα ήταν όμως πολύ περισσότερο γόνιμη η διαδικασία για την ενίσχυση του ρόλου τους σε αυτή τη βάση . η προώθηση της ηλεκτρονικής δημοκρατίας, με την ψήφιση αρχών από όλες τις οργανώσεις.
Η δημιουργία μίας διαρκούς συνόδου μέσω του διαδυκτίου διαβούλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου